Close

Wat ik wel en niet ben

Schrijven over jezelf, dat was de boodschap van de dames van Blogboost deze keer. Het moet een makkie zijn voor iemand met een persoonlijke blog, maar ik moest toch even nadenken wat ik deze keer eens wou delen. En plots kreeg ik een idee om een lijstje te maken met eigenschappen waar ik best fier op ben. Maar door daar over na te denken besefte ik ook dat elke eigenschap twee kanten heeft. Doordat ik zus ben, ben ik vaak niet zo. En soms wil ik misschien wel een beetje zo zijn. Dus vandaar maakte ik een lijstje met wat ik wel en niet ben. Het zijn allemaal eigenschappen van mezelf waar ik trots op ben, maar tegelijk ben ik soms jaloers op mensen die het andere zijn.

Structuurjunkie vs. spontaniteit

Ik denk dat iedereen wel weet dat ik van structuur en een plan hou. De J uit mijn MBTI-type zit vrij uitgesproken in mijn persoonlijkheid. Al is het niet zo extreem dat ik alles in lijstjes en excels giet en niet tegen gewijzigde plannen kan, ik ken anderen die het daar moeilijker mee zouden hebben. Maar ik ben een planner. Ik ben altijd ruim op tijd klaar voor de deadline, heb steeds minstens één blogpost klaar staan zodat ik nooit ‘achter’ loop en ik weet graag op voorhand dat er een afspraakje zit aan te komen.

Dat wil niet zeggen dat ik geen spontaan persoon ben, maar soms ben ik wel jaloers op van die mensen die op die manier leven. Iemand die last-minute een vliegtuigticket boekt voor overmorgen of die me opbelt om binnen een uur af te spreken. Ik zou er nog niet aan denken om iemand te durven bellen voor binnen een uur. Want mensen hebben toch zeker al plannen? Ik vind het meestal wel leuk als er zo onverwacht iets gebeurt, dat zijn vaak de beste momenten. Dus ik ga daar regelmatig op in. Maar zelf dat initiatief nemen, nope.

Ik zal nooit naar de cinema gaan zonder te weten voor welke film, ik zoek op vakantie op voorhand op waar we kunnen gaan eten en wat we gaan doen, ik boek geen concerten voor artiesten waar ik de muziek niet van ken. Ik weet graag waar ik aan toe ben. En dat wil waarschijnlijk zeggen dat ik ook wel wat dingen mis. Al voelt dat natuurlijk niet zo aan. Dus ja, ik zou graag wat spontaner willen zijn soms, maar ik ben ook wel trots op het feit dat ik een gestructureerd iemand bent, dat heeft me zeker al ver gebracht.

Betrokken vs. ik laat het los

Als ik ergens voor ga, ga ik er 100% voor. Ik geef heel erg om de dingen waar ik in geloof. Dat gaat om de mensen rondom me, om mijn job, mijn hobby’s… Ik kan niets aan 60% doen, ik ga altijd all-in. Ik was niet het type dat tevreden kon zien met een 6/10 op school vroeger, op het werk ga ik altijd voor kwaliteit en leg ik de lat voor mezelf en collega’s hoog, in mijn privéleven heb ik dat gelukkig iets minder. Een dagje series bingen in de zetel, moet kunnen.

Maar ik ben wel jaloers op die mensen die op een bepaald punt kunnen zeggen ‘Dit is goed genoeg, ik ga iets anders doen’. ‘Het is 17u, laptop toe, morgen nog een dag’. Ik kan die betrokkenheid niet loslaten. Ik blijf nadenken en aanpassen tot ik tevreden ben. Ik noem dit niet perfectionistisch, want dat ben ik privé niet echt extreem, maar eerder betrokken. Ik geef om wat ik doe en dat zorgt ervoor dat ik moeilijk kan aanvaarden dat iets onaf ook goed genoeg is. Ik zal dus veel sneller last krijgen stress dan iemand die dit soort zaken makkelijk kan loslaten. En ja, daar ben ik bij momenten serieus jaloers op :D.

De criticus vs. de dromer

Misschien wel de eigenschap waarop ik het vaakst wordt afgerekend, maar ook die sommige mensen het meest appreciëren. Ik heb een kritische geest. En daardoor vinden bepaalde mensen mij een ‘ja maar’-persoon. Terwijl ik net heel bewust mijn kritiek niet op die manier probeer te uiten. Ja maar, helpt niemand verder, ‘Ja en’ daarentegen helpt een strategie te verfijnen en rekening te houden met alle mogelijk valkuilen. Ik vind mezelf dus helemaal geen ‘ja maar’-persoon.

Een kritische geest zorgt ervoor dat ik niet die persoon ben die in brainstorms snel laaiend enthousiast over iets wordt. Ook al ben ik enthousiast. Ik heb altijd oog voor de hordes die nog genomen moeten worden om die situatie te bereiken. En zo’n mensen heb je ook nodig. Anders loop je telkens met je hoofd tegen de muur omdat niemand de muur heeft zien staan. Mijn sterkte is dat ik de muren van ver spot. Mijn zwakte is dat ik soms niet over die muur kan kijken. Dat de ideale situatie nog ver weg lijkt.

Dat zorgt er ook voor dat ik het moeilijk heb met veranderingen als ik weet dat er risico’s verbonden zijn aan die verandering. Velen vinden die vernieuwing net fijn, gaan mee in de flow, ‘we zien wel’. Ik ben dan aandachtig voor de negatieve of moeilijke kanten aan het verhaal. Ik zou het fijn vinden als ik soms wat vaker de ‘we zien wel’ mentaliteit zou kunnen aannemen. Het zou mijn leven zeker makkelijker maken.

Heb je ook eigenschappen waar je best wel trots op bent, maar die er tegelijk ook voor zorgen dat je iets anders niet bent?

0 thoughts on “Wat ik wel en niet ben

  1. Ik denk dat het belangrijk is om dat te beseffen, dat elke (goede) eigenschap ook een keerzijde heeft, en niemand dus overal goed in kan zijn. Zelf vind ik dat ik vrij goed omga met verandering, met als keerzijde dat ik routine nogal snel als sleur ervaar.

  2. Dat laatste wat je aanhaalt, is zo herkenbaar. Ik ben ook altijd de criticus, vooral op het werk. Doorgaans blijkt achteraf dat ik gelijk had, maar toch word ik vaak bekeken als de zaag, diegene die weer moeilijk doet. Ik vind het soms wat vermoeiend van mezelf, maar ik kan het niet laten.

  3. MBTI is een boeiend gegeven maar is tegelijk ook (wat ik noem) een karikatuur. Doordat je slechts keuze hebt tussen 2 letters, is het of wit of zwart. Zo zit ik op de wip tussen T (51%) en F (49%). Dat zie je niet meteen uit het eindresultaat maar wel uit de analyse die tot dat eindresultaat leidt.
    Het is echter wel een handige tool om meer bewust te zijn van jezelf en je communicatiestijl. En daarbij tegelijk na te denken over hoe die bij de andere zal binnen komen 🙂

  4. Ik hou ook van structuur en vooruit plannen, maar corona heeft me doen inzien dat spontaniteit soms zoveel leuker is. Gewoon naar vrienden sturen van “he, dit weekend zin in een terrasje?” was precorona niet denkbaar, want agenda’s zaten altijd overvol. Ik hoop stiekem dat dat toch zal veranderd zijn, en dat ik niet meer vijf weken op voorhand een date met vriendinnen moet vastleggen omdat eerder alle agendagaatjes al gevuld zijn.
    Ik was ook iemand die de muren/hordes heel fel zag, maar de laatste tijd interesseert het me niet zo hoe hoog of hoe stevig die zijn. We zien wel.
    Dus ja, ge verandert wel wat door de jaren heen, en da’s wel fijn om uzelf te zien “evolueren” vind ik, en ondanks dat ik iemand ben die niet goed tegen veranderingen kan en heel fel heb geworsteld de eerste weken van het coronatijdperk met alle regels enzo, heb ik me uiteindelijk heel goed weten aanpassen.Ik heb mezelf de laatste jaren beter leren kennen, en de valkuilen leren kennen, al val ik er soms nog altijd in, head first, maar goed, ben toch best trots op de weg die ik al heb afgelegd (en benieuwd naar de weg die nog komen gaat).

    1. Je verandert inderdaad enorm doorheen de jaren en het is zeker interessant om die evolutie te zien. Ik merk zelf ook dat loslaten iets is dat ik al wat beter kan op andere vlakken (werk), maar privé moet ik daarin nog wat stappen zetten. Tis een leerproces met vallen en opstaan.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *