Close

Over ‘Alles komt goed’ en positiviteit

Ik ben er wat laat mee, maar nadat ik overal berichtjes zag opduiken over het thema ‘energie & positiviteit’ in het kader van de BlogBoost najaarschallenge, besloot ik me alsnog in te schrijven. Mede omdat dit thema me interesseert, maar ook omdat de inspiratie tijdens deze hele crisis niet meer zo hard vloeit als normaal. Dus dan kan zo’n uitdaging hopelijk zijn naam waarmaken en deze blog inhoudelijk opnieuw een boost geven.

Energie en positiviteit dus. Ik denk dat dit thema wel al vaker de revue is gepasseerd. Onder andere in de lichtpuntjes-rubriek. Dus wou ik het vandaag wat diepzinniger aanpakken. En jullie iets vertellen over hoe positief ingesteld ik als persoon ben en hoe dat verandert is doorheen de jaren.

Het is eigenlijk een beetje vreemd om te beseffen: als tiener en jonge twintiger ging ik eigenlijk super positief door het leven. Mijn levensmotto was ‘alles komt goed’ en men beschreef mij ook echt als iemand optimistisch die altijd een glimlach klaarhad.

Ik weet niet meer wanneer dit exact veranderd is of waardoor. Maar nu beschrijven mensen mij als kritisch en realistisch. En vind ik van mezelf dat ik enorm emotioneel ben geworden en daardoor ook vaker pieker en me zorgen maak. ‘Alles komt goed’, ik geloof er nog steeds in, maar heb niet meer het gevoel dat dat motto helemaal bij me past.

Ik herinner me ook de feedback op het einde van mijn basjaar van de mentoren. ‘Annelies, soms hebben we een beetje bang jou omdat je in een hoekje van de zaal zit en we duidelijk zien dat je het niet eens bent met de groep, maar dan maar wat zit te mompelen of het voor je houdt’. Ik weet nog dat ik vrij geraakt was door die feedback omdat ik hem niet helemaal begreep, maar ondertussen weet ik dat ze gelijk hadden.

Ik ben een extreem kritisch persoon, omdat ik altijd het beste wil, maar ik heb ook al geleerd dat veel mensen mijn mening daardoor niet altijd willen horen. Dus hou ik ze voor mij en zal ik soms me op de achtergrond houden in een discussie uit schrik om weer de kritische te zijn. Die advocaat van de duivel waarvan sommigen vinden dat ze de creativiteit of leutigheid uit een idee haalt.

Ik weet niet of kritisch zijn per sé wil zeggen dat je niet positief kan zijn. Maar ik weet wel dat ik zelf meer moeite heb om niet naar dat kritische stemmetje te luisteren en er gewoon voor te gaan. Go with the flow. Safe enough to try, weet je wel. Een mentaliteit die op kantoor zo is ingeburgd dat het soms lijkt alsof ik degene ben die alles wil tegenhouden. Terwijl mijn houding helemaal niets wil tegenhouden. Ik wil het gewoon heel goed doen omdat ik om een bepaald project geef. Omdat ik om mijn werkgever geef.

Maar soms denk ik dat ik het omgekeerde bereik met mijn kritisch zijn. Dat collega’s denken dat ik het nooit goed vindt, dat ik nooit helemaal wild enthousiast over een idee kan zijn, dat ik niet positief ingesteld genoeg ben…

Ik weet dat ik van nature nog steeds het beste wil zien in mensen en in de wereld. En het hoort waarschijnlijk gewoon bij het proces van opgroeien en het feit dat die jeugdige naïviteit al een paar keer een deuk heeft gekregen. Dus spring ik wat bewuster om met wie ik mijn vertrouwen geef en zal ik voor personen buiten mijn vriendenkring waarschijnlijk wat minder positief overkomen. Wat harder.

Maar tegelijk maak ik me in heel veel dingen ook geen zorgen, omdat ik weet dat ze wel op hun plooi zullen vallen. Er zijn ook veel dingen waar ik wel vertrouwen in heb. Diep vanbinnen zit nog steeds die ‘alles-komt-goed’-tiener, dat weet ik wel zeker.

Zou jij jezelf omschrijven als een positief persoon?

Het is altijd ergens zomer

Het is altijd ergens zomer

Het is weer zo’n periode. Regen, vrieskou, nog steeds elke ochtend in het donker vertrekken en weer thuiskomen. De griep is bovendien in het land, dus blijft het nodige hoesten en proesten jammer genoeg niet altijd achterwege. De wereld staat in brand…. Genoeg redenen om op zoek te gaan naar die kleine dingen die je opvrolijken.

Ik schreef al eerder hoe belangrijk het is om op zoek te gaan naar lichtpuntjes (inclusief praktische tips). Schrijf ze op, die kleine blijmakers, en kijk vooruit!

P1010207

Vooruitkijken is voor mij geen probleem. Ik ben een zomermeisje en kan niet wachten tot die lange zwoele zomeravonden weer in aantocht zijn. Ik heb het in de winter dan ook moeilijk met het feit dat het zo vroeg donker wordt. Dat vreet echt aan mijn energie. De dag lijkt al over om 17u. Maar dat is niet zo: ook winteravonden kunnen gezellig zijn. Een haardvuur, zacht dekentje, warme kop thee en je favoriete boek of serie. In Denemarken heet dat Hygge, een heuse levensstijl op zichzelf (die stilaan ook het aan het overwaaien is naar België).

It’s always summer somewhere

Dit is één van mijn favoriete quotes: het is altijd ergens zomer.  Je kan dus op een vliegtuig springen om de winter te ontsnappen. Maar nog beter is om de winter te omarmen. Als het altijd ergens zomer is, moet het ook altijd ergens winter zijn. En die winter heeft gelukkig ook zijn charmes.

Een werkpuntje voor mezelf is meer de buitenlucht opzoeken. Ik ben geneigd om in de winter alleen maar buiten te gaan als het echt moet. Maar je lichaam heeft die buitenlucht nodig, een kwartier per dag is al voldoende. En hey, het is al elke dag een beetje vroeger licht aan het worden 🙂

Denk eens even na wat jij zo leuk vindt aan de winter. Grote kans dat je wel degelijk op een aantal fijne dingen kan komen. We zijn geneigd om te focussen op het negatieve. Bij winter denken we dus vaak aan kou, donker, lusteloosheid,… Maar de winter, dat is ook sneeuw, warmte, gezelligheid,…

Zomer of winter, maakt het eigenlijk een verschil? Ga elke dag uit van het positieve en focus op de lichtpuntjes. Het is altijd ergens zomer. Binnenkort zijn wij weer aan de beurt!

Wat vind jij het leukste aan de winter?

P.S. Zit je echt in een dipje? Dan kunnen mijn tips tegen een winterdip je misschien helpen.