In maart 2020 (jawel, vlak voor de eerste lockdown) vertrok ik voor 5 dagen naar Valencia. Ik deed hier al eens een uitgebreid verslag van hoe die reis is verlopen in tijden van corona. Vanaf de vierde dag sloten restaurants en bezienswaardigheden hun deuren. Gelukkig zaten wij op een Airbnb appartement waar we zelf ons potje konden koken. Valencia is en blijft een populaire citytripbestemming en de stad is dat ook helemaal waard volgens mij. We hebben uiteraard niet ons volledige lijstje kunnen afwerken, maar we hebben toch wel een aantal hele fijne dingen gedaan. En die tips deel ik graag met jullie.
Op onze voorlaatste dag was de provincie Valencia in lockdown. Alle winkels, horeca, bezienswaardigheden en scholen bleven dicht. Later die dag zou Spanje een volledige lockdown aankondigen voor het hele land. We wisten dat dit in de lucht hing en hadden dus best wat stress over onze terugvlucht. Maar een hele dag op ons Airbnb appartement, dat zagen we niet zitten. En dus trokken we in de voormiddag met onze Time To Momo op pad naar wat we wel nog konden bekijken van de wijken die we nog niet hadden aangedaan. En zo deden we een lange wandeling langs drie zeer diverse parken. Die alledrie ook zonder lockdown de moeite zijn om eens te door te wandelen ;).
Jardins de la Glorieta
Om tot in de jardins de la Glorieta te komen, moet je eerst langs de Porta De La Mar. Een replica van een oude toegangspoort tot de stad midden op een drukke verkeersrotonde.
La Glorieta is eigenlijk een doodnormaal stadstuintje waarin locals hun hond uitlaten, of kinderen spelen. De blikvanger is echter een eeuwenoude monumentale ficus. We zaten een tijdje op een bankje onder deze boom mensen te kijken.
Van hieruit wandelden we opnieuw richting de Turia Gardens en namen we de brug richting de Jardins de Monforte.
Jardins de Turia
Jardins de Monforte
Van alle plekjes in Valencia is dit verborgen Engelse park misschien wel mijn favoriet. Er zijn zoveel mooie geheime hoeken. Met veel neoclassicistische elementen en standbeelden, pergola’s, een vijver, bloemperken…
We kwamen een Nederlands gezin tegen met twee tienerkinderen, die waarschijnlijk net als wij niet goed wisten hoe ze hun dag moesten spenderen. Locals lazen een boek op een bankje. En wij maakten van elke hoek een foto, terwijl de Spaanse zon bleef schijnen, covid or no covid.
Jardins del Real
Niet veel verder vind je een groter park. In de Jardins del real kunnen kinderen spelen tussen de fonteinen, neem je selfies met palmbomen, of bezoek je het Wetenschapsmuseum of het Museum der Schone Kunsten. Op dat laatste had ik mijn oog laten vallen tijdens de voorbereiding van deze reis, maar de deur was onherroepelijk gesloten.
We aten zelfgesmeerde pistolets in de schaduw bij een fonteintje met zicht op de koepel van het museum. We wandelden opnieuw terug over de Turiatuinen, de oude stille stad in. Het was niet alleen lockdown maar ook siesta dus er was letterlijk geen kat op straat.
Terug aan het Plaza de La Virgen gekomen speelde een eenzame straatmuzikant voor die paar verloren toeristen.
De namiddag spendeerden we met een boek op het balkon van ons appartement en veel contact met het thuisfront. ’s Avonds hebben we zelf gekookt en op onze laatste ochtend vertrokken we al heel vroeg naar de luchthaven om op alles voorbereid te zijn. Ons vliegtuig was het enige dat die dag naar België vertrok, dus in die zin hadden we veel meer geluk dan enkele andere mensen die op het vliegveld het huilen nabij waren.
Dit was mijn laatste verslagje over onze bewogen citytrip naar Valencia. Het is een prachtige stad en ik hoop er ooit nog eens te zijn in fijnere omstandigheden.
Staat Valencia bij jou op het lijstje?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
In maart 2020 (jawel, vlak voor de eerste lockdown) vertrok ik voor 5 dagen naar Valencia. Ik deed hier al eens een uitgebreid verslag van hoe die reis is verlopen in tijden van corona. Vanaf de vierde dag sloten restaurants en bezienswaardigheden hun deuren. Gelukkig zaten wij op een Airbnb appartement waar we zelf ons potje konden koken. Valencia is en blijft een populaire citytripbestemming en de stad is dat ook helemaal waard volgens mij. We hebben uiteraard niet ons volledige lijstje kunnen afwerken, maar we hebben toch wel een aantal hele fijne dingen gedaan. En die tips deel ik graag met jullie.
De Sixtijnse kapel van Valencia
De vorige keer nam ik jullie mee op deel 1 van onze tocht door de oude stad. Na de lunch werd onze aandacht getrokken door een kerk niet veel verder in de straat. De mensen wenkten ons naar binnen en begonnen meteen heel wat uitleg te geven. Zij hadden namelijk al door dat ze hun deuren gingen moeten sluiten door corona en waren de wanhoop een beetje nabij. Het begon ons te dagen dat er iets serieus aan de hand van. We namen het aanbod van de mensen aan en bezochten de St-Nicolaas kerk. Binnen mochten we geen foto’s nemen, we kregen wel een goede audiogids waardoor we al snel een klein uur zoet waren. We betaalden 7 euro p.p. en daarmee mag je ook het zijdemuseum en nog een andere kerk binnen.
St. Nicolaas is een barokke kerk en wordt blijkbaar de Sixtijnse kapel van Valencia genoemd. Dat wisten wij niet en dus viel onze mond open toen we de kerk binnen kwamen en het beschilderde plafond zagen. Ik ben ontzettend blij dat we dit hebben meegepikt.
Nadien was het plan om eerst het centro del carmen (een moderne kunstengalerij met een leuke binnentuin) te bezoeken. De deur van het centrum van Carmen vonden we niet (gesloten – later werd duidelijk dat dit kwam door corona). We vonden wel onderstaand street art werk. Een kattenhuisje.
Volgende stop: torres de serranos. De andere stadspoort die mooi bewaard is gebleven. Omdat we in de voormiddag al de torres de quart hadden bezocht, gingen we deze keer niet naar binnen, maar mijn hart maakte wel alweer een sprongetje bij deze torenpracht.
Torres de serranos
Plaza de la virgen, kathedraal en miguelete
Op naar het plaza de la virgen, het hoofdplein van de oude stad waar je de kathedraal kan vinden.
Plaza de la virgen
De kathedraal van Valencia werd gebouwd in de 13de eeuw en is zoals vele kerken in Spanje gevestigd op de resten van een oude moskee. De kerk bevat verschillende bouwstijlen die er doorheen de eeuwen aan zijn toegevoegd. Je betaalt 8 euro om de kerk binnen te mogen en je krijgt een audiogids. De toren of miguelete kan je apart beklimmen voor 2 euro.
Wij begonnen met de kerk, die vanbinnen best sober oogt, maar wel heel groot is. De kathedraal is ook bekend als bewaarplaats van de Heilige graal die je ook kan gaan bekijken. In een van kapellen vind je schilderijen van Goya. Er huist ook een museum van kerkschatten, maar dat hebben we ons aan voorbij laten gaan.
De miguelete of klokkentoren werd in de 15de eeuw gebouwd en is 51 meter hoog. Het aantal trappen viel zeer goed mee en er zijn verkeerslichten bovenaan om aan te duiden of je naar beneden kan (want het is uiteraard éénrichtingsverkeer). Bovenaan vind je een grote klok en kan je genieten van het uitzicht.
Uitzicht vanaf de miguelete
Sluitingen, een rond plein en het smalste huis
Na de beklimming hadden we wel een ijsje verdiend. We stopten bij Helados Llinaros op het plein voor de kathedraal. We vertrokken met een akelig gevoel in onze maag richting de zijdehallen of La lonja de seda. En wat we vreesden gebeurde: gesloten wegens covid. Ook de kerk aan de overkant ging voor onze ogen dicht.
Een zeer kleurrijk en verlaten steegjeBericht aan la lonja de seda
We besloten de laatste stops op de route van onze reisgids toch nog aan te doen. Het plaza redonda ligt een beetje verscholen, maar is meteen te herkennen aan zijn ronde vorm. Er staan normaal allerlei kleine kraampjes die nu ook weg of dicht waren. Het is een pittoresk pleintje.
Op naar het smalste huis van de stad: la estrecha. Je moet even goed kijken maar dan zie je kleine roze voorgevel opdoemen. Net breed genoeg voor een raam.
Op naar het grote plein plaza de la ayuntamiento waar nu nog enkele poppen van Las Fallas stonden. Heel wat mooie gebouwen omringen het plein, maar je springt best even binnen bij het postkantoor, of correos. Het ziet er langs buiten saai uit, maar binnen vind je een modernistisch meesterwerk van een zekere Navarro, gebouwd in 1923.
Achter het gemeenteplein begint de winkelstraat. Wij doken nog de Desigual binnen, maar werden er niet veel later buitengezet. De provincie Valencia had besloten in lockdown te gaan. Vanaf morgen, maar vele winkels deden onmiddellijk hun deuren dicht.
Fallaspop op het Plaza de la ayuntamiento
We wandelen terug naar onze Airbnb in de wijk Rufaza en vonden ’s avonds nog een plekje bij tapasbarMamalu Rufaza. Vele andere horecazaken bleven gesloten. En zo was er weer een eind gekomen aan een dagje Valencia en bevonden we ons in een land in lockdown. Op onze voorlaatste dag zouden we nog een grote parkenwandeling maken, daarover vertel ik je later meer.
Ben jij al eens in Valencia geweest?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
In maart 2020 (jawel, vlak voor de eerste lockdown) vertrok ik voor 5 dagen naar Valencia. Ik deed hier al eens een uitgebreid verslag van hoe die reis is verlopen in tijden van corona. Vanaf de vierde dag sloten restaurants en bezienswaardigheden hun deuren. Gelukkig zaten wij op een Airbnb appartement waar we zelf ons potje konden koken. Valencia is en blijft een populaire citytripbestemming en de stad is dat ook helemaal waard volgens mij. We hebben uiteraard niet ons volledige lijstje kunnen afwerken, maar we hebben toch wel een aantal hele fijne dingen gedaan. En die tips deel ik graag met jullie.
Op onze derde dag stond de oude stad, of ‘ciutat vella’ in het Spaans, op het programma. Starten deden we met een bezoekje aan een van de mooiste treinstations die ik al heb gezien, het noordstation.
Estacion Du Nord en plaza de toros
De opvallende voorgevel van het noordstation met de arend on top.
De voorgevel valt meteen op. De arend bovenaan staat symbool voor snelheid, daarnaast zie je in de gevel het wapenschild van Valencia en enkele symbolen, waaronder sinaasappels, voor de landbouw. Maar de echte schoonheid van dit station schuilt binnen in de lokettenhal. Die hal is rijkelijk versierd met miniatuurtegeltjes, opnieuw vol symbolen die verwijzen naar de landbouw. Je vindt er ook de tekst ‘goede reis’ in verschillende talen.
De stationshal‘Buen viaje’ met daarboven sinaasappelen
Naast het treinstation vind je de inkom van het plaza de toros, een stierenarena in neoclassicistische stijl. De buitenkant telt vier verdiepingen met een zuilengallerij. Langs buiten best een mooi gebouw, dat tijdens de Fallas nog echt wordt gebruikt.
Ik ben zelf anti stierengevechten (of ander entertainment waarin dieren ‘gebruikt’ worden. Ik kan me daar echt kwaad om maken, maar dat is een ander verhaal :)). Dus voelde ik niet meteen de nood om binnen een kijkje te gaan nemen.
Torres de quart
We wandelden verder langs de buitenring van de oude stad richting de torres de quart. Eén van de twee nog authentieke stadspoorten die vroeger de oude stad omringden. De stadsmuur met de torens werd gebouwd in de 15de eeuw en ze werden ooit gebruikt als gevangenis. Voor slechts twee euro brachten we een bezoek aan deze torens. We waren er zo goed als alleen. Het was nog vroeg.
Jullie weten waarschijnlijk al wel dat ik een beetje een zwak heb voor oude kastelen en torens. De torres de quart zijn niet groot, maar de oude muren ademen geschiedenis. Helemaal vanboven heb je ook een mooi uitzicht op de binnenstad.
Eerste uitdaging: deze trap overwinnenUitzicht op de binnenstad vanop de torres de quart.
Jardin botanico
Op voorhand hadden we in de reisgids gelezen dat Valencia een mooie botanische tuin had waarin ook straatkatten worden opgevangen. Planten en katten, dat is zowat de ideale combinatie voor Leen en mij, dus ging de jardin botanico meteen op de must-see lijst. Voor 2,5 euro kan je er naar binnen.
De jardin botanico is deel van de universiteit van Valencia en bevat planten uit alle continenten. Al snel, kwamen we heel wat katten tegen die er lagen te zonnen op een bankje, of tussen de planten. Het domein van de botanische tuin is groot. Met enkele serres, een cactustuin, een kruidentuin… Voldoende om meer dan een dik uur rond te dwalen of even bij te komen op een bankje.
Mercat central
Na dit bezoek keerden we terug richting het stadscentrum. We wilden voor de middag nog even stoppen in de markthal, de mercat central. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet echt veel verwachtingen had op voorhand. Elke stad heeft wel een overdekte markthal, maar toen ik binnenstapte viel mijn mond open. Wat een prachtige binnenkant. Ik werd meteen verliefd op de koepel.
De Mercat central is de grootste overdekte markthal van Europa met meer dan 1.200 kraampjes. De markt werd in 1928 geopend in modernistische stijl en is gebouwd in ijzer, glas en keramiek. Onverwachte topper dit. Ik vind het zalig wanneer een stad me zo kan verrassen.
Na het zien van al dat eten, hadden we zelf ook wel honger gekregen. We zochten een plekje uit bij La Jungla, een vegan lunchtent in een gezellig straatje van de oude stad.
En wat we in de namiddag deden, dat is voor een volgende keer :).
Wat is jouw favoriete plekje van Valencia?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
In maart 2020 (jawel, vlak voor de eerste lockdown) vertrok ik voor 5 dagen naar Valencia. Ik deed hier al eens een uitgebreid verslag van hoe die reis is verlopen in tijden van corona. Vanaf de vierde dag sloten restaurants en bezienswaardigheden hun deuren, gelukkig zaten wij op een airbnb appartement waar we zelf ons potje konden koken. Valencia is en blijft een populaire citytripbestemming en de stad is dat ook helemaal waard volgens mij. We hebben uiteraard niet ons volledige lijstje kunnen afwerken, maar we hebben toch wel een aantal hele fijne dingen gedaan. En die tips deel ik graag met jullie.
In de voormiddag van onze tweede dag verkenden we de oude visserswijk Cabanyal, gingen we naar het strand en de haven om zo na een lange wandeling én een stop voor pizza in het Turiapark uit te komen. Het Turiapark is aangelegd in een oude bedding van de vroegere rivier Turia en doorkruist de oude stad. Het park is 9 kilometer lang met 18 bruggen en zit vol met leuke plekjes om te ontdekken of gewoon te chillen.
De Assut de l’Or Bridge op de achtergrond met ‘Agora’ en links opzij het wetenschapsmuseum. Foto @Ditisleen
We wandelen het park binnen langs de Assut de l’Or Bridge (op de foto hierboven). Het Turiapark is vooral bekend omdat je er het futuristische Ciutat de les Arts i les Ciències (alles klinkt mooier in het Spaans!) kan terugvinden.
L’hemisferic
De Stad van de Kunst en de Wetenschappen is van de hand van de Spaanse architect SantiagoCalatrava die in 1989 aan de bouw begon en hiervoor twee decennia nodig had. De ‘Stad’ bestaat uit zes gebouwen. De cinema ‘L’Hemisferic’, een grote stadstuin genaamd ‘L’Umbracle’, Het wetenschapsmuseum, een operagebouw, L’Oceanografic, het grootste aquarium van Europa, en Agora (een ontmoetingsplaats, niet open voor publiek).
L’umbracle
Het was extreem rustig bij deze top bezienswaardigheid (dankzij corona dus hé). We konden eenvoudig foto’s nemen zonder veel toeristen op. In de stadstuin zaten enkele mensen te lezen. De meeste gebouwen leken niet open. Het aquarium zou een aanrader zijn, maar is ook best duur en we hadden vooral zin om de gebouwen van buiten te bekijken.
Onderkant van het wetenschapsmuseumL’umbracle
Want de architectuur is redelijk speciaal en door alle geometrische vormen kan je leuke foto’s nemen. Aan de Valencia-letters waren we zelfs een hele tijd alleen…
Ik vind het altijd een beetje bizar als een stad bewust ergens speciale gebouwen gaat neerzetten om toeristen te lokken. Maar langs de andere kant vond ik het ook gewoon echt heel mooi om hier eens door te wandelen. Het contrast met het oude stadscentrum is groot. Het hele park is sowieso mooi onderhouden en het past wel in het concept van de Turiatuin.
Hoog tijd om wat verder het park te verkennen. We kwamen joggers tegen, mensen met buggy’s, fietsers, er zaten locals op het gras of een bankje een boek te lezen of te picknicken. Dit is echt het groene hart van de stad.
Op veel plekken loopt nog wat water door het park. Overblijfselen van de vroegere rivier?
De reisgids gaf aan om langs de ponte de las flores (de bloemenbrug) het park uit te gaan. De bloemenbrug viel echter immens tegen aangezien de bloemen waren afgesloten met ijzeren hekken. Bizar. Ook de bankjes mogen wel eens opnieuw geschilderd worden.
Ponte de las flores
We hadden er ondertussen een redelijk pittige wandeling opzitten en dus zochten we het avondeten dichter bij onze Airbnb. In Russafa, de opkomende wijk vol leuke koffiebarretje en eetplekjes, waren we op zoek naar lekkere paëlla (het gerecht van Valencia natuurlijk). Die vonden we bij Masusa, een kleine maar gezellige paëllabar in het hart van de wijk. Omdat de traditionele Valenciaanse paella met konijn en vis is (twee dingen die ik niet eet), bestelden we een veggie paella voor twee. En dat smaakte fameus!
Heb jij het wetenschapspark al eens bezocht? Ben jij fan van dit soort moderne architectuur?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie.
In maart 2020 (jawel, vlak voor de eerste lockdown) vertrok ik voor 5 dagen naar Valencia. Ik deed hier al eens een uitgebreid verslag van hoe die reis is verlopen in tijden van corona. Vanaf de vierde dag sloten restaurants en bezienswaardigheden hun deuren, gelukkig zaten wij op een airbnb appartement waar we zelf ons potje konden koken. Valencia is en blijft een populaire citytripbestemming en de stad is dat ook helemaal waard volgens mij. We hebben uiteraard niet ons volledige lijstje kunnen afwerken, maar we hebben toch wel een aantal hele fijne dingen gedaan. En die tips deel ik graag met jullie.
Na een eerste dag in Valencia waarin we vooral de wijk El Carmen verkenden tijdens een street art wandeling, stond vandaag een lange wandeling op het programma wat meer buiten het stadscentrum.
Startpunt: de oude visserswijk El Cabanyal, niet ver van het strand. We gingen er met de metro naar toe via lijn 5 (de groene lijn) en stapten af in Maritims Serrano.
Ook hier valt de straatkunst van vooral lokale kunstenaar Lemon op.
El Cabanyal is een charmante visserswijk die aan het heropwaarderen is. Maar dat loopt niet zonder slag of stoot. De wijk is in een soort politieke impasse beland waarbij de politiek ook al geopperd heeft om alles plat te leggen om er een toeristenbolwerk van te maken, maar daar is niet iedereen mee akkoord (gelukkig!) en dus gebeurt er al jaren niets.
Je merkt wel dat dit een armere, vervallen wijk is. Er hangt daardoor een echt local sfeertje. Zo wandelden we over een overdekte markt waar heel wat oudere dames hun inkopen aan het doen waren.
Tegelijk vind je er ook van die charmante kleine lage vissershuisjes, vaak betegeld met wat mozaïek. Als je hier ’s avonds komt zou je er ook heel wat lekkere lokale eetplekjes treffen.
El cabanyal geeft de sfeer weer van een ouder Valencia. Ik ben heel benieuwd om er ooit eens terug te keren om te ontdekken wat de tijd met deze wijk heeft gedaan. Want de toekomst is er dus nog heel onzeker politiek gezien.
Van El Cabanyal is het maar een korte wandeling naar het strand met de grote boulevard (of dijk zoals wij het hier in België zouden noemen). Het weer was echter niet denderend, er hing heel wat mist.
Valencia is één van die unieke bestemmingen waar je een citytrip en een strandvakantie kancombineren. Al was dat laatste midden maart nog niet zo’n optie. 🙂
Na een verplichte foto bij de Middellandse Zee, wandelden we de boulevard af richting de haven. Het was echt ontzettend rustig in dit deel van de stad. We kwamen amper mensen tegen.
Ook de haven was gekleed in de mist die dag. Er lagen een aantal grotere schepen en er waren mensen aan het kajakken in het kanaal.
Eén van de architecturele pareltjes in de haven is het opmerkelijke Veles e ventes, het symbool van de koninklijke jachthaven.
De horizontale ‘plafonds’ zorgen voor voldoende schaduw op de terrassen, vanwaar je een zicht hebt op de volledige jachthaven en het strand. Helemaal vanboven heb je een uitkijkpunt over het kanaal.
Van de haven begonnen we aan een serieuze wandeling richting het Turiapark. We passeerden hierbij heel wat lokale straten, maar verder was er weinig te zien. We ploften neer bij Al solito posto, niet ver van het park. Het is een heerlijke Italiaan waar je terecht kan voor een pizza of pasta met een goed glas wijn. Aanrader!
In de namiddag stond het bekende Ciutat de les Arts i les Ciències op het progamma, maar dat is voor de volgende keer.
Wat is jouw favoriete bestemming om het strand en een citytrip te combineren?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie
In maart 2020 (jawel, vlak voor de eerste lockdown) vertrok ik voor 5 dagen naar Valencia. Ik deed hier al eens een uitgebreid verslag van hoe die reis is verlopen in tijden van corona. Vanaf de vierde dag sloten restaurants en bezienswaardigheden hun deuren, gelukkig zaten wij op een airbnb appartement waar we zelf ons potje konden koken. Valencia is en blijft een populaire citytripbestemming en de stad is dat ook helemaal waard volgens mij. We hebben uiteraard niet ons volledige lijstje kunnen afwerken, maar we hebben toch wel een aantal hele fijne dingen gedaan. En die tips deel ik graag met jullie.
Van de de luchthaven naar het centrum
Op woensdag 11 maart vlogen we vanaf Zaventem met Ryanair naar de luchthaven van Valencia. Van daar kan je heel makkelijk de metro nemen naar het centrum. Een metropasje kost 1 euro, nadien kan je het opladen met geld (beetje zoals de Oyster Card in Londen). Voor een enkele metrorit van de luchthaven naar het centrum betaal je 3,90 euro. We stapten uit aan Xativa (dat is aan het mooie noordstation) en gingen inchecken op ons appartement. Omdat we te vroeg waren dronken we al iets op een lokaal pleintje bij een café waar ze niet zo goed Engels spraken. Maar er was zon en een blauwe lucht, heerlijk!
Street art in El Carmen
Vandaag stond er een street art wandeling op de planning. We hadden een plekje gereserveerd bij Free tour Valencia. Afspraak op het Plaza de la Virgen, het grote plein in het oude stadscentrum met zicht op de kathedraal. Als late lunch aten we churros op een bankje in de zon. We namen ook alvast enkele foto’s op het plein. Je ziet allerlei gele dranghekken staan in de achtergrond. Die waren er net als de churroskraampjes speciaal voor Las Fallas, het grootste festival van de stad. Dat zou een week nadien starten, maar een paar uur later kregen we te horen dat het voor het eerst sinds WOII werd afgelast omwille van de coronacrisis. De eerste van vele alarmbellen tijdens de vakantie. Soit, vandaag scheen de zon en gingen we op zoek naar street art.
Plaza de la Virgen
Op het afgesproken uur maakten we kennis met onze gids Valentina. Zij is duidelijk heel gepassioneerd door street art en verhuisde naar Valencia voor de liefde. El carmen is één van de oudste wijken van de stad en heeft al heel wat watertjes doorzwommen. Dat mag je best letterlijk nemen want de wijk is volledig overstroomd toen de rivier Turia buiten zijn oevers trad in 1957. Veel huizen werden nooit opgeknapt en daarom was dit een armere buurt in de afgelopen decennia. Recent is de heropwaardering begonnen en is het één van de meer sfeervolle wijken van de stad. Ook met dank aan de straatkunst natuurlijk.
En Valentina zou ons twee uur lang door de straten loodsen, op zoek naar mooie werken.
De eerste stop was een lange street art muur waar een fotograaf een aantal van zijn foto’s heeft laten schilderen door graffiti artiesten. Bovenstaande foto met het kussend koppel is beroemd op Instagram en het bijgeloof zegt dat als je ervoor zou kussen met je partner je eeuwig samen zou blijven. Je vindt deze werken in de Carrer de Moret (ook werk van Deih die niet op deze foto staat trouwens).
Smalle straatjes zijn typerend voor El Carmen. Eén van mijn favoriete Valenciaanse artiesten werd Chikitine, herkenbaar door zijn fantasyfiguren met meerdere ogen. Maar ook onze eigen Leuvense Bisser kwamen we tijdens de wandeling tegen, omdat Valentina wist dat we van België waren natuurlijk.
The mad hatter van Chikitine
Bisser, de gids weet nu waarom hij 3000 in al zijn werken gebruikt 🙂
Andere herkenbare artiesten waren Lemon (bandietenmannetjes met hartjes en spuitbussen), Barbi (roze figuren) en Julia Loos die overal zwarte katten plaatst. Onderstaande foto is een werk van Disneylexa die zeer vrouwelijke werken maakt geïnspireerd op Zuid-Amerika. Je ziet er ook de Lemon-mannetjes op terugkomen.
Heel wat wereldbekende street artists vinden hun roots in Valencia. Voornamelijk door de XLF-crew die opkomende artiesten een kans geeft. Deih, die vaak fantasywerken maakt en we ook tegenkwamen tijdens de wandeling, is een voorbeeld van een artiest die ondertussen internationale faam kent. En dan hebben we mijn favoriet Julieta die kleurrijke en dromerige werken maakt van jonge meisjes. Dit werk heet ‘in between dreams’.
Ondertussen heeft deze Julieta ook twee werken in Leuven gemaakt en trekt ze dus de wereld rond. Ze heeft het echt wel geschopt tot mijn top drie geliefde street artists.
een werk van Barbi, die we meermaals tegenkwamen
een feministisch werk van Xelon XLF
Naar het einde van de wandeling toe, al wat verder van het centrum weg, kwamen we bij twee grote muren terecht. Eentje bij een gemeenschapstuintje en een ander bij een basketpleintje (waar je ook nog een Bisser kan spotten trouwens).
De Griekse figuren die je hieronder afgesneden ziet op de foto is een werk van Pichiavo, die je ook in andere wereldsteden kan ontdekken. Je herkent ook een Julieta en Barbi konijntjes als je goed kijkt op deze muur. Je vindt deze muur op het placa de la Botxa.
Dit was het eindpunt van de meer dan twee uur durende wandeling. Ik heb al best wat street art wandelingen gedaan maar dit was by far één van de beste. Valentina had duidelijk heel wat expertise en doordat verschillende artiesten terug kwamen begon je zelf patronen te zien. Het hoeft jullie dus niet te verwonderen dat Carmen zichzelf snel bombardeerde tot mijn favoriete wijk van de stad.
We gaven Valentina nog een fooi (in ons geval 10 euro per persoon, maar je bent helemaal vrij om zelf een bedrag te kiezen) en zochten ons terug een weg naar het centrum. We ploften neer bij een tapaszaak in een straat achter het plaza de la virgen. Bar El Almudin is zeker en vast een aanrader voor gevarieerde tapas en goede wijn. Daarvoor ga je naar Spanje toch?
Ben jij al eens in Valencia geweest? Zie jij zo’n street art wandeling zitten?
Op mijn reisgidspagina vind je een handig overzicht van alle bestemmingen die ik bezocht en de bijhorende blogposts die ik erover schreef. Zo vertrek je nooit zonder inspiratie op vakantie
Voor ik mijn ervaringen ga beginnen typen even een kanttekening: al wat er nu in de wereld gebeurd is ontzettend erg, angstaanjagend en zo belangrijk om serieus te nemen. #Blijfinuwkot enzo. Ik neem het Coronavirus 200% serieus. En deed dat ook tijdens mijn citytrip. Misschien had ik ergens een andere beslissing kunnen of moeten nemen (niet gaan bv, of ter plaatse nog meer gaan binnen zitten…). Maar nogmaals: ik ben tijdens de hele trip altijd heel voorzichtig geweest en meer had ik onder de gegeven omstandigheden niet kunnen doen.
Soit, ik vertrok op 15 maart dan toch met het vliegtuig naar Valencia. Er was daar op dat moment geen sprake van een besmettingshaard en er was geen negatief reisadvies. Er waren wel enkele hygiënemaatregelen die we in acht moesten nemen en dus had ik de nodige extra papieren zakdoekjes en ontsmettingsdoekjes mee.
De eerste dag liep vlot. Onze vlucht was perfect normaal, we arriveerden in een groot en en schoon appartement net buiten het centrum van de Spaanse stad. We deden een street art wandeling onder begeleiding van een gids in de wijk El Carmen. Onze groep bestond slechts uit vier personen. Wij twee, een Duitse man en een Amerikaanse vrouw. Die laatste wist al niet zeker of ze zou thuisraken omdat Trump toen al sprak van de grenzen te sluiten.
De gids vertelde ons ondertussen dat het grootste event van Valencia, Las Falles, dat een week later zou starten, was afgelast. Het zou de eerste keer sinds de Spaanse burgeroorlog zijn dat Las Fallas niet doorgaat. Las Fallas is goed voor 15%(!) van de jaarlijkse omzet die Valencia uit toerisme haalt.
Een lokale kunstenaar maakt een aangepaste pop voor Las Fallas. Met als thema ‘This too shall pass’. Hipsters blijven ondertussen poseren voor de pop alsof er niets aan de hand is.
De dag erop trokken we richting de zee. Het was mistig en het strand was daardoor niet zo bevolkt. In de haven was het doods en stil. In de namiddag kwamen we uiteindelijk bij de Ciutat de les Arts i les Ciències, één van de topattracties van de stad. Er waren wel wat andere toeristen, maar we moesten niet aanschuiven bij de Instagramwaardige Valencialetters. Noch vloekte ik omdat er weer een toerist niet had gezien dat ik een foto wou nemen en ergens heel erg in de weg bleef staan.
’s Avonds werd ik voor het eerst wat ongerust. De berichten van het thuisfront waren niet zo positief. Er was een persconferentie gepland. Wij hadden verwacht dat ze scholen gingen sluiten. Maar cafés en restaurants? Dat leek plots hallucinant. In Spanje was die dag alles nog open en kwamen we net van paellarestaurant.
De dag erop stond de oude stad op het programma. Deze keer dus recht in hét toeristische gebied. We bezochten de ‘Torres de quart’ en kwamen slechts drie andere toeristen tegen. In de botanische tuin liepen iets meer mensen rond. We ontsmetten onze handen op een bank in de zon.
Wat later bezochten we een kerk die in elke reisgids werd aangeprezen als de Sixtijnse kapel van Valencia. De mensen aan de ticketbalie waren zo vriendelijk en smeekten ons bijna om een combiticket voor een andere kerk iets verderop te kopen. Het was slechts 1 euro extra. We kochten zo’n ticket en kregen persoonlijke begeleiding in de kerk voor we de audiogids opzetten. Bij het weggaan wees dezelfde persoon ons super enthousiast de weg naar de andere kerk. Ik vroeg hem of ons ticketje voor die kerk ook nog geldig zou zijn de volgende dag, want we hadden nog heel wat andere dingen gepland vandaag. Hij antwoordde dat die kerk morgen (een zaterdag) toe zal zijn. Een eerste alarmbelletje ging af in mijn hoofd.
We gaan naar een cultureel centrum in Carmen. De deur is dicht, de straat is verlaten. De website zegt nochtans dat het open zou moeten zijn. We keren dan maar op onze stappen terug.
Uitzicht vanaf de kathedraalstoren.
We wandelen verder naar de kathedraal, ook een topattractie die we absoluut wilden zien. Het is er rustig aan de ingang en ook in de kerk. Ik beklim de miguelete, de kerktoren met 207 trappen. Het is er smal en er zijn verkeerslichten die bovenaan aangeven of het veilig is om weer af te dalen. Vandaag zijn die lichten niet nodig. Er is weinig volk als ik bovenkom en ook op de terugweg kom ik amper één koppeltje tegen.
Van hieruit willen we naar ‘La lonja de seda’, zijdehallen die UNESCO beschermd zijn. De deur is ook hier toe. Met een briefje erop. “Gesloten voor onbepaalde tijd wegens COVID19”. Dé trekpleister. O-ow.
Aan de overkant vinden we de kerk waarvoor we al een ticket hebben. We wandelen naar de ingang. Er komt net een dame buiten. ‘Sorry, we’re closing’. Het is dan ook al 18u, maar op het bordje staan de openingsuren… De kerk is normaal open tot 20u…
Het begint te dagen. Musea gaan sluiten. Restaurants misschien ook. We snellen naar de winkelstraat, de Desigual binnen. Na 10 minuten moeten we buiten. We vragen of we nog mogen afrekenen. Na wat aandringen mag dat dan toch. Ik vraag of alles dicht gaat vanaf nu. ‘Het is ter preventie’ zegt de jonge dame aan de kassa. Haar gezicht straalt een soort vastberadenheid uit. Ze was niet geïnteresseerd in deze inkomsten, ze wil gewoon sluiten en het virus buiten houden. ‘Take care’ zeg ik bij het buiten gaan.
’s Avonds blijkt dat de provincie/regio Valencia effectief Catalonië, het Baskenland en Madrid volgt en horeca en winkels sluit. Voedingswinkels en apotheken blijven open en je mag je nog steeds verplaatsen. De beslissing komt vanaf het lokaal bestuur, en is niet opgelegd door de nationale regering. De provincie wil gewoon haar verantwoordelijkheid nemen nu het aantal besmettingen in de regio nog vrij laag is (op dat moment waren er in de regio minder besmettingen dan in België).
Zaterdagochtend hebben we nog geen idee wat we gaan doen. Onze vlucht is zondagnamiddag en staat nog steeds gepland. De Spaanse nationale overheid laat weten dat ze vandaag maatregelen gaan aankondigen. Wij vrezen voor het sluiten van de grenzen. We zijn allebei volledig opgejut. We bezoeken nog een drietal parkjes, want dat is het enige wat open is. Er lopen wat verdwaalde Nederlanders rond. Voor de rest is het rustig op straat. We keren terug langs de oude stad. Aan de kathedraal is het stil en leeg. Een eenzame straatmuzikant staat viool te spelen.
Spanje kondigt aan vanaf maandag in lockdown te gaan. Niet meer je huis uit tenzij het moet (werk, apotheek/dokter, supermarkt). Vanuit België krijgen we heel wat bezorgde berichten. De Belgische nieuwssites zijn vergeten te vermelden dat het pas ingaat vanaf maandag en buitenlanders nog steeds mogen terugkeren naar huis. Ook tijdens de lockdown.
De rest van de namiddag en avond nestelen we ons op het appartement. Er is een keuken om eten te bereiden, een terras om in de zon te zitten en een rustige supermarkt om de hoek. Maar we blijven ongerust over de vlucht en willen zo snel mogelijk naar huis. Ik denk aan al die mensen in Valencia die afhankelijk zijn van toerisme en al de mensen in de wereld die de komende maanden en jaren een financieel moeilijke tijd tegemoet gaan.
Zondag trekken we een dikke vijf uur voor onze vlucht naar de luchthaven. Als er iets wijzigt aan de situatie zijn we dan tenminste in de buurt. We zitten ver weg van iedereen buiten een boek te lezen onder de Spaanse zon. Crisis of niet, de zon blijft daar altijd schijnen.
De luchthaven is vrij verlaten op bepaalde plekken. Alle binnenlandse vluchten zijn afgelast en ook Marokko en Rusland kom je niet in. Maar onze vlucht stijgt op. We zien een meisje dat via Brussel naar Oslo moet wenen. Noorwegen heeft de grenzen gesloten en de tweede vlucht is daardoor afgeschaft. Zij kreeg dus te horen dat ze wel naar Brussel kan, maar dat ze daar zal moeten bekijken met de maatschappij hoe ze in Oslo raakt. Ik kan haar onmacht helemaal begrijpen.
Bij het landen zijn we blij dat we thuis zijn. Dit was niet wat we verwacht hadden van een ontspannende citytrip. Ik voel me tiptop, maar zal de volgende weken in mijn kot blijven. Ik wil zeker niemand besmetten.
En ondertussen denk ik aan al die zorgverleners die een zware tijd hebben en de echte strijd leveren.
We zijn een weekje verder. En in het begin van die week had ik het best moeilijk, ondertussen heb ik al veel gewerkt. Ons kantoor is gesloten dus we werken allemaal van thuis uit en die routine van bezig te zijn en mijn collega’s virtueel te zien deed deugd. Ik voel me nog steeds gezond. Ik hoop dat het met jullie allemaal ook goed gaat. Take care!
