We kunnen er niet omheen. De jaren 2020 en 2021 zullen voor altijd verbonden zijn met het woord covid en hopelijk stopt het hier en moeten we volgend jaar niet de conclusie maken dat dit voor 2022 ook nog geldt. Maar niet alles is kommer en kwel deze dagen en deze situatie heeft er ook voor gezorgd dat we weer heel wat zaken hebben bijgeleerd. Ook over onszelf. Ik dacht dat het wel eens fijn kan zijn om dat op te lijsten. Dus bij deze mijn poging. Het zijn zaken die ik heb geleerd, dus dat stemt niet noodzakelijk overeen met jouw ervaring.
We zijn veerkrachtiger dan we vaak denken
Van de ene op de andere dag moesten we allemaal omschakelen naar binnen blijven, thuiswerken, sociale contacten beperken, afstand houden… en hoewel dat niet eenvoudig was en is, is dat bij velen toch min of meer gelukt. We vonden nieuwe routines en andere manieren om in contact te blijven. Ik vind dat we allemaal een schouderklopje verdienen voor die omschakeling, hoe moeilijk het soms ook was. Wij mensen houden van nature niet van verandering, maar eigenlijk zijn we ook best flexibele en veerkrachtige wezens. En dat vond ik chique om te beseffen.
Er zijn lichtpuntjes overal, als je maar goed kijkt
We worden dagelijks overstelpt met slecht nieuws. Nooit eerder kregen we een dagelijkse update over hoeveel mensen er sterven of in het ziekenhuis belanden, niet bepaald een opbeurend bericht. Los van alle andere mediaheisa over de maatregelen, vaccinproblemen, mensen die de regels niet volgen, varianten die opduiken. Het perspectief ontbrak heel lang en elk goed bericht werd wel door een ander negatief nieuwtje de grond in geboord. Je wordt hier snel moedeloos van. Maar toch is het mij, en velen met mij, gelukt om regelmatig de lichtpuntjes te zien. We klappen misschien al even niet meer voor de zorg en er wordt niet meer gezongen in de meeste straten, maar er is nog altijd wel veel solidariteit.
Collega’s die voor elkaar inspringen, buren die helpen met de boodschappen, vrienden die luisteren, mensen die achter hun mondmasker proberen glimlachen. Het gebeurt. Het is er. En het geeft hoop. We komen er samen wel uit. Het is makkelijk om je te laten meeslepen in die negatieve spiraal, maar deze crisis heeft me echt doen beseffen hoe belangrijk het is om te focussen op het positieve.
Ik heb mijn introverte zelf en alleentijd omarmd
Alleen zijn is niet noodzakelijk hetzelfde als eenzaam zijn. En ik kan goed alleen zijn. Maar binnenblijven staat niet meteen synoniem voor alleen zijn als je huisgenoten hebt. Dus ik heb enerzijds beseft dat ik redelijk goed alleen kan zijn (of toch me kan bezig houden als alle hobby en sociale activiteiten wegvallen) en anderzijds is het duidelijk dat ik ook echt nood heb aan alleen zijn en stilte af en toe. En dat laatste was/is niet evident, hoe contradictorisch dat ook klinkt.
Ik denk dat die nood aan alleentijd bij heel veel mensen naar voren is gekomen de laatste maanden. Dus laat ons dat ook onthouden nadat alles weer kan.
En dit zijn nog maar de eerste drie dingen die bij mij opkwamen. Wat heb jij geleerd tijdens deze pandemie?
Mooi! Ik kan ze hier ook wel toepassen. Het heeft een paar levenslessen met zich meegebracht. De rat-race van de maatschappij blootgelegd bv, ik kan beter kleinere dingen waarderen nu.
Ja ik denk dat dat voor velen zo is nu, dat relativeren.
Het is wat je er zelf van maakt/wil maken. Het kleine vanzelfsprekende omarmen, de verkenning van eigen buurt (zoveel moois op slechts wandel-/fietsafstand, wow!), de aankoop van een fiets (na 15 jaar niet meer te hebben gefietst). Dat is zowat het eerste waar ik op kom. Al is het zoals bij ieder ook mentaal zwaar, vermoeiend en niet te onderschatten geweest. We leven nu op hoop en blij dat er weer meer mag. Zolang ieder het gezond verstand blijft gebruiken, lijkt me dit prima.
Laat ons hopen dat het gezond verstand zegeviert