Close
#BAS1516: the recap

#BAS1516: the recap

En dan is het voorbij. BAS1516. De hoedjes zijn de lucht in gegaan, de laatste feedback is uitgedeeld en de eerste reünieafspraken staan te blinken in de agenda’s. Het moment van terugkijken is aangebroken. Hoe vond ik dat extra jaartje? Welke invloed heeft BAS op mijn persoon gehad? En vooral: waar sta ik nu?

13558936_10210110775110649_1360278403813482292_o

Wel waar ik nu sta is het misschien nog het makkelijkst te beantwoorden. Ik ben student af, heb een derde diploma op zak en begin heel binnenkort aan mijn eerste job. Ik ben ontzettend blij en trots dat ik al kan zeggen dat mijn volgende uitdaging om de hoek loert. Stilstaan is achteruitgaan weet je wel en ik heb zin om ‘voor echt’ aan de slag te gaan.

Wat BAS met mij als persoon heeft gedaan? Wel, ik heb nog nooit een jaar gehad waarin ik zo ongelukkig ben geweest. Ik heb nog nooit zo veel mentale dipjes gehad. Tegelijk ben ik nog nooit zo trots op mezelf geweest. Heb ik zo veel over mezelf geleerd. Ik ben niet gewoon buiten mijn comfort zone gegaan, ik heb mijn comfort zone soms aan stukken moeten scheuren. Ik ben tegen de muur gebotst, om er daarna over te klimmen en te constateren dat er opnieuw een muur staat aan de andere kant. Ik heb gedacht aan opgeven, meermaals. Ik heb mijn klasgenoten vervloekt, meermaals. Ik ben van mezelf geschrokken, in positieve zin, maar ook in negatieve zin.

De altijd kleurrijke, positieve en geen blad voor de mond nemende Annelies werd in een grote groep vol extraverten de stille, teruggetrokken en in zichzelf mompelende Annelies. De Annelies die ineens wel negatief begon te denken. Ik heb mijzelf daarvoor meermaals een schop onder mijn kont gegeven. Gelukkig heb ik die negatieve gedachten weten te bedwingen. Heb ik altijd het maximum uit alles proberen te halen. In kleinere groepen en op mijn stage lukte het wel om mezelf te zijn. Ik ben mijn privéleven nog meer gaan waarderen en heb mij daar omringd met de mensen die mij energie geven. Ik ben een introvert, het wordt tijd dat ik dat leer toegeven aan mezelf. Dat er niets mis is om de energie uit jezelf te halen in plaats van uit anderen.

P1040932

Het wordt tijd dat ik besef, en ik besef het ondertussen maar al te goed, dat er voor mij wel degelijk een plaatsje is weggelegd in deze oh zo mooie wereld die de reclame en bij de uitbreiding de marketing is. Ik kan iets bijdragen aan deze sector. En door te blijven leren en mezelf te ontwikkelen hoop ik dat over 30 jaar nog steeds te doen.

De hashtag #BAS1516 loopt op zijn einde, al zal dat hoofdstuk nooit echt afgesloten worden. Een nieuwe generatie #BAS1617 dient zich aan. Hopelijk met evenveel goesting als wij er in september daar in Bielebale aan begonnen. Loop vooral tegen die muur, maar blijf er dan niet verdwaasd staan, doe er iets mee! En als je hulp nodig hebt, ik en alle andere alumni staan altijd klaar om je dat extra duwtje te geven.

13501868_10210028095839225_5651461922515693372_n

Ik wil iedereen, en dan in het bijzonder mijn vrienden die mij ontzettend gesteund hebben dit jaar, bedanken. Ook een speciaal dankwoordje aan mijn waanzinnig gestoorde klasgenoten, die vanaf nu collega’s zullen worden, en aan mijn ex-collega’s bij Seven, die voor altijd mijn collega’s zullen blijven. En ook dankjewel aan mijn mentoren, in de eerste plaats om mij te selecteren, en aan iedereen met wie ik het afgelopen jaar in contact ben gekomen. Jullie zijn met velen! Bedankt!

#BAS1516: Goodcha

De eindsprint naar de zomer is ingezet. Dat wil zeggen dat ook #BAS1516 stilaan op zijn einde komt. Maar niet voor we nog  1 keer alles gegeven hebben tijdens ons eigen pop-up agency. Een pop-up, dat wil zeggen dat we er maar voor even zijn. Voor 1 enkele maand om precies te zijn gaan we merken een Goodcha Factor geven.

Millennials zijn egotrippers

Goodcha is gestart vanuit een probleem waarmee bijna elk merk wel wordt geconfronteerd. Millennials, de generatie geboren tussen 1980 en 2000, mijn generatie dus, zijn moeilijk te bereiken. Maar het is de generatie die de komende tijd de grootste koopkracht gaat hebben en die je dus echt wel aan je merk wil verbinden. Dat blijkt echter niet gemakkelijk.

Millennials worden egocentrisch, lui en ambitieloos genoemd. Ze geven enkel om selfies en kattenfilmpjes. Ze kopen de ene keer dit merk en de volgende keer weer een ander. Het zijn hypocriete consumenten die het woord loyaliteit niet in hun woordenboek hebben staan.

Harde woorden. Zeker over mijn generatie. Het is nu eenmaal wat er gezegd wordt over ons. Maar zoals steeds zijn het vooroordelen van de oudere generaties. Ouderen die de jeugd verwijten maken, het is niets nieuws onder de zon.

Millennials geven wel om je merk

Daarom is Goodcha er. Om te laten zien dat we meer zijn dan de selfie-generatie. Wij zijn ook de generatie die vindt dat merken moeten stoppen met alleen aan geld te denken. Stop met ons te zien als levende portefeuilles. Het is tijd dat merken hun ogen open doen voor de wereld om hen heen en hun verantwoordelijkheid nemen.

Want wij geven wel om jouw merk, maar geef jij als merk wel om ons? Goodcha, dat zijn 25 gemotiveerde millennials die een verschil willen maken. Daarvoor gaan we kijken naar het Goodcha gehalte van jouw merk. Elk merk heeft al een bepaalde Goodcha Factor. Maar is die wel hoog genoeg? Wij gaan merken terug een hartslag geven.Want wij zijn die zogenaamde hypocriete millennials. Maar: WE. DO. CARE.

4_3 (1)

Goodcha gaat de volledige maand juni op zoek naar de hartslag van merken. Volg onze selfies (wij blijven nu eenmaal millennials ^^) op Facebook en Twitter. Vragen, opmerkingen, samenwerken? Stuur me een mailtje op annelies@goodcha.be.

Welk merk kan volgens jou wel wat meer Goodcha gebruiken? 

#BAS1516: een half jaar reclame

#BAS1516: een half jaar reclame

Deze week sloot ik mijn stage bij Seven Productions af in stijl . Namelijk met een etentje en te veel chocolade 🙂 Mijn eerste half jaar werken in de reclame zit er dus jammer genoeg op. Het was een leerrijke periode waarin ik met veel verschillende facetten van de reclame heb kennisgemaakt. Maar wat zijn nu eigenlijk mijn lessons learned?

P1020759
De ezels van Seven 🙂
  • In de reclamesector werken vooral zeer extraverte creatieve mensen die niet op hun mondje gevallen zijn. Je moet dus zeker zelf je mannetje kunnen staan.
  • Het werk gaat met pieken en dalen. Het ene moment weet je niet wat eerst doen, het andere moment heb je tijd om je bureaublad op te ruimen. Geniet daar dan maar van want lang zal het niet duren!
  • De reclame is een harde wereld. Je ideeën kunnen zonder deftige reden van tafel gegooid worden door je collega’s of door de klant. Discussies kunnen soms hoog oplopen. De truc is om steeds je kalmte te bewaren en dat is niet altijd makkelijk.
  • Klanten kiezen niet altijd voor het voorstel waarvoor jij wilt dat ze kiezen. Daar leer je maar beter mee leven.
  • Klanten denken op een andere manier dan het bureau. Ze spreken eigenlijk een andere taal. Het is dus vooral aan de PM om te bemiddelen en de visie van het bureau te vertalen naar de taal van de klant.
  • Iedere persoon in een bureau is broodnodig om tot een goed resultaat te komen. Je bent niets zonder je team Het is dus een goed idee om ook naar de inbreng van de anderen te luisteren.
  • Maar dat wil niet zeggen dat iedereen zich moet beperken tot zijn ‘specialiteit’. Het kan juist leuke resultaten opleveren als sommigen eens net op een andere manier gaan meedenken. Jammer genoeg is er nog heel wat hokjesdenken aanwezig in de reclamesector.
  • Work hard, play hard is belangrijk. Samen stoom aflaten na een zware dag, dat is pas teamwork!

De reclamesector is een aparte wereld. Maar wel een heel boeiende!

#BAS1516: Adopt Our Talent

De eerste van een aantal nieuwe #BAS1516 updates! Dat er veel staat te gebeuren is namelijk een understatement. De eindsprint komt er vliegensvlug aan en de start is gegeven met een knaller van formaat. Met de #AdoptOurTalent campagne. De wat?

Creative Belgium kwam afgelopen winter met ‘Adbabies ‘ op de proppen. Probleem: er zijn te weinig jongeren die in de creatieve sector willen werken. Het voortbestaan van de reclamesector is in gevaar. Oplossing: enkele topcreatieven hun zaad laten doneren. Op deze manier kunnen er ‘Adbabies’ gecreëerd worden en is de reclame gered. Oef!

Je hoort misschien al de ironie. Buiten het feit dat ik een hekel heb aan het woord ’topcreatieven’ (want blijkbaar moet je eerst prijzen gewonnen hebben voor je creatief genoeg bent om je zaad af te staan), stoorde ik mij enorm aan het feit dat er geen enkele vrouw in de campagne zit. Vrouwen kunnen dus blijkbaar al helemaal geen ’topcreatief’ zijn.

Daarnaast klopt de hoofdclaim uit hun campagne gewoon niet. Er zijn wel jongeren die aan de slag willen in de creatieve sector. Het zijn de opleidingen die hen in de steek laten en hen zelfs demotiveren. Daarom is er BAS. Om jongeren zowel zin als zinvolle ervaring te geven voor de reclame. Wij zijn het levende bewijs dat het wel kan. 25 jongeren die klaar zijn voor de creatieve sector. Zonder luiers, maar met pakken goesting en talent.

Dus moesten we wel reageren op deze campagne. Enkele van onze ’topcreatieven’ ^^, Thomas en Nicolas, staken hun koppen (en enkele liters bier) bij elkaar en #AdoptOurTalent was geboren. Neem dat gerust letterlijk 😉 Kijk maar even mee!

Met dit filmpje veroverden we o.a. de homepage van Media Marketing en we kaapten ook het wekelijkse MM-magazine. Op sociale media kwamen er talloze reacties binnen via #AdoptOurTalent. We stonden met deze actie zelfs in Ads Of The World.

Onze boodschap is duidelijk: don’t donate your sperm, adopt our talent. Wij zijn nu klaar voor de creatieve industrie. Niet over 9 maanden, maar nu. Waar wacht je nog op?

#BAS1516: mijn stage

#BAS1516: mijn stage

Tijd voor een nieuwe #BAS1516 update! Begin december zijn we alle 25 aan onze stage begonnen. 5 maand lang nemen we een diepe duik in -voor mij toch wel- het onbekende: een reclamebureau. Ondertussen ben ik een dikke zes weken bezig, maar hoe vind ik het nu om te werken in zo’n reclamebureau?

Seven productions

Ik loop stage bij Seven Productions in Sint-Katelijne-Waver. Seven is een klein bureau met een 15tal werknemers, ideaal voor mij om bij alle aspecten van reclame betrokken te worden. We werken voor klanten als Netflix, 20th Century Fox en Tempo-Team. Heel dankbare merken om voor te werken natuurlijk! 🙂 Daarnaast is ook de locatie een troef, we zitten namelijk in oud gezellig wit kasteeltje en ook binnen is de inrichting een dolle boel. Oh ja, en de collega’s vallen ook best mee…. 😉 Ze vallen heel goed mee zelfs!

To copy or not to copy

Wat voer ik daar nu hele dagen uit? Ik werk er voornamelijk als project manager (in de reclamewereld ook wel eens accounts of producers genoemd), wat wil zeggen dat ik mee de lopende campagnes van a tot z begeleid en zorg dat alles op tijd bij de klant komt te liggen. Ik zorg er dus voor dat de creatieven gebriefd worden en volg dit nauw met hen op. Ik verzorg de planningen en heb meetings met de klanten. Als project manager ben je dus eigenlijk verantwoordelijk voor de verschillende projecten en moet je op elk moment van elk aspect van de campagne op de hoogte zijn. Momenteel ben ik hier nog veel over aan het bijleren en doe ik nog niet al deze dingen, maar dat is op termijn wel de bedoeling.

Ik doe het project management (PM) werk heel graag, maar het voordeel bij Seven is dat ik ook met alle andere zaken in contact kom. Ik heb namelijk altijd graag geschreven (vandaar ook uiteraard deze blog ^^), maar ik heb dat schrijven nooit gezien als een job, niet iets waar je je brood mee kan verdienen. Gewoon een leuke hobby, waar ik trouwens voor dat ik deze blog had ook niet te veel aandacht aan besteedde. Bij BAS zijn er echter verschillende mensen die meteen zeiden dat ze copywriter wilden worden. Schrijven kan dus wel degelijk een voltijdse job zijn…

Bij Seven heb ik al een aantal keren copy mee mogen bedenken en eigenlijk vond ik dat wel leuk, heel leuk. Ik heb nog veel te leren. Copy in de reclame is iets anders dan verhalen of blogposts schrijven. Je moet op een gebalde en creatieve manier een boodschap duidelijk kunnen overbrengen, meestal slechts in enkele zinnen of woorden. Daar heb ik nog veel te leren. Heel veel. Ik ben ontzettend blij dat ik bij Seven deze kans krijg.

Of er echt een copywriter in mij zit? Ik heb geen idee. Geen flauw idee. Maar we zien wel weer waar ik uitkom. De combinatie tussen project management, copy en zelfs af toe wat concepten bedenken bevalt me prima. Een stage is een ontdekkingsreis en daar ben ik volop mee bezig.

Zelfvertrouwen

Mijn grootste struggle is mijn onzekerheid. Je komt terecht in een bedrijf waar iedereen zijn plek heeft en jij moet daarbinnen je eigen plekje en ritme zien te vinden. De eerste weken was dit zeker en vast wennen en aanpassen en dan sluipt de onzekerheid er dik in bij mij. Ik ben al sinds het begin van BAS op zoek naar mijn meerwaarde. Ik heb nog steeds niet het gevoel dat ik die gevonden heb. Misschien ligt die in PM, misschien in copy, misschien wel buiten de reclame. Een ontdekkingsreis it is! Gelukkig heb ik deze week van mijn stage positieve signalen gekregen waardoor ik toch al iets meer zelfvertrouwen heb gekregen. Mijn plekje vind ik wel, ik heb nog tijd.

Ondertussen is BAS1516 al over de helft. Het gaat allemaal zo snel. Ik probeer zoveel mogelijk op te pikken en bij te leren. En de donkere dagen te overleven 😉

Mijn eerste reclamefestival

Mijn eerste reclamefestival

Voor alle duidelijkheid: ik ben niet naar Werchter getrokken om reclamespotjes te bekijken. Ik ben afgelopen week wel drie dagen naar Eurobest geweest. Eurowatte? Eurobest. Een reclamefestival dat elk jaar de beste reclamecampagnes van Europa beloond. Eurobest is dus best (oké flauw mopje, ik geef het toe…) een goede naam voor zo’n evenement 😉

Toevallig in het jaar dat ik deel uitmaak van de BAS-bende vindt het Europese reclamefestival plaats in Antwerpen. Toevallig is de toegangsprijs ook nog eens betaalbaar tot 22 jaar. Hoeveel chance kan je hebben? Zonder veel te aarzelen trok het merendeel van BAS samen naar de stad die heel even het reclamewalhalla van Europa was. Antwerp!

Wat gebeurt er dan allemaal op zo’n reclamefestival? Ja, ik wist het ook niet. Ik wist niet hoe ik mij moest kleden of wat men van mij verwachtte. Best (ik doe het weer!) spannend allemaal dus.

Drie dagen lang waren er elk half uur lezingen op drie verschillende stages, aangevuld met enkele workshops en natuurlijk een bar om wat te drinken en te netwerken. De lezingen werden gegeven door topsprekers van succesvolle reclamebureaus en adverteerders vanuit heel Europa. Dit jaar waren er natuurlijk ook enkele Belgische sprekers zoals Peter Ampe van DDB en de mannen van Mortierbrigade.

p1020730-2

Het enige ambetante aan Eurobest vond ik dat veel lezingen uitliepen, waardoor ik interessante sessies op een ander podium niet heb kunnen zien. Toch heb ik in totaal zo’n 25 lezingen bijgewoond, tonnen inspiratie dus! Toppers waren de sessies van Coley Porter Bell over strategie, Thomas Kolster over goodvertising, de sessie van Facebook (die wonder boven wonder totaal niet commercieel getint was!) en de vervangsessie van Contagious en Razorfish over de toekomst van reclame (een update van hun talk afgelopen juni in Cannes!).

Natuurlijk waren er ook lezingen die tegenvielen, maar over het algemeen was er voor ieder wat wils: lezingen over design, gedragsverandering, creativiteit in het oostblok,… Er waren zelfs sessies over porno en de Miniontictacs (waarover ik niet in detail ga treden ^^).

Het hoogtepunt van het festival was natuurlijk de uitreiking van de awards op donderdagavond. De crème da la crème van de Europese reclamewereld verzamelde in de grote zaal van de Arenbergschouwburg om de beste campagnes en bureaus te belonen met een gouden Eurobestbeeldje (dat leek op een omgekeerde Eiffeltoren). Er hing een fijne uitgelaten sfeer en er zat een goed tempo in de show. Ik heb mij geamuseerd!

Al bij al was het een fijne ervaring om eens naar een reclamefestival te gaan en zoveel mensen te horen spreken en te ontmoeten. Mensen die allemaal dezelfde passie hebben als ik. Even was de reclam het middelpunt van alles. Heel even maar. Want er waren ook heel wat mensen niet. Iets met terreur. Dat maakt het allemaal toch weer even bijzaak…

So, how’s #BAS1516?

So, how’s #BAS1516?

“Succes is like pregnancy. Everybody congratulates you but nobody knows how many times you got fucked to achieve it”.

Met deze quote begonnen we een dikke drie weken geleden bij BBDO aan #BAS1516. Het vat de afgelopen tijd grondig samen: succesvol zijn is verdomd hard werken. Maar de voldoening achteraf is eens zo leuk.

De afgelopen drie weken stond ik elke morgen -zonder uitzondering- enorm vroeg op om pas heel laat weer thuis te komen. Ik ben gemiddeld 12 uur per dag fulltime met BAS bezig. En eigenlijk heb ik daar helemaal geen probleem mee. Het feit dat ik -absoluut geen ochtendmens zijnde- elke dag zonder zeuren op een vroeg uur mijn bed uit spring (nu ja stap ^^) bewijst voor mij des te meer hoe graag ik dit wil en hoe fijn ik dit vind. De afgelopen drie weken waren hard maar vooral leerrijk, interessant en -jawel- tof!

We hebben een fijne groep, we hebben reeds voor merken zoals Tabasco, Mastercard en Mazda mogen werken en we hebben een hele hoop reclamebureaus bezocht. Om nog maar te zwijgen van alle inspirerende mensen die we hebben ontmoet. Ik ben een geluksvogel! Antwerpen, Gent en Brussel waren al niet veilig voor BAS en deze week gaan we naar -mijn grote liefde- Leuven <3 Natuurlijk zijn we meestal in Mechelen, een stad die ik totaal niet kende, nochtans zo dichtbij en vooral zo divers.

P1020240 (2)

P1020247 (2)

P1020259 (1)

Serieus, hoe mooi is Mechelen onder een herfstzonnetje?

Ons BAS-lokaal begint stilaan vorm te krijgen. Je vindt ons achter een felgroene deur op de bovenste verdieping van Campus de Ham. Op vrijdag zijn we voor de -gevreesde- pitch in het Ondernemingshuis van Mechelen, een inspirerende plek.

P1020361 (2)

P1020257 (2)

Mijn vrienden vragen mij tegenwoordig niet meer How’s life? maar wel How’s BAS? Ze hebben ondertussen wel al door dat het veel van mijn tijd vergt. Wel, #BAS1516: tis druk maar tis geweldig! Ik hou jullie op de hoogte!

P1020310

Over dwaze blikken en #BAS1516

Over dwaze blikken en #BAS1516

Eindelijk. Ik kan er een antwoord op geven. Op die ene vraag. De vraag die ik maandenlang verafschuwd heb. De vraag die ik zelf zo vaak heb gesteld. Aan anderen (sorry daarvoor). En aan mezelf. Telkens opnieuw. Wat ga je volgend jaar doen? 

Ja, wat ga ik volgend jaar doen? Voor het zogenaamde volwassen deel van de bevolking was het duidelijk: ik moest maar eens werk gaan zoeken na vier jaar studeren (en op mijn luie kont zitten hoorde ik ze daarbij denken). Onder mijn peers klonk het motto: we zijn nog veel te jong om al te gaan werken! Verder studeren dus. En ik? Ik had die vraag het liefst willen beantwoorden met: Ik ga volgend jaar op een warm eiland in de Stille Oceaan zitten met vier knappe halfblote mannen en liters kokosmelk. Maar ja, ik lust geen kokosmelk dus ik antwoordde dan maar meestal: ik weet het nog niet. Oeps, niet sociaal aanvaardbaar blijkbaar. Eerst een dwaze blik en dan het bemoedigende: Je hebt nog tijd. Bedankt, echt, ik voel mij zoveel beter nu… -_-

Maar nu kan ik die vraag wel beantwoorden. Ik weet namelijk waar ik mij het komende jaar mee ga bezig houden. Met BAS. Zo simpel is het. Voor mij althans. De rest van de wereld staart mij opnieuw aan met een dwaze blik als ik hun dat vertel. Mijn probleem is nog helemaal niet opgelost. Die ellendige vraag blijft me achtervolgen. Het is aartsmoeilijk om iemand uit te leggen wat BAS is. Het is geen werk, maar ook niet echt een opleiding zoals het beeld dat mensen in hun hoofd krijgen bij het woord opleiding. Dus ja, dwaze blikken all over again.

IMG_9311

Oké, ik ga toch een poging wagen. Eerst the basics. BAS staat voor Belgian advertising school, reclameschool dus. Het is een postgraduaat van één jaar in Mechelen aan Thomas More. Het is een opleiding met slechts 25 jonge mensen die allemaal een passie hebben voor reclame. Samen met die 24 anderen zal ik the future of advertising (her)schrijven (of dat is toch de bedoeling). Ik zal enkele weken les krijgen van mensen uit de praktijk, echte pro’s dus en geen proffen meer. In team zullen we allerlei projecten tot een goed eind moeten brengen. Na deze weken zal ik 5 maand intensief stage lopen in een reclamebureau of iets dergelijks. Learning by doing. Daarnaast gaan we met zijn allen op inspiratietrip. De kers op de taart is het opstarten van ons eigen pop-up reclamebureau of het organiseren van ons eigen evenement in juni. Dat is BAS. In het kort. Dat is wat ik ga doen.

De komende tijd zal ik hier zeker nog wat vaker op mijn ervaringen tijdens BAS terugkomen. Nu kan ik alleen maar zeggen dat ik er veel goesting in heb. Die dwaze blikken zal ik er dan nog maar even moeten bijnemen.