Neem jij regelmatig het openbaar vervoer? En hoe vaak heb je daarbij al gezucht? Je bent niet de enige! Als een trein op windkracht zou rijden, kunnen we met al ons gezucht de wagon vanzelf voortduwen. Ja, in ons land is het openbaar vervoer vaak veel te laat, om belachelijke redenen dan nog. Maar ook wij pendelaars hebben onze gebreken en frustraties (geef maar toe!). Bij deze 7 zaken waaraan wij ons sowieso zullen ergeren tijdens ons volgende treinritje.
Disclaimer: dit is geen kritiek op de verschillende diensten die in dit landje het openbaar vervoer verzorgen (hoewel jullie er soms een puinhoop van maken). Dit is een satirische ode aan het menselijk gedrag en andere typische gebeurtenissen op de trein, tram, bus of metro, op basis van mijn ervaringen als pendelaar (eerst 4 jaar als student, nu al een half jaar als werknemer).
- Echt wel de nummer één: mensen die zich op de trein wringen, terwijl jij en enkele anderen nog niet zijn uitgestapt. Alsof je punten krijgt om als eerste op de trein te zitten… Ik voel mij sowieso een beetje een aapje als ik uitstap en er staat zo’n cirkel van mensen aan de deur te wachten. Dan krijg je zo’n kleine opening om door die massa te gaan. Laat mensen eerst uitstappen en stap dan pas zelf in. Punt. Hoe moeilijk kan het zijn?
- Wanneer het weer anders is dan gisteren. Say what? Ja, een doorwinterde pendelaar weet dan dat er zware vertragingen zullen zijn… Bij extremen zoals zware sneeuwval of een storm is dit nog te begrijpen (alhoewel, wat doen ze dan in Scandinavië?), maar het vallen van de eerste bladeren, of de eerste dag met een beetje warm weer (18°C dus) is het weer (heb je hem? ^^) zover: een niet nader te bepalen vertraging. Mijn favoriet onder de vertragingen trouwens: “niet nader te bepalen”, betekenislozer dan dit kan niet.
- Mensen die in een propvolle trein hun rugzak naast hen laten staan. Ik vind het heel schattig dat voor jou die tas belangrijk gezelschap is (en jullie voeren waarschijnlijk heel diepzinnige gesprekken samen ^^), maar koop dan ook een kaartje voor je reisgezel. Anders zet je die rugzak op de grond, danku!
- Ik dacht dat bellen dood was. Maar nee, elke keer zit er wel iemand zo luid te bellen dat de hele wagon hem/haar kan horen. Inclusief de sappige details over het leven van de beller en zijn gesprekspartner. Dus de volgende keer dat iemand je belt vanop een trein, weet dan dat een hele wagon meeluistert.
- Je kent het wel, de boodschap dat we vandaag rijden met “verminderde samenstelling”. Moeilijke woorden die eigenlijk willen zeggen dat er te weinig wagons zijn, en dus veel te weinig plaats. Welkom spierpijn wanneer je enkele tientallen minuten in verwrongen houding zo dicht tegen je medereizigers geplakt staat dat je bijna kan zien wat ze die morgen hebben gegeten. En dan heb je nog zij die de betekenis van het woord ‘doorschuiven’ niet kennen…
- Als je het station binnenwandelt en je ziet daar een massa volk staan staren naar het bord met de vertrekkende treinen, ga er dan maar van uit dat je nog niet meteen thuis bent. Uren vertragingen die staan aangeduid in het rood, want als het ergens misloopt, is alles om zeep! En de pendelaar hij zuchtte en staarde tot aan het eind der tijden.
- En dan heb je nog de geweldige boodschappen van de conducteur in de speaker. Allez, als de speaker in jouw wagon ten minste werkt. Of, nog erger, als er geen verschrikkelijke pieptoon op zit (reizen met de trein geeft een verhoogd risico op tinnitus ^^). Greepje uit wat ik al allemaal heb gehoord: “we zijn nog op zoek naar de machinist”, “wij staan stil buiten het station, omdat we het station niet binnenraken”, “de slagboom tussen X en X is verdwenen”, “we zijn aan de eindhalte, gelieve uit te stappen”,…
Ah, uiteindelijk zorgt het openbaar vervoer ervoor dat we niet dagelijks in de file hoeven te staan ;). Wat is het opvallendste dat jij al hebt meegemaakt tijdens een ritje op de trein, bus of tram?