Pontchateau 2004. Het is de eerste cross waar ik nog levendig herinneringen aan heb. Niet aan heel de cross trouwens, want na één ronde was de kans op een wereldtitel al voorbij voor Sven Nys. En zat mijn aandacht als 11-jarige waarschijnlijk alweer terug bij de nieuwste CD van K3. Toen om iets na 16u Bart Wellens in een duizelingwekkende sprint Mario De Clercq versloeg zat Sven Nys al teleurgesteld in de camper…
En toen moest de grootste teleurstelling uit zijn carrière nog komen. De wereldbeker in Pijnacker enkele weken later zou van hem de renner maken die we allemaal kennen. De Kannibaal die niets of niemand ontziet. De Kannibaal die dit weekend officieel een punt zet achter zijn meer dan 20-jarige carrière. Met een tweevoudig feestje in het Sportpaleis. Grote kampioenen, grote gebaren en een nog groter applaus.
En een feestje dat was het! Als een ware gladiator opende Sven Nys met een ererondje doorheen het Sportpaleis. Meer dan 16.000 mensen legde de handen op elkaar. Nog één keer ‘strijden’ met 10 veldrittoppers, filmpjes van vrienden, familie en ex-collega’s, een eigen lied en één geweldige speech.
Die speech kwam er op vraag van hemzelf. En hoe hard dit feestje ook een eerbetoon was aan de renner en mens Nys… Hij maakte er onmiddellijk een eerbetoon van voor de cross en voor al die mensen die zich inzetten voor deze sport. Sven Nys is een ambassadeur pur sang en hij zal dat blijven. Wanneer Mario De Clerq tijdens de show wordt uitgejoeld, pakt Nys het publiek gewoon netjes terug. “Ik wil ook Mario bedanken want zonder Mario De Clerq zou de cross niet zijn wat ze nu is”. Boeroepers hebben altijd ongelijk, maar wanneer de keizer van de cross ze op hun plaats zet, hebben ze zin om in een hoekje van schaamte te kruipen. Sven Nys is een icoon, maar nog meer een ambassadeur. Deze kleine sport heeft immers meer nood aan ambassadeurs dan aan iconen.
De naam van je eigen dorpje verschillende keren horen galmen door de boxen van Vlaanderen’s grootste concertzaal. Het is een unicum. “De kannibaal van Baal, de supportersploeg uit Baal, de Balenberg”. Het was even niet enkel mijn achtertuin, maar een stukje crossgeschiedenis.
Merci Sven. Tot binnenkort, ergens op de top van de Balenberg. In onze achtertuin.