Afgelopen week kondigde VTM aan dat ze dansers zoeken voor een nieuw seizoen van So You Think You Can Dance, een danstalentenjacht die meer dan tien jaar geleden enkele seizoenen liep in België en Nederland. Het bericht bracht zowel een glimlach als heel wat nostalgische gevoelens bij mij naar boven.
Ik dans zelf al sinds mijn 6 jaar, absoluut geen hoog niveau, puur voor mijn plezier. Ik keek als kind naar Sterren op de dansvloer (en tegenwoordig ook nog steeds naar Dancing with the stars – zelfde show, maar nu met een Engelse titel). Toen het tweede seizoen van SYTYCD op Belgische tv kwam, zat ik in het middelbaar en er ging voor mij echt een wereld open.
Het programma zat goed in elkaar: auditierondes, een bootcamp en liveshows waarbij de deelnemers per tv telkens in een andere combo een andere stijl kregen voorgeschoteld. Er komen heel wat verschillende stijlen aan bod: jazz, modern, hiphop lyrical, hiphop fast popping, street, klassiek… Ik hou van latin en ballroomstijlen (die ook aan bod komen trouwens), daar niet van, maar het feit dat ‘mijn’ type dans op tv kwam vond ik zalig.
Ik hield ook van de jury want ik kreeg al snel een crush op Jan Kooijman die toen het kapsel had van de gemiddelde lead zanger van de poprockbands waar ik in het middelbaar naar luisterde. Zijn interactie met medejurylid Ish Ait Hamou en presentator Dennis Weening vond ik ook heel grappig. De show gaf daarnaast veel aandacht aan de choreografen achter de danschoreo’s (wat uniek is aan dit soort shows) en namen als Isabelle Beernaert, Laurent Flamant, Min Hee Bervoets, Roy Julen, Vincent Vianen en Koen & Roemjana ben ik nooit meer vergeten.
Ik trok zelfs door het programma naar een show van Isabelle Beernaert en besloot op mijn 18de modern te gaan dansen (en dat doe ik nog steeds). Met enkele vriendinnen ben ik ook naar een liveshow fysiek gaan kijken toen het laatste seizoen in België werd opgenomen. Ik herinner me nog weinig van die avond (ik weet zelf niet waarom), maar het toont aan dat het programma toen wel in mijn hart zat.
Er zijn blijkbaar zes seizoenen geweest in België, en zeven in Nederland. Ik las de namen van de winnaars nog eens terug en bekeek wat choreo’s op Youtube. Sommige dingen kwamen terug, anderen niet :).
En dit alles was ik een beetje vergeten, tot ik de aankondiging las dat het programma terugkeert. Reken maar dat ik op het puntje van mijn stoel zal zitten om te kijken. Dansen brengt nu eenmaal iets teweeg bij mij, door het zelf te doen én door het te zien. Het is misschien wel het enige moment dat ik wat in sync ben met mijn lichaam ofzo.
Ik besloot dit jaar in een tweede dansschool een andere choreoles te gaan volgen. Dezelfde stijl trouwens, maar ik was wat uitgekeken op de stijl die in mijn dansschool werd gegeven en toen de leerkracht en groep hard veranderde, was dat voor de trigger. Een grote stap want ik haat verandering en een nieuwe groep, maar ik merk dat de nieuwe les me wat uitdaagt en een andere soort energie geeft. En ondertussen dans ik ook nog heel graag modern in mijn eerste dansschool. En kijk ik er naar uit om na zo’n les in de zetel te ploffen om naar SYTYCD te kijken. Nog even geduld.
Heb jij ook zo’n tv-programma waarvan je nostalgisch hoopt dat het ooit terugkeert?