Close
Zijn twintigers eenzaam?

Zijn twintigers eenzaam?

De krant De Morgen kopte deze week dat eenzaamheid piekt bij twintigers. Een baanbrekend onderzoek uit Chicago en Keulen meent namelijk dat de late twintigerjaren een periode is waarin we ons eenzaam voelen. Baanbrekend omdat er in deze leeftijdsgroep gewoon nog nooit onderzoek naar is gedaan. Want je twenties, dat is toch de meest gelukkige periode van je leven?

Niet dus. Ook twintigers blijken eenzaam. Vooral wanneer ze in de zogenaamde transitieperiode komen: de overgang van de studentenjaren naar een onafhankelijk bestaan. Een job, een huis, een inkomen, een gezin. En een sociaal netwerk, toch?

Zelf is dit exact de periode waar ik en dus ook mijn vrienden zich in bevinden. Maar ben ik eenzaam? Of eenzamer dan tijdens mijn studies? Mijn job heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik er een extra netwerk heb bij gekregen, in de vorm van mijn collega’s. Niet alleen babbels aan het koffiemachine, maar ook avonden dat we gezellig samen iets doen. En verder: er zijn weken dat mijn agenda bomvol gepropt staat, bomvol leuke dingen voor alle duidelijkheid. Er zijn ook weken dat ik elke avond om 20u in de zetel ploef. Zo jong en zo alleen. Wil dat zeggen dat ik die weken eenzaam en dus per definitie minder gelukkig ben?

Een volle agenda maakt mensen niet per sé gelukkiger. Integendeel, het kan stresserend of zelfs versmachtend werken.En ja ik ervaar al eens eenzaamheid, waarschijnlijk meer dan ik wil toegeven. Maar niet meer dan vroeger. Mijn tienerjaren waren eenzamer dan nu. Uiteindelijk leven we voor ons zelf en steek ik soms ook bewust tijd in mezelf. Om uit te rusten, om mezelf te ontwikkelen, om me te vervelen  – want dat maakt me creatiever.

IMG_0439

Er is geen historische data om met te vergelijken. Dit onderzoek is een primeur. Maar ik ben ervan overtuigd dat twintigers nu niet eenzamer zijn dan vroeger. Ja, we communiceren anders met onze vrienden. Via sociale media. Digitale vriendschap, maar toch nog altijd met een sterke fysieke poot. Mijn vrienden weten me wonen. Ze weten dat die deur altijd opengaat, no matter what. Maar als ze niet voor mijn deur staan, dan gaat alles goed. En dan is een Whatsappje fijn. Maar geen noodzaak.

Sociale media maken ons niet eenzamer. Ze maken ons associaler, dat wel. Maar niet eenzamer. Wij mensen zullen altijd een beetje eenzaam zijn, in elke fase van ons leven. En wij zien onze vrienden evenveel dan onze ouders hoor. Vroeger werd er gebeld of een brief geschreven om elkaar tussenin te horen, nu gebruiken we Snapchat en Instagram. Tijden veranderen nu eenmaal. We zijn allemaal een beetje eenzaam, en dat hoeft niet noodzakelijk slecht te zijn. Het wordt pas een probleem wanneer dit gaat wegen op je geluk. Op het plezier dat je haalt uit het leven.

Wij zijn allemaal een beetje eenzaam, in elke fase van ons leven, en dat hoeft niet noodzakelijk slecht te zijn.

En ja, de twenties zijn een cruciale periode. Want hoewel we allemaal richting onafhankelijkheid gaan, richten we ons leven wel anders in. De ene focust zich op een carrière, de andere start vroeg met een gezin. En we kennen allemaal die ene die gaat reizen en onderweg ergens blijft hangen. Of nog een andere die met hangende pootjes terugkomt. En dan is het niet altijd evident om elkaar te blijven zien en horen. Maar de personen die je blijft zijn en horen zijn wel goud waard. Al het goud van de wereld wat mij betreft.

Als twintiger kom je meer dan ooit met verschillende mensen in contact. Je netwerk verbreedt, maar de diepte van die relaties verkleint. Je bouwt niet met iedereen meer een intens contact uit. Vroegere vriendschappen verwateren, en alleen zij die het waard zijn blijven hangen. Dit maakt dat ook twintigers – die door andere leeftijdsgroepen (foutief?) bestempeld worden als het meest gelukkig – al eens wat tijd alleen moeten doorbrengen. Dat is geen eenzaamheid, dat is het leven.

Wat denk jij? Zijn twintigers eenzaam?