Altijd hetzelfde en toch verschillend. De dagen gaan voorbij. Sneller dan ik er vat op kan hebben. Ik zit met mijn dikke winterkousen en fleece dekentje over me heen achter mijn scherm. De chauffage op mijn slaapkamer is niet voorzien op een hele dag thuiswerk in hartje winter. Om drie uur in de namiddag begint het alweer donker te worden. Mijn kleine bureaulamp zorgt voor een gele schijn op mijn gezicht tijdens de laatste videocall van de dag.
Ik klap de laptop toe en plof in de zetel of op bed. Niet wetende wat ik vanavond wil doen. Heel af en toe slaag ik erin een pilates les op te zetten. Veel vaker voer ik weinig uit. Lees ik een dik uur (thank God voor boeken!). Om vervolgens op te zoek te gaan naar een tv programma dat me net genoeg interesseert. Ik kijk nu al op tegen de periode dat er enkel kerstfilms op tv zullen zijn, want mijn digibox is ondertussen leeg gekeken.
Ik blijf steeds vaker een half uur langer in mijn bed liggen. Om dan toch iets later te beginnen werken. Ik heb mijn planning weer op orde en hou van de dagelijkse ochtendcalls in mijn twee teams (praten met mensen!). Rond 12 uur is het etenstijd en dus middagpauze. Maar veel meer dan eten komt er niet van en ik ben vaak blij dat ik weer in de to do lijst kan vliegen.
Altijd hetzelfde en toch verschillend. Zo voelt het allemaal momenteel. De dagen zijn hetzelfde, maar tegelijk heel anders dan vorig jaar. Dit jaar geen kerstreceptie waarop alle nieuwe collega’s de partners kunnen ontmoeten. Met veel te veel eten. Deze keer zullen we elkaar via een videocall zien. Altijd weer die videocall.
De kerstvakantie komt eraan. Nooit mijn favoriete vakantie. En als niet kerstmens moet ik toegeven dat het niet doorgaan van de familiefeesten voor mij geen probleem is. Eerder een zegen. Maar het idee om opnieuw anderhalve week thuis te zitten. Daar zie ik best tegenop. Altijd maar weer hetzelfde. Met die dikke sokken aan en dat fleecedeken om me heen.
We moeten volhouden. We moeten doorzetten. Het komt allemaal weer terug. Maar voorlopig is het best kaa-u-tee.
Dit bericht werd meer dan een week geleden geschreven, ondertussen gaat het weer wat beter met mij. Maar het besef dat deze situatie nog wel enkele maanden gaat aanslepen, kwam vrij hard binnen.
Het is ook effectief balen momenteel. Ik probeer niet teveel vooruit te kijken of al te plannen, maar het gewoon van dag tot dag te nemen. Elke dag een wandeling (soms zelfs heel kort) doet ook deugd, zo komen we toch buiten. Veel courage!
Dankje! Vooruit kijken of plannen is ook niet aan mij besteed momenteel. Dag per dag!
Sterkte, moeilijke tijd waar hopelijk gauw een einde aan komt zodat we weer perspectief krijgen met zijn allen
Ja idd, dat perspectief wordt in tijd alleen maar meer opgeschoven precies.
Ja, jammer genoeg wel…
Ik vind de werkdagen nu soms ook best zwaar. In mijn nieuw bureau is nog geen licht dus ik moet me behelpen met een nachtlamp en dan zijn het toch maar donkere dagen. En het is gewoon echt nog druk. Ik vind Kerstmis meestal wel een fijne periode, maar nu is het heel dubbel. Ik kijk vooral uit naar het weekje verlof dat ik heel erg kan gebruiken.
Ik hoop dat de komende weken je in ieder geval nog heel wat lichtpuntjes kunnen brengen.
Als je net verhuisd bent snap ik helemaal dat je nood hebt aan verlof. Ik wens je veel rust toe de komende tijd. En geniet van je nieuwe thuis!
Ik begrijp hoe je je voelt. Ik ben nu voor het eerst alleen komen te staan, na een relatie van meer dan 13 jaar. Dat is echt nog wennen. Ik woon nu ook voor het eerst alleen. Dat lukt wel, maar het blijft raar.
Ik denk dat veel mensen het gevoel van ‘altijd dezelfde dagen’ wel herkennen. Misschien kan dat een magere troost zijn. Misschien ook niet… Wat wel kan troosten, is dat het einde in zicht is. Het is nog niet héél dichtbij, maar wel al in zicht.
En ja: ‘Thank God for books!’ 🙂
Goed om te lezen dat het intussen al wat beter gaat met je!
Het einde is inderdaad nog niet dichtbij, maar er is al een beetje perspectief 🙂
Oh en, gesproken over je kleine bureaulamp: Ik heb ontdekt dat een bureaulamp met fel licht echt een verschil maakt voor mij! Ik heb nu een lamp waarvan je de lichtsterkte kan aanpassen: zacht, medium, sterk of uitgeschakeld.
’s Ochtends wanneer ik begin te werken (aan mijn laptop), doe ik het grote licht van de woonkamer aan en schijn ik bij met mijn bureaulamp op volle sterkte. Daar word ik zoveel wakkerder van! Met weinig licht zou het voor mij veel moeilijker zijn om me te concentreren wanneer het buiten nog (een beetje) donker is.
’s Avonds gebruik ik de lamp op de zwakste stand. Zo kunnen mijn ogen wennen aan wat minder licht (belangrijk voor de regeling van melatonine, denk ik).
Echt een aanrader!
Ja eigenlijk zou ik die belichting eens moeten proberen verbeteren. Probleem is dat mijn ogen nogal snel last hebben van fel licht dus daar moet ik een beetje mee oppassen ook.
Hier gaat de bureaulamp ook rond 15u aan, en ik heb ze meestal pas rond 11u uitgeknipt… Nog altijd geen dikke trui trouwens (behalve mijn kersttrui maar die mag ik niet meer aandoen van het lief?). Wat een vieze, donkere dagen zijn het al geweest in december! Blij met de zon van dit weekend, die heeft heel veel deugd gedaan!