Confessions Archieven

14 dingen die ik niet meer zou moeten doen

9 oktober 2016goanneliesLeave a comment

Het is weer lijstjestijd! We doen allemaal wel eens zaken waarvan we weten dat het niet goed voor ons is. We kunnen het gewoon niet laten. Hieronder mijn dingen waarmee ik eigenlijk zou moeten stoppen. Niet overmorgen, maar nu meteen!

Piekeren over de meest belachelijke dingen. Ben ik niet te dik in deze broek? Heb ik vandaag wel hard genoeg gewerkt? Vind die persoon mij nog wel leuk?
Op mijn nagels bijten. Vorig jaar tijdens BAS mee begonnen, van de stress. Niet OK.
Mijzelf blijven verantwoorden voor het feit dat ik nog geen lief heb. Iets met mijn leven en moei je er niet mee.
Agressief worden als iets niet lukt. Mijn laptop kan er van meespreken. Perfectionist tot in de kist!
Mij ergeren aan iedereen zijn ‘perfecte’ leventje op sociale media. Ja, ik kijk vooral naar jou, Instagram. Allemaal opgezet spel, geef maar toe.
Om de 10 minuten naar mijn smartphone grijpen, hij zal wel trillen als ik een melding heb. Het toppunt is dat ik soms op zoek ben naar mijn gsm als ik hem al vastheb. Tja.
Mijn mening voor me houden omdat ik denk dat niemand naar mij zal luisteren. Grootste fout tijdens #BAS1516.
Foto’s van mij nooit mooi vinden. Ik heb topfotografen als vrienden. En ik ben wie ik ben. Ook met mijn haar in de war (heeft het vooral niet over de foto hierboven ^^).
Mijn schrijfsels onderwaarderen. Ik vind altijd wel iets dat nog niet goed is. Terwijl ik er heel wat tijd insteek en daar best wel trots op mag zijn. Perfectionisme anyone?
Tijd verspillen aan slechte boeken of tv-programma’s. Ik heb de neiging om alles af te werken waar ik aan begin. Zonde, er zijn nog boeken genoeg!
Überhaupt tijd verspillen aan iemand die het niet waard is. Dat slorpt energie op die ik best voor iets anders kan gebruiken. Een beetje me-time bijvoorbeeld.
Emoties opkroppen. Doet alleen maar meer pijn achteraf.
Geen hulp aanvaarden. Ik sta altijd klaar voor iedereen, maar zelf iets aannemen? Hola, dat is moeilijk hoor. Iets met perfectionisme en een ego ^^
Te weinig genieten van de kleine mooie dingen. Lichtpuntjes weet je wel.

Herkenbaar? Wat zou jij niet meer mogen doen?

Werelddierendag: confessions van een crazy cat lady #2

2 oktober 2016goanneliesLeave a comment

Op 4 oktober is het Werelddierendag. Jullie weten ondertussen al dat ik een crazy cat lady ben. Ik kan er wel om lachen, maar mijn katten zijn echt wel mijn dierbaarste bezit. Die schepseltjes maken van een huis mijn thuis. Oké, heel sentimenteel allemaal dit. Ik wil eigenlijk een nieuw lijstje maken met nog meer betekenissen van een katteneigenares. Here we go!

Na een lange dag werken kom je eindelijk thuis. Je katten staan je op te wachten. Eigenlijk niet om je te verwelkomen hoor, maar om je een dik schuldgevoel te bezorgen. Om je te verwijten dat je hen zooolang alleen hebt gelaten. Of je nu maar een uur of twee dagen bent weggeweest, het leek voor hen een eeuwigheid en je zal het geweten hebben!
Een hond die blijft kwispelen of het nu de eerste of 235ste aai is. Hij vindt het nog altijd even fijn. Bij een kat ligt dat lichtjes anders. 1 aai, 2 aaitjes, 3, 4…. BANG, als je niet oppast zit je hand onder het bloed. En waag het niet van het een 5de keer te proberen hé!
Katten moeten regelmatig hun nagels blijven scherpen. We hebben twee krabpalen in huis, maar niets krabt zo goed als de zetel, toch?
Wanneer hun nagels weer scherp zijn, gaan ze ze toch nog eens extra wassen. Nagel per nagel. Het is precies zo’n messenslijper die je met een killerblik aankijkt. Dat aaien is duidelijk niet voor nu.

Er zijn me dunkt 60 verschillende merken katteneten op de markt. En mijn katten vinden het allemaal best lekker. Voor even en dan halen ze hun neus op voor datgene waar ze gisteren nog verlekkerd op waren. Dan maar opnieuw naar de winkel zeker? Oh, en die halve verpakking die nog over is niet weggooien. Twee weken later smaakt dat opnieuw hemels als ik mijn katten moet geloven…
Ze staat te miauwen aan de deur, je staat zo snel mogelijk op, je doet de deur open, de kat komt in beweging, maar opeens… Opeens is ze toch niet meer zo zeker of ze nog wel binnen wilt. En dus blijft ze in deuropening zitten. Om na te denken? Nee hoor, ik denk eerder om jou daar te laten staan als haar slaafje.
Je kat zit rustig naast jou, je staat even op om iets te halen. Binnen een paar minuten sta je opnieuw in de kamer, waar precies net een orkaan is doorgeraasd. Alles ligt overhoop! En de kat? Die zit nog steeds op datzelfde plaatsje met een onschuldige blik te kijken. Heb ik niet gedaan hoor…

Herkenbaar, toch? Ach, ik zou ze niet kunnen missen! Een hele fijne Werelddierendag iedereen!

Meer crazy cat lady confessions kan je hier lezen.

Confessions van een crazy cat lady

31 juli 2016goanneliesLeave a comment

Op 8 augustus is het Wereld Kattendag. Hoog tijd om toe te geven dat ik een crazy cat lady ben. Ik zou mijn 13 katten voor geen geld van de wereld kunnen missen. Ze zorgen ervoor dat ik mij geliefd voel als ik thuiskom van een lange dag werken, ze zorgen voor leven in huis en af en toe ook voor troost. Kortom, ik zorg voor hen, maar zij ook voor mij. Meestal toch, want soms doen ze niets anders dan kattenkwaad uithalen.

Op het puntje van je stoel zitten is een mooie uitdrukking voor een spannend moment. Voor mij is het dagelijkse realiteit. Mijn kat neemt namelijk de rest van de stoel in, waardoor er voor mij enkel maar het puntje overblijft. En o wee als je durft bewegen, want dan wordt ze ambetant!
Ze zeggen altijd dat katten pootafdrukken achterlaten op je hart. Dat is waar, maar ze laten nog op veel andere plaatsen afdrukken van hun poezelige (pun intended!) pootjes achter. Mijn leren bureaustoel bijvoorbeeld, of de voorruit van mijn auto. En als je denkt dat je in de zomer gezellig kan rondlopen in een short… verkeerd gedacht! Je blote benen zijn er meteen aan voor de moeite.
Ik heb de reflex ontwikkelt om op 2 seconden tijd recht te springen vanuit mijn stoel. Mijn kat staat namelijk te miauwen aan de deur en je wilt Hare Majesteit echt niet laten wachten. En ja, ik mompel een sorry als het langer dan 2 seconden heeft geduurd.

Een tijdschrift lezen, deze blog typen,… Het is niet zo gemakkelijk als het lijkt met een kat in de buurt. Papier en laptops hebben blijkbaar een ontzettende aantrekkingskracht voor mijn harige huisgenoten.
Ik verlaat de supermarkt nooit zonder een doos. Voor mijn katten… Ik mag zo veel dure speeltjes kopen als ik wil, ze willen enkel dozen. En liefst elke week een nieuwe, want na een dag ligt de vloer alweer vol stukken karton.
Er is niets in huis echt van mij. Al mijn spullen deel ik met mijn katten. Gommen, balpennen en andere bureauspullen vind ik vaak terug onder een kast, een openstaande handtas is nooit veilig en mijn kleren zijn blijkbaar heel zacht. Vooral zwarte kledingstukken, waar hun achtergelaten haren extra goed zichtbaar op zijn, blijken ideaal om op te liggen. Ik slaap ook nooit alleen en het is natuurlijk de kat die het midden van het bed betrekt, ik krijg slechts het randje….

Een hond heeft een baasje, maar een kat heeft personeel 😉 Het leven met katten is in ieder geval nooit saai. Heeft jouw kat ook zo’n vreemde trekjes?