Glasgow Archieven - GoAnnelies

Glasgow #4: street art mural trial

22 juli 2020goanneliesLeave a comment

Glasgow is de tweede grootste stad van Schotland, maar het verbleekt in de reisboekjes vaak naast het veel populairdere Edinburgh. Toch heeft Glasgow ook zeker wat te bieden voor een weekendje weg. De voormalige moordhoofdstad van Europa kende een echte opwaardering en staat garant voor indrukwekkende kunstgalerijen, veel shopplezier, mooie groene parken én prachtige street art.

Het lief liep eind april 2018 een ultra trial in the Highlands en Glasgow was daardoor de perfecte uitvalsbasis voor de voorbereiding en vooral het uitrusten achteraf. De uitgelezen kans om deze stad te ontdekken. Zeker onder een prachtig lentezonnetje!

Tijdens de vorige posts schreef ik over de belangrijkste bezienswaardigheden. Als geherwaardeerde industriële stad is Glasgow daarnaast ook bekend om zijn street art scène. En dat uit zich niet in van die lelijke tags of graffiti. Nope, doorheen de stad vind je echt grote murals en mooie straatkunst die vaak een bepaald verhaal vertellen. In veel gevallen gaat het zelfs om legale street art. Dus geen allegaartje, maar doordachte kunstwerken.

De mural trial stond dan ook op ons verlanglijstje. Ik printte de kaart en we gingen zelf op expeditie. Over elk werk iets schrijven zou ons te ver brengen, bij deze dus mijn favorieten.

Badminton

In 2014 vonden de Commonwealth Games plaats in Glasgow. Iets waar de stad enorm trots op was en daarom werden enkele prestigieuze murals in sportthema voorzien. Badminton kan je nog steeds bekijken in Wilson Street. Het beeldt trouwens de Schotse badmintonspeler Kieran Merrilees af.

Fellow residents of Glasgow

Mijn favoriete werk in Glasgow is ‘fellow residents of Glasgow’. Een megagrote muur aan een parking waarop dieren worden afgebeeld doorheen de vier seizoenen. Het werk vraagt aandacht voor de dieren waarmee we samen in de stad wonen. Het is enorm gedetailleerd en waarheidsgetrouw.

Saint Mungo

Onderweg naar de kathedraal mag je zeker niet vergeten eens om te kijken, want op één van de muren prijkt het bekendste street art werk van Glasgow. Saint Mungo is de patroonheilige van de stad en wordt hier afgebeeld als een bedelaar met een vogel op zijn hand. Dit werk wil duidelijk maken dat Saint Mungo in elke inwoner van Glasgow zit en dat hij vele vormen kan aannemen.

Glasgow’s panda

Aan The lighthouse, midden in het shoppinghart van de stad vind je verschillende werken. Mijn favoriet is Glasgow’s Panda. Jep, ik heb iets met dieren.

Honey, I shrunk the kids

Van de meeste van deze werken heb ik geen flauw benul wie de artiest is. Glasgow investeert in straatkunst en de meeste werken zijn daardoor legaal gemaakt door lokale kunstenaars. Smug is de enige naam uit het rijtje die ik kende. Hij is Australiër, maar woont momenteel in Glasgow. Honey, I shrunk the kids is een levensgroot werk.

The hiphop marionettes

Tijdens het schrijven van deze post bleek dat deze mural ondertussen verdwenen is. Jammer, want het was een van mijn grote favorieten. Ik ben heel erg fan van deze stijl.

Spaceman

En dan nog een laatste. In één van de kleine steegjes rond de winkelstraten vind je spaceman. En zeer kleurrijke astronaut met pop art invloeden. Het vrolijkt het saaie straatje meteen op!

Ook het bekijken waard: aan de Strathclyde university vind je verschillende murals, net als aan de Clyde, o.a. Glasgow’s tiger is daar te spotten.

Waar heb jij de mooiste street art gespot?

Dit was mijn laatste post over Glasgow. Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Glasgow #3: het westen

5 februari 2020goanneliesLeave a comment

Eerder kon je mijn tips vinden voor het centrum en het oosten. Vandaag trekken we naar misschien wel het bekendste deel van de stad: het westen!

Kelvingrove Park & Art Gallery

We ontbeten bij de koffiebar Tinderbox, die je her en der in Glasgow vindt, wij kozen deze aan het Charing Cross kruispunt. Dit was vroeger de arme arbeiderswijk en er staan enkele van de oudste huizen van Glasgow, maar vandaag is het vooral een enorm druk en chaotisch kruispunt.

Ons doel vandaag was de Kelvingrove Art Gallery. Eerst passeerden we door het Kelvingrove Park. Het was een heerlijke lentedag dus overal zagen we bloesems, mensen die hun hond uitlieten en ook aan de rivier, die -je raadt het nooit- Kelvin heet, was het heerlijk vertoeven.

In Glasgow verwacht je niet meteen zonnig weer. Misschien net daarom dat ik het echt een prachtig park vond en dat we er wel wat langer bleven rondlopen. In het park heb je ook al een zicht op het museum en de universiteit verderop naar boven.

Op naar de Kelvingrove Art Gallery dan! Op de populaire musea in Londen na is dit het drukstbezochte museum van het Verenigd Koninkrijk. En het is een staatsmuseum, volledig gratis te bezoeken dus. Hoera! Het is een mix tussen een kunstmuseum en natural history met skeletten en andere opgezette dieren. Dat maakt het een beetje vreemd, maar tegelijk ook interessant voor iedereen en alle leeftijden natuurlijk.

Wij bekeken vooral de kunstverdieping, jammer genoeg was het topstuk van Salvador Dali net uitgeleend aan een ander museum. Er hing wat impressionisme en we genoten van de schoonheid van het gebouw.

We bleven er uiteindelijk niet heel lang. Het was zo’n mooi weer buiten. Al snel trokken we nog hoger richting universiteit.

Glasgow university

De universiteit van Glasgow wordt heel vaak gebruikt in films en series. Heel veel mensen vinden dit enorm lijken op Hogwarts uit Harry Potter, al is er nooit gefilmd. In het derde seizoen van Outlander kan je onderstaande foto, de ondergrondse gewelven van de universiteit, wel herkennen. (Wanneer Claire en Brianna er wandelen na een herdenking voor Frank).

Je kan de universiteit vrij binnen en buiten lopen en elk hoekje exploreren. Het is echt een prachtig gebouw en het moet er zalig zijn om te studeren. Je vindt nog de oorspronkelijke deurtjes terug met erboven de benaming van een ‘oude’ studierichting zoals rechten of geneeskunde.

Het zou nog de moeite zijn om vanuit Kelvingrove Park de rivier Kelvin te volgen waar die samenkomt met de Clyde. Maar het lief moest nog wat uitrusten van zijn trial dus trokken we naar de koffiebar Artisan Road achter de universiteit waarna we weer richting het centrum wandelden.

Herken jij de universiteit van uit een of andere film?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Glasgow #2: het oosten

31 juli 2019goanneliesLeave a comment

Ik gaf eerder al wat tips voor het centrum. De dag voor de trial in the highlands trokken we richting het oosten van de stad voor een dagje citytrippen op een gezapig tempo. En passeerden we zo heel wat bezienswaardigheden. Ik denk ook dat dit mijn favoriete deel van de stad is.

We ontbeten bij Wilson Street Pantry in the merchant city. Hip, maar betaalbaar. Van daaruit volgden we een stukje van de street art wandeling (waarover later meer) richting Glasgow Cathedral, onze eerste stop van de dag.

Glasgow Cathedral

De kathedraal van Glasgow is het oudste kerkgebouw van de stad en gewijd aan Saint Mungo, de patroonheilige van Glasgow. Zijn resten liggen ook begraven in de kerk. Het is een gotische kerk, dat zie je meteen. Uniek is dat deze kerk niet is geplunderd of half gesloopt tijdens de reformatie die vrij stevig halt hield in Engeland.

De kathedraal is veel groter dan je van buiten zou zeggen. Vooraan doet de kerk vrij modern aan met glasramen die nog niet zo heel oud zijn (gedoneerd in de 18de eeuw, maar van zo’n slechte kwaliteit dat ze opnieuw gerestaureerd moesten worden wat later). Achteraan vind je het middeleeuwse gedeelte en ook een crypte met tombes. Die crypte is trouwens de tweede Outlander-filmlocatie die we zagen (zie je meteen aan alle Outlander merchandise die er verkocht wordt, het is een best commerciële kerk). De crypte figureert als l’hopital des anges in seizoen 2. Maar ik legde die link niet ter plaatse en ook niet de keer na mijn bezoek toen ik die afleveringen herbekeek. *oeps*.

Ik vond de kathedraal best mooi, maar niet enorm indrukwekkend omdat ik het moeilijk vond om voorbij de modernere elementen te kijken. De kathedraal is gratis te bezoeken.

The necropolis

Een kerkhof op citytrip bezoeken, dat leek me wat raar (ondertussen deed ik dat opnieuw in Parijs, en in Sighisoara). Maar the necropolis is een van dé trekpleisters in de stad. Het is een Victoriaans kerkhof op een heuvel naast de kathedraal. Ik meen me te herinneren dat het is opgericht om buiten de stad slachtoffers van de pest te begraven. De brug van de kathedraal naar het kerkhof werd gebruikt voor de begrafenisstoet.

Het is een hele klim, maar vanop de heuvel heb je een prachtig zicht op de stad. En dit tussen de speciale graven. Het ene al wat groter dan het andere.

Ook op de kathedraal heb je een mooi zicht. Hij lijkt zo klein van bovenaf.

Je kan er uren ronddolen tussen de graven. The necropolis is zeker en vast een speciale bezienswaardigheid in Glasgow.

People’s Palace

Vanaf het kerkhof loop je in een kleine twintig minuutjes naar Glasgow Green en het people’s palace, nog net voor je aan de Clyde komt. Het leven van arbeiders was hard vroeger, daarom werd het people’s palace oorspronkelijk opgericht om arbeiders een cultureel uitje te geven. De recreatieve ruimtes en het museum waren namelijk open voor iedereen. Een typische hoogdravende manier van de nobelen om te tonen dat ze inzitten met de armen, die nog steeds geen eten voor hun kinderen hadden, maar nu wel op café konden komen zitten. Great :).

Langs de buitenkant is het een prachtig Victoriaans gebouw. Het is dus geen toeval dat de top van fontein ervoor is gedecoreerd met een standbeeld van koningin Victoria. Dat was trouwens één van de eerste Hanoverkoningen met (een positieve) aandacht voor Schotland.

Vandaag herbergt dit gebouw een mooie botanische tuin waar je iets kan drinken en de beide verdiepingen zijn een museum over het leven van de gewone man in Glasgow door de jaren heen. Het museum is trouwens gratis te bezoeken.

Ik vond het een ouderwets museum. Met veel zaken dicht op elkaar. Kleine bordjes. Wij hebben dus zeker niet alles bekeken, maar het leuke aan het Verenigd Koninkrijk is dat al deze staatsmusea gratis te bezoeken zijn en dus ben je niets verloren met even binnen te piepen. De tuin is echt wel wauw van bovenaf! Dus toch een must om binnen te gaan wat mij betreft.

Glasgow Green

Glasgow Green is het oudste park van de stad en grenst aan de Clyde. Er vinden regelmatig events en optredens plaats.

Een ideaal uitje bij mooi weer. Hondjes spelen samen in het rond terwijl stelletjes picknicken op het gras. Er staan verschillende monumenten in het park. Bijvoorbeeld eentje voor de Commonwealth Games die in 2014 in Glasgow werden gehouden. En deze ark aan een uitgang van het park.

De Clyde

Eens het park door, wandelden we via het aangename pad langs de rivier de Clyde weer terug naar the merchant city voor de lunch. Nu de wolken verdreven waren, was het er heerlijk vertoeven in het zonnetje. Je kan de Clyde volledig afwandelen richting het westen en dan kom je nog wat mooie plekjes tegen, maar het lief mocht zich niet forceren met het oog op de loopwedstrijd van de volgende dag ;).

Ik wist wel een mooie foto te nemen van dit schattige bruggetje:

Bezoek jij al eens een kerkhof op citytrip?

Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.

Een dag in de Schotse Highlands

5 december 2018goanneliesLeave a comment

Toen ik in april voor enkele dagen vertrok naar het Schotse Glasgow zag ik veel wenkbrauwen naar omhoog gaan bij mijn toehoorders. Glasgow, wat ga je daar zoeken? Ondertussen weet ik dat Glasgow een prachtige stad is, perfect voor je volgende stedentrip. Of je nu houdt van cultuur, shoppen of die alternatieve vibe. De stad heeft het allemaal.

Maar ze hadden gelijk. Ik ging niet zomaar naar Glasgow. Het lief loopt af en toe al eens lang en ver en zou dat weekend voor de tweede keer the Highland Fling race lopen. Pak u een dekentje en een kop thee en ik vertel je het relaas van een fijne dag.

De Highland Fling is een ultra trial marathon van 53 mile of omgerekend 85 km. En dat door de Schotse Highlands. Het parcours volgt het eerste stuk van de West Highland Way van bij de start in Milngavie tot in het dorpje Tyndrum. Je loopt langs het prachtige Loch Lomond en door het Trossachs National Park.

Het is met een loting (je schrijft in en dan bepaalt het lot of je de wedstrijd effectief mag lopen) zodat het niet te druk wordt en het is allemaal goed georganiseerd met aandacht voor de veiligheid. Dat laatste is voor mij een belangrijke voorwaarde, anders mag het lief niet starten in van die gekke loop-u-dood-wedstrijden (die zijn er jammer genoeg ook).

Glasgow is de grootste Schotse stad vlakbij de Highlands en vandaar dus dat het Citizen M onze uitvalbasis werd voor dit weekend.

Oorspronkelijk zou ik met een auto mee volgen (je kan de lopers op 2 plaatsen aanmoedigen, op ongeveer 30 en 65 km), maar uiteindelijk koos ik ervoor om met de trein richting de eindmeet in het stadje Tyndrum te reizen. Dat wil zeggen dat ik nog een voormiddag spendeerde in Glasgow (ik ging op zoek naar street art), terwijl het lief om 6u ’s morgens aan de start stond (en daarom om 4u ’s nachts uit mijn bed verdween, veel heb ik daarna niet meer geslapen, want ja ik heb een ongerust hart).

De trein was trouwens een heuse belevenis. Het is niet goedkoop (ik denk dat ik rond de 15 euro betaalde voor een enkeltje) en ik heb zeker 2 uur op de trein gezeten. Het begon al in het station. Ik zat op een trein die zou splitsen de halte voor Tyndrum. Het ene gedeelte zou stoppen in Upper Tyndrum, het andere in Lower Tyndrum. Na wat Gegoogel wist ik dat het op zich niet echt uitmaakte, maar dat Lower Tyndrum pal aan de finish lag en dat kreeg dus mijn voorkeur.

Uitzoeken welk gedeelte naar waar reed was moeilijker. Ze hebben daar nog niet van elektronische borden gehoord. Op mijn ticket stond dat ik in het achterste deel van de trein moest plaats nemen. Ik redeneerde dus als volgt: het stuk dat zich aan het einde van het perron aan de uitgang bevond is het voorste gedeelte, het stuk aan de ingang van het station (je kan het station met de trein maar langs één kant verlaten) is het achterste. Waar ik mij dus plaveide op een stoeltje. Om dan naar de muur rechts van mij te kijken waar een kleine plakkaat hing. Met in het groot de tekst ‘Please be aware that the back of the train is at the other side of this platform.’

Enfin, Schotten redeneren minder doordacht en het achterste van een trein is daar gewoon het einde van het perron, ook al is de locomotief daar te vinden. Ik verplaatste mij en zag nog minutenlang verwarde reizigers discussiëren over waar ze moesten gaan zitten.

Tijdens de rit zelf komen ze langs met eten en drinken. Vaker dan op een Rynairvliegtuig, I kid you not. De trein rijdt niet super snel, langs steile hellingen en één keer stonden we heel lang stil omdat we overgingen naar maar één spoor (we waren ondertussen echt in the middle of nowhere) en er eerst nog een trein van de andere richting ons moest passeren. De stations in de Highlands zijn vaak gewoon een strook beton waar je kan afstappen. Ik las wat in mijn boek, maar onderweg was er ook zoveel te zien. We passeerden Loch Lomond waar ik op een gegeven moment lopers spotte aan de overkant van het meer. En het lief (die toen al uren onderweg was) sms’te dat hij een trein zag. Best een grappig moment.

Maar ik arriveerde helemaal op tijd waar ik moest zijn. Eens in Tyndrum had ik geen 4G-ontvangst meer dus kon ik ook de tracking van het lief niet meer volgen. Sms’en lukte nog wel. Het was al snel duidelijk dat ik me nog enkele uren moest zien te redden. Maar dat was geen straf.

Tyndrum is niet het mooiste Highlandstadje. Je bent het meer net voorbij en de echt hoge bergen zijn er nog niet. Er gaat ook een grote baan dwars door het centrum. Maar toch. Als grote Schotlandfan vond ik het fantastisch om even te proeven van deze overweldigende natuur.

Het was voor Schotse normen prachtig weer. Ik zag die dag de eerste en enige regendruppels van de trip. De zon scheen, er was niet te veel wind. Maar het was er wel kouder dan in Glasgow. Dat merkte ik meteen.

Allereerst wandelde ik al eens tot aan de finish waar de eerste renners onder groot applaus over de eindmeet kwamen. Nadien stapte ik zelf in de andere richting een stukje van de Westhighland Way, al snel sloeg ik af naar een subtrack omdat de route richting grote weg ging en ik wou toch niet te ver gaan.

Zal ik de foto’s voor zich laten spreken?

Spontaan begon ik de hele wandeling lang de themesong van Outlander te zingen. Ik ben ook echt niemand tegengekomen. Qua hoofd leegmaken kon dit wel tellen.

Het lief finishte uiteindelijk een klein uur later dan verwacht. Ik pikte na mijn wandeling van anderhalf uur dus vooral nog veel sfeer mee aan de aankomst. Maar ik was zo trots op hem (en blij dat hij veilig was aangekomen). Met de bus van de organisatie reden we terug naar het startpunt en van Milngavie nog even de trein naar Glasgow. Met opnieuw mooie views van het Loch Lomond op de bus terug en toch ook wel het besef dat het lief belachelijk ver heeft gelopen die dag. Ik was doodop, het lief natuurlijk nog meer (maar dat was zijn eigen keuze). Het werd dus geen vroege ochtend de dag erna. Allesbehalve zelfs. Dan is zo’n XL-bed van Citizen M echt een zegen.

Ik ben die dag nog verliefder geworden. Op het lief, dat ook. Maar vooral op de Highlands. Ooit rij ik er dagenlang rond om elk plekje te verkennen <3.

Glasgow #1: the city

29 juli 2018goanneliesLeave a comment

Praktisch

Vanuit België wordt er niet rechtstreeks gevlogen op Glasgow (edit: ik denk dat KLM dit wel doet, maar daar waren wij ons niet bewust van, er was toch geen vlucht op onze afreisdatum. Edit 2: waarschijnlijk gaat het Britse Loganair binnenkort van Brussel naar Glasgow vliegen). Wij namen de vlucht van Brussels Airlines tot in Edinburgh vanwaar je een rechtstreekse bus kan nemen tot in het hart van Glasgow. Van daaruit was het slechts 5 minuten stappen tot aan ons hotel: het Citizen M. Een alternatief is dat je toch vliegt op Glasgow Airport via Dusseldorf. En voor de Nederlandse lezers: na wat research ontdekte ik dat o.a. KLM vliegt op Glasgow vanaf Schiphol of Eindhoven.

Omdat ons hotel zich bevond in het centrum oftewel the Merchant City waren dit de eerste straten die we verkenden. Het lief was er al 2x geweest en was – net als in Rotterdam – de ideale gids.

Want Glasgow was ooit een industriële havenstad en nam daardoor een belangrijke handelspositie in. Maar het is ook een heel arme stad geweest waar arbeiders woonden in schamele tenement houses. De regering heeft serieus moeten ingrijpen waardoor mensen onteigend en gescheiden van hun familie werden. Het was in de jaren ’80 een criminele stad waar niemand wou komen. Het is nog steeds een stad van contrasten, het moderne steekt sterk af tegen de oudere soms vervallen gebouwen. Maar de stad is uit de crisis geraakt en is niet alleen Europese hoofdstad van het jaar geweest als eerste niet-hoofdstad ooit, maar mocht ook in 2014 de Commonwealth Games organiseren. En dit jaar vindt het EK wegwielrennen er plaats.

George Square

Elke grote stad heeft wel zijn bekend plein. Zo ook Glasgow. Daar leiden alle wegen naar George Square. Het plein had elke keer dat ik er passeerde wel een andere vibe. Het is de centrale plek waar mensen samenkomen en waar het bekende People make Glasgow spandoek (of hoe noem je dat?) hangt. Die campagne is jaren geleden gestart om de stad aantrekkelijker te maken voor toeristen.

Op het plein staan uiteraard de typische standbeelden maar vooral de city halls trekken de aandacht. Eén van de grootste marmeren gebouwen ter wereld blijkbaar, je kan het bezoeken via een rondleiding. Staat nog op het lijstje.

Gallery of modern art

De galerij voor modern kunst zit in een prachtig neoclassicistisch gebouw en is gratis te bezoeken. Toch trekt er nog iets anders de aandacht. Voor de galerij zit de Duke Of Wellington (je kent hem wel: de man die Napoleon heeft verslagen in Waterloo in 1815) op een paard. Met een verkeerskegel op zijn hoofd. Jep. Het leverde het standbeeld een plaatsje op in de top van meest bizarre monumenten ter wereld. Uhu, ook die top 10 bestaat.

Maar hoe komt die kegel er nu? Wel het is ooit begonnen als een stunt van studenten die ’s nachts een verkeerskegel op de man zijn hoofd plaatsten. Want wat doe je anders als je studeert? En nu gebeurt dit nog steeds. Het kost de stad een fortuin om die kegel elke keer te verwijderen, maar er kwam heel veel protest toen ze het standbeeld hoger wilden maken om dit te voorkomen. De inwoners vinden dat het ondertussen bij de stad hoort en een hoger standbeeld zou alleen maar leiden tot meer ongelukken van mensen die het toch proberen. Schotten koppig? Hell yeah!

Buchanan street en co

Glasgow is daarnaast een echt shoppingparadijs en zou de tweede grootste shoppingstad zijn van Europa (afhankelijk van welke bron je raadpleegt uiteraard). Buchanan street is de bekendste winkelstraat van Glasgow, maar ook op Sauchiehall street en Argyle street kan je terecht bij de grote ketens. Want ja, dat is een beetje het jammere. Je vindt er vooral de grote ketens H&M, Marks & Spencer, Niké… en de volgende straat zie je dezelfde namen opnieuw… Voor mocht de ene H&M 2 stappen te ver zijn voor jouw hakken (*insert sarcasme*). Het aanbod is dus zeker groot, maar veel van hetzelfde. Er hangt wel een gemoedelijk sfeertje. Wij plunderden enkel de grote Waterstones op Sauchiehall Street waar we ook hemelse pistache cake aten #prioriteiten.

Glasgow heeft niet echt enorm oude gebouwen. En zeker in the merchant city zie je dat veel plaats heeft moeten maken voor het nieuwere en het commerciële. Maar hier en daar vind je nog gekke overblijfselen van vroeger terug. Zo wandel je onder een kerktoren en staat er een andere toren in het midden van de straat.

The Tolbooth Tower (deel van een vroegere kerk) en de Tolbooth Steeple (deel van een vroegere gevangenis) dateren beiden uit de 17de eeuw.

Veel grote bezienswaardigheden heeft het centrum niet echt, wel hele lekkere eetplekjes en koffiebarretjes. Een overzichtje:

Italiaanse pasta en pizza to die for vind je bij Sarti. Bestel zeker een lookbroodpizza als side, dat alleen al is de moeite waard.
Gourmet burgers eet je bij Handmade burger & co. Ruime keuze, ook aan sides in een leuke setting.
Originele Mexicaanse tapas proef je bij Topolabamba. Zwaar (en) de moeite!
Turkse tapas smaakt goed bij Mezzidakia.
Straffe koffie drink je bij Laboratorio Espresso.
Zoetebekken vinden gegarandeerd hun gading tussen de gebakjes van Riverhill Coffee (en de koffie is er ook goed uiteraard).

En verder moet je gewoon wat rond wandelen en dan spot je sowieso mooie plaatjes. Aan de oost- en westzijde van de stad vind je nog meer trekpleisters. Maar dat is voor een volgende keer :).

Ben jij al eens in Glasgow geweest?

Een dunne lijn

6 mei 2018goanneliesLeave a comment

We schrijven half april. Een regenachtige zondag in Lissabon. We besluiten Alfama, een bekende wijk onder toeristen, te verkennen. We kopen een kaartje voor een klooster waar we bijna alleen rondlopen. De andere toeristen slapen uit of wachten tot de bui voorbij is. Op een bus Japanners na. De regen kan ons niet deren. We genieten van het uitzicht. De geschiedenis van het gebouw. We nemen veel te veel foto’s. Mislukte selfies. Ergeren ons aan de Japanners.

Weer buiten hebben we honger. De Time To Momo (een reisgids) leidt ons naar een hipster Burgerrestaurant aan het water. Op het terras hebben we uitzicht op een cruiseschip. Er wordt afval uitgeladen. Na een uur eten zijn ze nog steeds niet klaar. De ene camion afval wisselt de andere af. Terwijl een nieuwe lading passagiers aan boord stapt.

We vertrekken naar de wijk Alfama. Kleine gezellige straatjes. Veel foto’s. Met toeristen erop deze keer. Het is gestopt met regenen en dus wat drukker. De huizen zijn schattig. Klein. Vervallen. De was hangt buiten aan het raam. Hier en daar ligt er afval. Bomma’s staan op de eerste verdieping toe te kijken hoe toeristen selfies nemen met de deurtjes. Kleine deurtjes. Heel dicht tegen elkaar. Wat verderop aan de kade in het moderne deel van de stad bouwen ze een spiksplinternieuwe cruiseterminal. In Alfama zijn ze niet bezig met cruises. 2018 heeft hier niet zo hard zijn intrede gedaan. Jonge kinderen spelen op de trappen. Kijken al niet meer op van toeristen.

Het voelt allemaal wat raar aan. Alfama is de armste wijk van de stad. Het is ook de wijk die in alle reisboekjes staat. Het heeft charme dat zeker. Maar het voelt als binnengluren. En dat is iets waarvan je moeder altijd heeft gezegd dat je dat niet mag doen. Hier verdienen ze niets aan het toerisme. Want na de selfies trekken de mensen verder naar een hippe bar voor een drankje. In Alfama vind je geen café om je dorst te lessen of toeristenwinkeltjes met het soort souvenirs die al kapot zijn voor je goed en wel terug thuis bent.

De wereld is een dorp geworden. In amper 3 uur waren we in hartje Lissabon. Het heeft me bijna niets gekost. Dat cruiseschip brengt op 8 dagen toeristen van Barcelona naar Lissabon via tal van andere steden. Een week later was ik alweer op citytrip. In Glasgow, een stad die het decennialang moeilijk heeft gehad en zijn industriële geschiedenis van zich af probeert te schudden. Er komen toeristen voor een dag of 2 om dan verder te trekken naar de Highlands of het meer populaire Edinburgh.

De wereld is een dorp en voor sommige steden zoals Glasgow is dat voorlopig een zegen. Het was ooit een grimmige postindustriële stad die bekend stond als de moordhoofdstad van Europa. Ondertussen heeft de stad veel inspanningen gedaan en lokt het ook eindelijk toeristen. Dat betekent een nieuwe economie, meer werkgelegenheid en de stad wordt heropgewaardeerd. In populaire steden die al decennia toeristen lokken – Barcelona als ultiem voorbeeld – zorgt massatoerisme ervoor dat de locals vertrekken. In Barcelona klagen mensen dat ze zelf niet meer op de bus kunnen richting werk, familie of de sportschool. In Lissabon konden we geen tram nemen naar ons hotel op een hoge heuvel. Want het is tram 28 dat daar passeert. De typische gele tram waar toeristen de hele dag door staan voor aan te schuiven. Die tram nog pakken waarvoor hij bedoelt is – jezelf verplaatsen – is een illusie die Lissabonners al lang aanvaard hebben.

Ik ga het hier niet hebben over vliegtuigen en hoe vervuilend die zijn. Of over die immense berg afval van het cruiseschip. Ik ga zelf ook niet minder reizen. Dit is geen pleidooi voor minder toerisme. Dit is een vaststelling, of nog eerder een bedenking. Reizen inspireert net zoveel als je het met de neus op feiten drukt die je liever zou negeren.

Toen ik wandelde door Alfama besefte ik dat de wijk twee mogelijke toekomsten heeft. Ofwel trekken alle jongeren eruit weg en raakt de wijk binnen een tien- tot max. twintigtal jaar stevig in verval waardoor toeristen hem links laten liggen voor hippere delen van de stad. Ofwel maken we er een soort Bokrijk van om een inkijk te geven in hoe het leven toen was. Maar dan zonder local karakter dat het nu nog zo de moeite maakt.

In beide scenario’s zal het Lissabon van nu niet meer hetzelfde zijn als het Lissabon over 20 jaar. De ontstedelijking (of hoe noem je dat?) van de jongere generatie is nu al een feit. Verandering is het pad voor elke wereldstad en ik ben ervan overtuigd dat Glasgow een stap vooruit heeft gezet. Net zoals ik ervan overtuigd ben dat, als het ooit komt, ook deze stad geen massatoerisme aan kan. Elk mes snijdt aan twee kanten.

Charme is iets tijdelijks en de wereld mag dan wel een dorp zijn: alles is mogelijk is niet hetzelfde als alles wordt beter. De enige constante: alles is voortdurend in verandering.

En niet elke overpeinzing op deze blog moet tot een conclusie leiden. Soms is overpeinzen alleen meer dan voldoende.

Massatoerisme nu de wereld een dorp is geworden, wat denken jullie daarvan?