Weer een maand voorbij. Insert clichés. Oktober was een beetje een vreemde maand, vol met zoveel ups en downs dat mijn gevoelens precies zelf niet konden volgen.
Grootste oorzaak: het was belachelijk druk op het werk (ik zeg dat niet graag, want ik haat de druk druk druk maatschappij). Ik denk dat ik vorige keer al zei dat een collega in zwangerschapsverlof is en dat gecombineerd met het altijd drukke najaar is pittig. Deze week verwelkomen we haar terug, maar voor mezelf en mijn andere collega was het doorperen geblazen in oktober.
Op één of andere manier hadden we dat op voorhand aangevoeld en dus hadden we ook besloten twee dagen op conferentie te gaan om bij te leren over strategie en service design en de alledaagse chaos even achter te laten. Die conferentie was in Barcelona, dus we besloten tot zondagmiddag te blijven. Het was zo’n kleine 20 graden in de Spaanse stad en mij hoorde je niet klagen.
Maar we vertrokken eigenlijk allebei compleet overprikkeld. We hadden een late vlucht heen en het hotel was toch blijkbaar niet gemakkelijk bereikbaar met de metro dus na drie metrolijnen te nemen waren we pas rond 23u op hotel en ik was die dag al opgestaan met lichte keelpijn en hoofdpijn.
Gelukkige zette de ‘ziekte’ zich niet verder. De conferentie was heel interessant (wel lange dagen van 9u15 tot 18u30), maar het was interessant en we hebben veel leuke mensen gesproken. De locatie was ook top – de Design Hub in het Glories park vol moderne architectuur.
Links: Design Hub, onze locatie voor de conferentie. Rechts: dramatische lucht boven de Sagrada Familia
De locatie was ook op een kwartier stappen van de Sagrada Familia dus daar zijn we ook een avond naartoe gewandeld (toen het nog niet de hoogste kerk ter wereld was, maar toch al belachelijk hoog – ik schrok ervan), de andere avond richting het strand.
Zo even weg van het alledaagse zorgde er ook voor dat we goed konden babbelen onder ons twee, over het werk en de dinges des levens. Zij is echt een heel belangrijk klankbord voor mij en het kwam op het juiste moment voor ons allebei denk ik.
Op zaterdag trokken we zonder plan naar het meer toeristische hart van de stad. We startten in de wijk El Born en gingen via het Centro Cultural naar het Parc de la Ciutadella waar we o.a. een prachtige Art Nouveau (Modernista in Spanje) serre vonden. We aten ergens vegetarische paella en wandelden nog naar meer Modernista op de Passeig De Gracia. Om nadien neer te ploffen op een terras. En ’s avonds alweer een tapasbar in te duiken. Goed eten, dat kan je wel in Spanje :).
Op zondag reisden we terug en maandag weer aan het werk. De realiteit kwam meteen hard binnen en ik had een hele week moeite met de vermoeidheid van me af te schudden. Ik had ook een drukke sociale week en de overprikkelling was dus groot.
Ik nam maar één foto van mezelf in Barcelona, deze in de grote spiegel voor ons bed in het hotel om 23u als we eindelijk waren aangekomen :D. En lezen is sexy, maar dat wist ik natuurlijk al.
In het weekend had ik afgesproken met Leen voor pizza bij het nieuwe Giuditta in Leuven (zeker een aanrader). We pikten ook de nieuwe expo voor 600 jaar KU Leuven mee in Museum M. In enkele zalen stonden kriskras stukken door elkaar die uit de ruime collectie van de universiteit kwamen, met wetenschappelijke en soms ook ethische duiding. Ik vond het echt fijn gedaan, maar ik vond het ook wel een kleine expo – meestal zijn de expo’s van de tweejaarlijkse Leuvense stadsfestivals groter.
Expo Kennis in zicht, Museum M
Daarnaast was er een tentoonstelling van Alicja Kwade, een hedendaagse Poolse kunstenares met vooral installaties. Ze speelt graag met tijd en ruimte en we zijn allebei als een blok voor haar werk gevallen. Ga dat zien! ‘Dusty die’ en ‘Kennis in zicht’ lopen allebei nog in Museum M tot 22 februari.
Dusty die, Alicja Kwade, Museum M
De rest van de maand stond in het teken van werken en rust nemen in het weekend. Ik liet nog eens bloed nemen bij de dokter ter opvolging en bleek kerngezond – geen ijzertekort meer en zelfs potentieel de piste dat ik nooit CMV gehad zou hebben (wat ik niet geloof want ik ben echt wel fundamenteel minder moe dus er was ‘iets’ en CMV checkte alle symptomen af).
Ik voelde dat ik gas terug moest nemen en deed dat ook. Er volgde nog een spontane avond uit met de collega’s, ik las wat fijne boeken, volgde een nieuwe cursus ‘inleiding tot de architectuur’ en keek cyclocross op tv onder een dekentje .
Het was dus echt een wat gemengde maand, ik heb te vaak een vol hoofd gehad, en tegelijk was alles wat ik heb gedaan echt fijn en deed de Spaanse zon extra deugd. Ik las dat het ook een heel sombere maand is geweest qua licht en dat heeft sowieso zijn invloed gehad op mijn vermoeidheid denk ik. Op naar november want dan gaan we naar Londen en dat is nu eenmaal mijn happy place away from home :).
Gelezen
- Tyrant van Conn Iggulden is het tweede boek van drie over keizer Nero. In dit boek wordt Nero eerst troonopvolger, om na de dood van Claudius, ook effectief keizer te worden. Het verhaal focust op zijn moeilijke relatie met zijn moeder Agrippina. Een beter boek dan het eerste boek, voor de geschiedenisfans en Latinisten onder ons.
- Godwine, kingmaker van Mercedes Rochelle, vertelt het verhaal van Godwin, een belangrijke hertog vlak voor 1066. Hij maakte maar liefst 5 Engelse koningen mee tijdens een heel turbulente periode. Ik hou van de Saksisch-Deense periode dus vond het een goed boek
- The smallest man van Frances Quinn is mijn aanrader van de maand. Frances Quinn schrijft geweldige boeken met personages die onder je huid kruipen en tegelijk wilt doodknuffelen – in een lichte historische setting. Nat Davy is een dwerg en wordt cadeau gegeven aan Henrietta Maria, Franse katholieke koningin van een protestants Engeland. De burgeroorlog breekt uit en Nat Davy wil graag een held zijn. Zijn kijk op de wereld en de manier waarop hij omgaat met zijn beperking is geweldig, dus ga dit lezen.
Amai, dit was een lange post merk ik. Hoe gaat het met jou?