Close
Later als ik groot ben wil ik Lucy Worsley worden

Later als ik groot ben wil ik Lucy Worsley worden

Het is een vraag die iedereen wel eens voor de kiezen krijgt. Wat is je droomjob? Ik denk dat ik in een ver verleden al eens heb verteld dat ik niet echt één uitgesproken passie heb en dus ook niet meteen dé droom heb om van die passie mijn beroep te maken. Sowieso hou ik van variatie in mijn job, die is cruciaal. En ben ik in al mijn nerdheid geïnteresseerd in heel veel verschillende dingen.

Maar als je mij vraagt ‘Annelies, wat is je droomjob?’. Dan is mijn antwoord ‘Lucy Worsley’. En ja, Lucy is een persoon en geen job. Maar wat zij doet, dat is mijn ultieme droomjob.

Wie is Lucy Worsley?

Wie is die Lucy Worsley nu? Lucy is een Britse historica gespecialiseerd in koninklijke geschiedenis. Oké, hoor ik u zeggen. Ik had inderdaad ook gewoon geschiedenis kunnen studeren om geschiedkundige te worden. Maar het is niet per sé dat dat ik aan haar benijdt.

Lucy is Chief Curator bij Historic Royal Palaces. HRP is een private organisatie verantwoordelijk voor zes paleizen in en rond Londen: the Tower Of Londen, Kensington Palace, Kew Palace, Hampton Court Palace, Banqueting House en Hillsborough Castle. Lucy mag daar dus dagelijks in rond lopen en komt daardoor waar iemand anders niet komt.

Hampton Court Palace, maart 2017

In de documentaire ‘Lucy Worsley’s royal Palace Secrets’ (nog steeds te bekijken op VRT NU) neemt ze ons mee achter de schermen. En daarin vertelde ze doodleuk dat haar sollicitatiegesprek in 2002 heeft plaatsgevonden in de kamer in Kensington Palace waar Queen Victoria is geboren. Haar kantoor in Hampton Court Palace staat dan weer in de vroegere slaapkamer van de eerste drie koninginnen van Henry VIII. Zijn derde vrouw Jane Seymour stierf in die slaapkamer aan de gevolgen van kraamvrouwenkoorts. Als ik dat allemaal hoor en zie komt het speeksel al uit mijn mond ;). Want het zijn ruimtes waar je als gewone bezoeker niet komt.

Lucy is vooral bekend van haar docu’s waarbij ze geschiedenis toegankelijk wil maken voor een breed publiek. Haar docu’s zijn begrijpbaar omdat ze smakelijke feiten uit de geschiedenis als een verhaal weet over te brengen waardoor het langer blijft hangen. Zowel op VRT NU, Netflix als YouTube kan je heel wat van haar docureeksen bekijken (gewoon even zoeken op Lucy Worsley). Eén van mijn favorieten zijn de afleveringen over de Romanovs waar Lucy je meeneemt naar de levens van bekende tsaren zoals Peter De Grote.

Het enige wat ik soms vervelend aan haar vind is dat ze de nood heeft om zichzelf altijd te verkleden in een bepaald personage. Dat lijkt soms wat kinderachtig. In de Amerikaanse versies die ze ook maakt voor PBS, worden die verkleedpartijen er trouwens uitgeknipt en spelen andere acteurs de historische figuren na. Volgens mij is dat verkleden dus eerder typisch Brits.

Hoe kan ik iets meer Lucy Worsley worden?

Ik kan nu natuurlijk afreizen naar Londen om te solliciteren bij HRP, maar zonder diploma geschiedenis wordt dat niet eenvoudig. Ik zou ook kunnen hopen dat Lucy het niet lang meer trekt en dat er dan niemand anders op de aardbol te vinden is om haar te vervangen. Maar bon, ik focus me beter op de realistische scenario’s.

Citizen M Tower Of Londen, november 2018

Ik hou van verhalen uit het verleden. Ik put daar veel kracht uit, zeker in deze vreemde tijden. En ik vind het idee om die verhalen toegankelijk te maken voor een breder publiek wel fijn. Ik droom ondertussen al even van een eigen nieuwsbrief, maar had nooit echt een idee waarover die dan zou moeten gaan. En na het ontdekken van een nieuwe tool hakte ik de knoop dan toch door: ik zou een nieuwsbrief starten.

De bedoeling is om een aantal thematische ‘blogreeksen’ te schrijven, waarin per e-mail telkens één verhaal centraal staat. De eerste reeks is getiteld: historische figuren in lockdown. Het leek me wel een gepast onderwerp :). Mijn eerste bericht kan je alvast lezen via deze link.

Heel nieuws dat ik dit doe is het niet natuurlijk. In de rubriek History Nerd vertel ik ook al over de levens van inspirerende historische figuren. Maar in de nieuwsbrief zal het kortere thematische content zijn met veel humor. Een soort tijdreis in een periode waarin reizen nog niet meteen aan de orde is.

Inschrijven kan via inanotherera.substack.com. De nieuwsbrief krijgt dus dezelfde naam als mijn boekenblog, maar zal qua inhoud en stijl veel meer aanleunen bij GoAnnelies. Met hele persoonlijke toets dus. Ik zou het ontzettend fijn vinden mocht je inschrijven. Je mag dan ongeveer 1 à 2 keer per maand een berichtje van mij in je mailbox verwachten.

Ik wou eens heel graag zo’n button uitproberen van de nieuwe WordPress blokkenbuilder. Dit was mijn kans :D.

De nieuwsbrief is volledig gratis en ik verdien er zelf ook niks mee. Eén van mijn voornemens is om meer te creëren in 2021 en minder te scrollen op sociale media. En dan leek me dit wel een mooie stap om te zetten. Net als Lucy Worsley waarschijnlijk ook niet meteen docu’s mocht presenteren op BBC, zal ik niet snel een geschiedkundige worden. Maar met enthousiasme verhalen van even geleden schrijven, dat maakt me toch al iets meer haar ;). Ik ben trouwens heel benieuwd naar jullie reacties!

Wat is jouw droomjob? Hoe ga jij dit jaar iets doen waar je enthousiast van wordt?

History nerd #1: Isabella d’Este

History nerd #1: Isabella d’Este

Na lang wikken en wegen heb ik besloten om toch een geschiedenisrubriek in het leven te roepen. Hierin beschrijf ik sterke personen of gebeurtenissen, geef ik er mijn visie op of vertel ik waarom ik dit zo interessant vind. Nerd modus on dus.

Ik had deze rubriek kunnen starten met de Engelse geschiedenis, want dat is zo hard mijn ding. Maar ik kies met opzet even iets anders. De Italiaanse Renaissance is namelijk ook mijn dingetje. In de categorie: sterke vrouwen uit de geschiedenis wil ik het vandaag even hebben over Isabella d’Este.

Wie? Wel, ik ben er vrij zeker van dat je nog nooit van haar hebt gehoord. Lucrezia Borgia? Die ken je waarschijnlijk wel. Deze twee vrouwen zouden later grote rivalen worden. En wat mij betreft wint Isabella het met haar intelligentie van de meer verdorven Lucrezia.

Het huis d’Este

We schrijven 15de eeuw. Isabella is de dochter van de hertog Ercole d’Este aan het hof van Ferrara, Italië. Ze heeft een jongere zus Beatrice en drie jongere broers, Alphonso, de latere hertog d’Este, Ippolito, Ferrante en een halfbroer Giulio. De drie laatste zouden later in een vrij hevig conflict raken waarbij Ferrante en Giulio uiteindelijk Alphonso wilden vermoorden. Ippolito ontdekt dit en ze worden beide ter dood veroordeeld, maar broedermoord is nogal heftig dus de straf wordt omgezet naar levenslange opsluiting. Een fijne familie om in geboren te worden dus.

Mantua en Milaan

Isabella en Beatrice worden ondertussen uitgehuwelijkt aan andere belangrijke hertogdommen. Er ligt een oorlog met Frankrijk op de loer (zal later bekend staan als de eerste Italiaans Oorlog, wat een vrij ingewikkeld conflict geweest is) en Ferrara heeft nood aan bondgenoten. Isabella huwt met Francesco Gonzaga, de hertog van Mantua.

Beatrice trouwt met Ludovico Sforza, bijgenaamd Il Moro, de hertog van Milaan. Hij is een indrukwekkend man, heeft Leonardo Da Vinci aan zijn Hof en zal een ontzettend belangrijke rol spelen in de oorlog. Fransceso daarentegen is een minder knappe man en heeft wel veel rijkdom en invloed, maar weinig interesse in zijn vrouw. Toch heeft Isabella, zo zal later blijken, de beste deal gedaan. Beatrice sterft op 21-jarige leeftijd in het kraambed en Il Moro wordt uiteindelijk opgesloten door de Franse koning.

Lucrezia Borgia

Uit het liefdeloze huwelijk van Isabella en Francesco zullen uiteindelijk 8 kinderen geboren worden. Wanneer Lucrezia Borgia, de dochter van de paus notabene, trouwt met Isabella’s broer de hertog Alphonso, begint haar nieuwe schoonzus een affaire met haar man. Lucrezia en Francesco zullen een hele tijd lovers blijven tot Lucrezia ontdekt dat hij Syfilis heeft opgedaan in een hoerenkot. Zelfs een Borgia vindt dat een brug te ver 🙂

Mecenas en regentes

Maar waarom is Isabella nu zo bijzonder? Wel, Isabella heeft doorheen haar leven heel wat kunstenaars, schrijvers en andere intellectuelen middelen geschonken. Ze was een enorme mecenas/patrones voor de kunst en heeft gecorrespondeerd met o.a. Da Vinci, Michelangelo, Bembo, Mantegna en nog vele anderen.

Maar ook politiek heeft Isabella een belangrijke rol gespeeld. Toen Milaan, het Hof van haar schoonbroer, door de Franse troepen werd bezet onderhandelde Isabella zelf met de Franse koning om Mantua te beschermen. De Franse koning, Louis, was onder de indruk van haar charmes en Isabella slaagde in haar missie. Meer nog: ze gaf verschillende Milanese vluchtelingen onderdak. Ook na de dood van haar man bleef Isabella politiek en artistiek werk verrichten. Ze werd over heel Italië bewonderd als een goede en sterke vrouw, zowel voor als na haar dood.

Wat ik zo fascinerend vind aan haar is dat ze zich staand heeft weten te houden in een mannenwereld en dat ze eigenlijk daardoor meer respect heeft veroverd dan haar man en zelfs haar broer. Ze is uitgehuwelijkt aan een man die niets om haar gaf en heeft toch een mooi leven voor zichzelf en heel wat mensen rondom haar geschapen. Terwijl thuis in Ferrara iedereen elkaar probeerde uitmoorden en haar broer een overspelige bruid in huis nam, heeft Isabella haar hertogdom beschermd tegen de Fransen en beloftevolle kunstenaars het geld gegeven om er hun beroep van te maken. En die kunstenaars worden tot op de dag van vandaag door ons bewonderd. Ze had smaak, dat in ieder geval.

Mona Lisa

We weten dat haar zus Beatrice is geschilderd door de grote Da Vinci, een man die door Isabella heel erg werd bewonderd en met wie ze heel wat brieven uitwisselde. We weten ook dat Leonardo een schets van Isabella heeft opgestuurd en een aantal jaren later vraagt zij hem in een brief naar ‘het beloofde portret’, dat haar uiteindelijk nooit zal bereiken. Sommige historica menen dat Isabella wel eens Mona Lisa zou kunnen zijn, ook al wordt algemeen aangenomen dat dit Lisa del Giocondo is. De vraag blijft dus of dit ‘beloofde portret’ nooit is geschilderd, nooit is teruggevonden of dat zij dan toch model stond voor het alom bewonderde schilderij dat nu in het Louvre hangt. Ik twijfel persoonlijk tussen 1 of 2 en ik hoop voor haar het tweede zodat haar droom om door hem geschilderd te worden toch is uitgekomen.

Meer lezen?

In deze rubriek zal ik ook steeds enkele boekentips geven. Meestal zijn dit historische fictieboeken, het zijn dus verhalen over de gebeurtenissen, maar niet alles is gebaseerd op feiten. Toch een belangrijke opmerking om mee te geven!

  • Ik maakte kennis met Isabella door het boek Leonardo’s Swans (de muze van Leonardo in het Nederlands) van Karen Essex. Het verhaal gaat over Isabella en Beatrice, hun onderlinge band, de Italiaanse oorlog en ook over de relatie tussen Da Vinci en de zussen. Van dit boek heb ik indertijd enorm genoten.
  • Sins of the house of Borgia, dat je ook kan vinden onder de titel The book of love, van Sarah Bower gaat voornamelijk over Lucrezia en Cesare Borgia. Maar het boek speelt zich wel af ten tijde dat Lucrezia was getrouwd met Alphonso d’Este en ze aan het hof van Ferrara verbleef. Isabella is in het boek maar een bijpersonage, maar vooral het plot van de d’Este broertjes wordt hier goed uit de doeken gedaan.

Ik ben eigenlijk wel op zoek naar meer boeken over Isabella of het hof in Ferrara, maar jammer genoeg wordt er niet zo veel over geschreven. Iemand nog een aanrader?

Had jij al eens van Isabella d’Este gehoord? Welke sterke vrouw uit de geschiedenis bewonder jij?

Meer van dit soort verhalen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief waarbij ik je meeneem naar lang en minder lang geleden. Je kan alvast mijn gepubliceerde nieuwsbrief lezen in het archief. En na inschrijving ontvang je één à twee keer per maand mijn verhalen in je mailbox. 

History @TheMovies

History @TheMovies

De historische stad Gent, fijn gezelschap en prachtige jurken. Meer heeft een mens op een grauwe zondag niet nodig. Met drie vriendinnen trok ik naar de Sint-Pietersabdij van Gent voor de tentoonstelling History @TheMovies.

P1030914

History @TheMovies geeft een blik in de interne keuken van een aantal historische films. Je kan er een dertigtal originele kledingstukken uit bekende Britse producties bewonderen.

Als rasechte bingewatcher van historische film en series (om deze redenen) maakte mijn hart een sprongetje bij het zien van de kostuums uit mijn favoriete producties. The White Queen,  Casanova & The King’s Speech maken allemaal hun opwachting. Je kan het zweet van de acteurs (Jonathan Rhys Meyers!) bij wijze van spreke nog ruiken.

P1030773.JPG

Maar zijn kostuumfilms wel zo historisch als ze lijken? Schreef Shakespeare zelf zijn stukken of deed iemand dat voor hem? Hoe was het leven echt in Jane Austen’s Engeland? Bij elke productie kom je te weten waar de fictie begint en de realiteit eindigt.

Some of these things are true and some of them lies. But they are all good stories – Hilary Mantel

P1030729

Zelf ook eens in de huid kruipen van een kasteelheer of markiezin? Ook dat kan! Want uiteraard liggen er enkel kostuums klaar die je kan passen. Wel niet vergeten uit te doen 😉

P1030782

Ik heb mij prima vermaakt tijdens mijn bezoekje aan History @TheMovies. De ruimtes zijn mooi opgebouwd en je krijgt heel wat informatie. Natuurlijk zijn het de prachtige kostuums die met alle aandacht gaan lopen. Mijn favorieten waren toch wel de jurken uit The White Queen.

P1030686

Ik was nog nooit in de Sint-Pietersabdij geweest, maar die is zeker een bezoekje waard! Mooi gebouw met een rijke geschiedenis en in de zomer moet het heerlijk luieren zijn in de abdijtuin.

P1030672.JPG

Na de tentoonstelling hebben we nog wat rondgewandeld in Gent (en lekker gaan eten uiteraard!). Gent is echt een fijne stad. Ik kom er eigenlijk te weinig. Geslaagd dagje uit in ieder geval!

P1030968

De komende dagen gaat het flink regenen. Dan is het misschien een leuk idee om deze tentoonstelling mee te pikken. Je kan History @TheMovies nog bezoeken tot en met 10 april. Welke film of serie heeft volgens jou de mooiste kostuums?

Mijn liefde voor historische fictie

Ik moet iets bekennen. Je gaat het misschien niet begrijpen. Maar ik word er blij van. Uiteindelijk is dat toch waar het om draait, niet?

Zoals jullie al weten heb ik een passie voor alles wat met communicatie, marketing en reclame te maken heeft. Daarom zit ik in #BAS1516. Ik heb ondertussen een marketingknop in mijn hoofd waarbij de off-functie al lang is afgebroken. Er is geen ontkomen meer aan…

Zoals jullie al weten heb ik een passie voor het veldrijden. Ik besteed er belachelijk veel tijd aan. Ik ga naar de cross, ik (her)bekijk de cross op TV, ga op zoek naar alle nieuwtjes en weetjes die er maar te vinden zijn. Ik ben verkocht aan de sport. Er is geen ontkomen meer aan…

Maar er is iets wat jullie nog niet weten. Ik heb ook nog een grote liefde. Minder sterk dan mijn twee passies, maar wel aanwezig. Een liefde waar alle overgebleven tijd naar uit gaat. Naast #BAS1516, de cross, mijn sociale leven en mijn huisdieren ben ik bezig met deze liefde.

Ik heb altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Het was één van mijn favoriete vakken op school. Ik heb zes jaar Latijn gestudeerd omwille van het geschiedenisaspect aan dat vak. Verder dan interesse kwam het echter niet. Tot enkele jaren geleden.

Ik besefte dat er zoiets bestaat als een kostuumdrama, een film of serie gebaseerd op historische feiten. Ik was meteen verkocht. Bij boeken spreekt men van het genre historische fictie, een boek dat vertrekt vanuit de geschiedenis om een verhaal te vertellen. Ik bekeek dit jaar al heel wat kostuumdrama’s en ik las vele historische fictieboeken. Ik hou van deze vorm van entertainment. Er is geen ontkomen meer aan…

Hou ik dan van droge gechiedenisfeiten? Van eindeloze data van veldslagen? Neen! Ik hou van de mensen en de redenen waarom ze gedaan hebben wat ze hebben gedaan. Geschiedenis is immers niets meer dan een opsomming van feiten. Caesar werd vermoord in ’44 V.C., Henry VIII had zes vrouwen, de Franse Revolutie maakte een eind aan het Ancien Regime. Allemaal waar, absolute waarheid zelfs. Feitelijke informatie die we allemaal hebben moeten leren.

P1050604.JPG
Hetzelfde land, dezelfde kaart, andere periode, andere indeling én vooral andere interpretatie

Maar waarom zijn de feiten wat ze zijn? Dat is de kunst van het interpreteren. Achter elke absolute waarheid zit een interpretatie. En dat maakt geschiedenis interessant. Waren de moordenaars van Caesar helden of nieuwe tirannen? Was Caesar überhaupt een tiran of een man van het volk?

Feiten zijn absoluut, waarheid is relatief. 

Was Henry VIII een gewetenloze vrouwenmoordenaar of was hij bang om zijn onderdanen geen stabiele opvolger na te laten?  Dat is interpretatie en elke interpretatie is per definitie subjectief. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat een revolutie gestart vanuit de leuze ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’ geleid heeft tot een nieuwe vorm van dictatuur? 

Een geschiedenisboek gaat naar mijn mening niet veel verder dan de opsomming van historische feiten. In historische fictie, of het nu boeken of series zijn, gaat de schrijver zaken interpreteren. En ja, daarbij worden sommige feiten fout weergegeven, soms worden er zelfs personages verzonnen. Maar de kracht van historische fictie is dat het echte mensen maakt van historische figuren. Het maakt de geschiedenis menselijker en probeert zaken eens vanuit een ander perspectief te bekijken. Het daagt je als persoon uit om zelf eens na te denken over het waarom van de dingen. Over hoe alledaagse menselijke beslissingen de wereld vorm gegeven hebben zoals die nu is.

Dit is geen oproep om allemaal massaal geschiedenis te gaan studeren. Ik ben dat ook niet gaan doen. Dit is een ode aan mijn favoriete TV- en boekengenre: historische fictie. Of het nu verhalen zijn over het Oude Rome, Renaissance Italië of Tudor Engeland (mijn drie meest geliefde tijdsperiodes), elke keer wordt mijn beeld over wat er is gebeurd bijgesteld door de interpretatie van de schrijver/scenarist.

Verder is het ook gewoon inspirerend om te lezen over een tijd waarin er nog geen smartphones waren en nog geen Google. Een tijdperk waarin mensen nog echt keuzes moesten maken die het verschil konden uitmaken tussen leven of dood. Het plaatst mijn huidige leven steeds weer in perspectief. We hebben het allemaal zo slecht nog niet (hier in Europa dan toch…).

Ik beken dus zonder scrupules: historische fictie is een grote liefde van mij, er is geen ontkomen meer aan…

Wat is jouw favoriete entertainmentgenre?