Close
Merci Sven

Merci Sven

Pontchateau 2004. Het is de eerste cross waar ik nog levendig herinneringen aan heb. Niet aan heel de cross trouwens, want na één ronde was de kans op een wereldtitel al voorbij voor Sven Nys. En zat mijn aandacht als 11-jarige waarschijnlijk alweer terug bij de nieuwste CD van K3.  Toen om iets na 16u Bart Wellens in een duizelingwekkende sprint Mario De Clercq versloeg zat Sven Nys al teleurgesteld in de camper…

En toen moest de grootste teleurstelling uit zijn carrière nog komen. De wereldbeker in Pijnacker enkele weken later zou van hem de renner maken die we allemaal kennen. De Kannibaal die niets of niemand ontziet. De Kannibaal die dit weekend officieel een punt zet achter zijn meer dan 20-jarige carrière. Met een tweevoudig feestje in het Sportpaleis. Grote kampioenen, grote gebaren en een nog groter applaus.

En een feestje dat was het! Als een ware gladiator opende Sven Nys met een ererondje doorheen het Sportpaleis. Meer dan 16.000 mensen legde de handen op elkaar. Nog één keer ‘strijden’ met 10 veldrittoppers, filmpjes van vrienden, familie en ex-collega’s, een eigen lied en één geweldige speech.

Die speech kwam er op vraag van hemzelf. En hoe hard dit feestje ook een eerbetoon was aan de renner en mens Nys… Hij maakte er onmiddellijk een eerbetoon van voor de cross en voor al die mensen die zich inzetten voor deze sport. Sven Nys is een ambassadeur pur sang en hij zal dat blijven. Wanneer Mario De Clerq tijdens de show wordt uitgejoeld, pakt Nys het publiek gewoon netjes terug. “Ik wil ook  Mario bedanken want zonder Mario De Clerq zou de cross niet zijn wat ze nu is”. Boeroepers hebben altijd ongelijk, maar wanneer de keizer van de cross ze op hun plaats zet, hebben ze zin om in een hoekje van schaamte te kruipen. Sven Nys is een icoon, maar nog meer een ambassadeur. Deze kleine sport heeft immers meer nood aan ambassadeurs dan aan iconen.

De naam van je eigen dorpje verschillende keren horen galmen door de boxen van Vlaanderen’s grootste concertzaal. Het is een unicum. “De kannibaal van Baal, de supportersploeg uit Baal, de Balenberg”. Het was even niet enkel mijn achtertuin, maar een stukje crossgeschiedenis.

Merci Sven. Tot binnenkort, ergens op de top van de Balenberg. In onze achtertuin.

Fotoreeks: Grote prijs Sven Nys
Een nog leeg en mistig parcours om 10u ’s morgens.

Fotoreeks: Grote prijs Sven Nys

Op één kilometer van mijn deur ligt de Balenberg. Het is er meestal rustig, behalve op 1 januari. Dan zakt er heel wat volk naar de Balenberg voor de Grote Prijs Sven Nys. Dit jaar zelfs immens veel volk, meer dan 12.000 feestvierders! De laatste GP Sven Nys mét Sven Nys was een vrij warme editie met toch veel modder. Het winterzonnetje zorgde ervoor dat ik enkele sfeerrijke plaatjes kon schieten.

De laatste keer
Een nog leeg en mistig parcours om 10u ’s morgens.

De laatste keer

Beste Sven,

Het was de laatste keer. De laatste keer die boomstammen, die ellendig lange trap, die beklimming van de Balenberg, jouw Balenberg, en dan die ene gevaarlijke afdaling waar je ook nog eens je broek scheurde. Het was de laatste keer dat je aan de start stond van jouw Grote Prijs. De laatste keer dat we geen commentaar nodig hadden om te weten waar de renners zich bevonden. Het geroep was overdonderend genoeg, overal waar jij passeerde. Meer dan 12.000 mensen waren naar de Balenberg gekomen, vooral voor jou, het was waanzinnig.

Voor velen is 1 januari een dag van ontkateren, van opnieuw veel eten en van familie. In Baal worden de nieuwjaarswensen traditiegetrouw geuit in de modder en de koude. Ontkatert wordt er nog niet, integendeel. Ik kan me geen andere nieuwjaarsdag voorstellen. Gelukkig is dat ook niet nodig, want er komt een volgende, zonder de kannibaal, maar met alle toppers aan de start en een ploegleider, die er 12 keer won, aan de kant.

Uiteraard won de kroonprins de race, wie houdt hem tegen in de modder? Maar jij werd er tweede en je mocht dat podium op. Je kon je supporters geen mooier nieuwjaarscadeau geven. De massa vierde je tweede plaats als een overwinning en scandeerde merci Svenneke. Had jij ook zo’n kippenvel?

Het is nog niet voorbij, het is pas voorbij wanneer je de streep over bent in Oostmalle. Wanneer het sportpaleis twee dagen lang op zijn grondvesten heeft gedaverd. Maar het was de laatste keer in Baal, daar waar de toekomst lonkt. Het Sven Nys Cycling Center is in volle opbouw en voor jou wordt er een ereplaats voorbehouden. Als je daar dan binnenkort achter je bureau zit en je kijkt naar jouw Balenberg en je luistert eens even heel goed. Heel aandachtig. Dan zal je ze nog horen roepen. Merci Svenneke. Merci Svenneke. Merci. Kippenvel voor altijd.

Eén van je ontelbare supporters,

Annelies