Close
Zomaar een week #2

Zomaar een week #2

Zo van die weekverslagen bij andere bloggers, ik vind ze wel leuk. Ook al gaan ze over heel alledaagse dingen. Ik heb alleen het gevoel dat mijn weken heel erg op elkaar lijken. Ik ben een routinemens. En daarom zou elke week een verslag voor jullie schrijven niet echt interessant zijn vrees ik. Maar ik wil het toch proberen om een paar keer per jaar er eens een week uit te pikken om daar verslag van te doen. In oktober 2021 deed ik al een eerste poging en nu probeer ik het gewoon nog eens.

Zondag

Vorige zondag was ik een dag alleen thuis en zocht ik mijn eigen cocon op. Het was een zware week geweest, met zaterdag een dag doorwerken op de bouw. Dus ik kon wel even wat rust gebruiken. Ik begon de dag met het lezen en schrijven van wat blogjes en keek de finale van Luik-Bastenaken-Luik voor vrouwen rond de middag. Annemiek Van Vleuten won er en zij is echt een van mijn favoriete rensters. Nadien startte ik met het opzoeken van een aantal dingen voor de Londenreis en prutste ik in mijn bullet journal.

Vlak voor het eten nestelde ik me in de veranda in het zonnetje met een nieuw boek, Ariadne, een hervertelling van de gelijknamige Griekse mythe. Daarna maakte ik een pasta met groenten en kip. Ik hou het graag simpel wat koken betreft. Nadien kreeg het lief niet zo’n fijn nieuws, waardoor ik wat triest was. Ik keek naar De Mol. Ik vond het een hele leuke aflevering tot het ongeval met Anke gebeurde. Wat een pech kan je in één seizoen hebben zeg, en Anke was ook echt mijn favoriet.

Maandag

Maandag werkte ik nog eens van thuis en kon ik dus nog wat extra slapen. Ik begon de dag rustig met wat dingen in te halen op een groot project, had een salesgesprek en in de namiddag een wat langere meeting voor een ander redelijk technisch project. Het salesgesprek begon wat vreemd. De persoon kwam niet opdagen in de videocall waarop ik haar na een kwartier opbelde en zij de gevleugelde woorden ‘Ah ja, het is al maandag, ik had niet door dat het maandag was’ sprak. Ik wist niet meteen heel goed hoe ik daarop moest reageren, maar het werd nog wel een fijn gesprek.

Ik plande ook de rest van de week en had eindelijk het gevoel terug grip te krijgen op de agenda na wat drukke weken. Dat was motiverend voor de rest van de week. ’s Avonds begon ik aan dit blogje en stuurde ik ook nog twee reviews in voor Leuven Leest. Ik bereidde me voor op de dansles door af en toe de choreo opnieuw te bekijken. Binnen een kleine maand staat het dansoptreden gepland en na twee jaar coronapauze is het even terug wennen aan het trainen op de pasjes (en het onthouden, ik ben duidelijk geen 18 meer) en de afwerking ervan.

Dinsdag

Dinsdag was ik op kantoor en was er een drukke meetingdag gepland. Het was een all-in dag dus zowat van de collega’s was er en twee van de kantoorhondjes die elkaar nog niet goed kennen. De ene is nog maar een puppy (ik heb ontdekt dat puppy Maltesers kei kei schattig zijn! Echt een kleine fluff ball). Ons vast kantoorhondje Kona ging daarom wat vroeger naar huis, maar ze kwam zeker later in de week nog terug. ’s Avonds kreeg ik bericht dat de dansles niet doorging. En de vriendin waarmee ik normaal gezien een dag later ging eten liet ook weten een pechweek te hebben en dus werd ons etentje uitgesteld met een week. Zo had ik onverwacht wat meer zetelavonden in zicht.

Ik kreeg ook een herinnering aan onze reis naar Glasgow, nu vier jaar geleden, en scrollde wat door de foto’s op mijn telefoon. Vooral die van de Necropolis, het Victoriaanse kerkhof dat we bezochten.

Glasgow Necropolis, april 2018

Woensdag

Woensdag en donderdag volgden bijna de helft collega’s een fysieke opleiding op kantoor. Ik niet en dus was het heel rustig in de open space. Ik ging naast Leen zitten en zij liet op het einde van de dag een lieve post-it achter (want ja, ik zat weeral in meeting). Onder de middag ging ik wat windowshoppen (ik zag wat kleren die ik misschien deze week wel eens ga passen) en ’s avonds las ik verder in mijn boek en keek ik twee afleveringen van Downton Abbey.

Donderdag

Vanaf donderdag leek niks nog te vlotten op het werk en werd ik daar wat onrustig van. We gingen ’s middags eten met ons team (dat dus niet in de opleiding zat) bij Zoff en dat was wel het hoogtepunt van de dag want in de namiddag was het vet van de soep. (Een eetklopje zeker?). Gelukkig was Kona er voor knuffels. Van donderdagavond herinner ik me niet super veel meer eigenlijk.

Kantoorhondje Kona in het zonnetje

Vrijdag

Vrijdag begon met mijn jaarlijks gesprek. Bij ons is dat niet echt een evaluatiegesprek, maar eerder een babbel over hoe het gaat en hoe ik me wil ontwikkelen. Het was een positief gesprek dat me weer aan het denken zette, maar op een goede manier. Daarna kwam er iemand een les yoga geven onder de middag en besefte ik weer hoe stram mijn spieren soms aanvoelen van al dat stilzitten. De heupopeners deden naar goede gewoonte pijn.

En dan was het tijd om af te tellen naar 2022. Nee, mopje. Ons nieuwsjaaretentje ging deze avond door, normaal is dat in januari maar iets met een virus enzo. Dus werd het eind april. We verplaatsten ons naar Mechelen deze keer waar we het luidruchtig maakten in de brasserie van Brouwerij Het Anker. Ik was bob van dienst en carpoolde met enkele collega’s uit de buurt. Het was een hele fijn avond met lekker eten en het deed deugd om nog eens allemaal samen te zijn.

Het meest hilarische moment overkwam me op het toilet. Er waren twee deuren met het embleem van een man en een vrouw erop. Nogal logisch, maar het vrouwentoilet was bezet en er was nog iemand haar handen aan het wassen en dus bleef ik toch maar braaf wachten en ging ik niet op het mannentoilet. Niet veel later kwam er nog een vrouw binnen die ook braaf achter mij bleef wachten en ik zei al tegen haar dat ik toch maar aan het wachten ben voor de vrouwen. Ondertussen staan we daar al enkele minuten en hoor ik klopgeluiden uit dat toilet komen. En nog een paar minuten later komt er dus een man uit het vrouwentoilet. En de wachtende vrouw en ik schieten, als die buiten is, met twee natuurlijk heel erg in de lach. Waarschijnlijk een anekdote waar ‘ge had er bij moeten zijn om het grappig te vinden’ van tel is :).

Zaterdag

Bouwdag! Sommige dingen veranderen niet aan dit weekoverzicht. We zijn momenteel de living en de keuken aan het schuren en plamuren zodat we bepaalde delen al kunnen primeren voor we de keuken zetten. Het is best uitputtend werk en ik gebruik spieren in mijn handen en vingers die ik niet wist zitten. Nu typ ik dit berichtje verder uit (met pijnlijke vingers dus), na een deugddoende douche. En ik denk dat ik zodadelijk nog even een serieke ga kijken en wat verder in mijn boek lees.

Et voila, tot zover alweer een inkijk mijn ultraspannend leven. Ik had me voor genomen deze week wat vaker een foto te maken voor het overzicht en dat is niet echt goed gelukt moet ik toegeven.

Hoe was jouw week?

0 thoughts on “Zomaar een week #2

  1. Ik ben zelf ook een routinemens, ik heb ook een vast rooster waardoor de weken heel snel op elkaar lijken. Maar op zich vind ik dat wel fijn zo. Dus ook mijn weken zijn niet ‘s werelds meest wilde avonturen, maar das goed. Die alledaagse dingen zijn nog het allerleukst om te lezen. Het kantoorhondje is echt schattig! Ik zou haar zo uit mijn iPad willen trekken en knuffelen. Fijne week gewenst alvast! Voor komende week dan bedoel ik haha

  2. Leuk om over je week te lezen! En een kantoorhond, wat gezellig. Ik snap wel dat je weken erg op elkaar lijken, dat gevoel heb ik zelf ook als ik mijn weekoverzichtjes tik. Vaak zijn de weekenden het deel waar ik echt iets over kan schrijven en verder is het vooral veel routine 😉

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *