Close
Een dag in de Schotse Highlands

Een dag in de Schotse Highlands

Toen ik in april voor enkele dagen vertrok naar het Schotse Glasgow zag ik veel wenkbrauwen naar omhoog gaan bij mijn toehoorders. Glasgow, wat ga je daar zoeken? Ondertussen weet ik dat Glasgow een prachtige stad is, perfect voor je volgende stedentrip. Of je nu houdt van cultuur, shoppen of die alternatieve vibe. De stad heeft het allemaal.

Maar ze hadden gelijk. Ik ging niet zomaar naar Glasgow. Het lief loopt af en toe al eens lang en ver en zou dat weekend voor de tweede keer the Highland Fling race lopen. Pak u een dekentje en een kop thee en ik vertel je het relaas van een fijne dag.

De Highland Fling is een ultra trial marathon van 53 mile of omgerekend 85 km. En dat door de Schotse Highlands. Het parcours volgt het eerste stuk van de West Highland Way van bij de start in Milngavie tot in het dorpje Tyndrum. Je loopt langs het prachtige Loch Lomond en door het Trossachs National Park.

Het is met een loting (je schrijft in en dan bepaalt het lot of je de wedstrijd effectief mag lopen) zodat het niet te druk wordt en het is allemaal goed georganiseerd met aandacht voor de veiligheid. Dat laatste is voor mij een belangrijke voorwaarde, anders mag het lief niet starten in van die gekke loop-u-dood-wedstrijden (die zijn er jammer genoeg ook).

Glasgow is de grootste Schotse stad vlakbij de Highlands en vandaar dus dat het Citizen M onze uitvalbasis werd voor dit weekend.

Oorspronkelijk zou ik met een auto mee volgen (je kan de lopers op 2 plaatsen aanmoedigen, op ongeveer 30 en 65 km), maar uiteindelijk koos ik ervoor om met de trein richting de eindmeet in het stadje Tyndrum te reizen. Dat wil zeggen dat ik nog een voormiddag spendeerde in Glasgow (ik ging op zoek naar street art), terwijl het lief om 6u ’s morgens aan de start stond (en daarom om 4u ’s nachts uit mijn bed verdween, veel heb ik daarna niet meer geslapen, want ja ik heb een ongerust hart).

De trein was trouwens een heuse belevenis. Het is niet goedkoop (ik denk dat ik rond de 15 euro betaalde voor een enkeltje) en ik heb zeker 2 uur op de trein gezeten. Het begon al in het station. Ik zat op een trein die zou splitsen de halte voor Tyndrum. Het ene gedeelte zou stoppen in Upper Tyndrum, het andere in Lower Tyndrum. Na wat Gegoogel wist ik dat het op zich niet echt uitmaakte, maar dat Lower Tyndrum pal aan de finish lag en dat kreeg dus mijn voorkeur.

Uitzoeken welk gedeelte naar waar reed was moeilijker. Ze hebben daar nog niet van elektronische borden gehoord. Op mijn ticket stond dat ik in het achterste deel van de trein moest plaats nemen. Ik redeneerde dus als volgt: het stuk dat zich aan het einde van het perron aan de uitgang bevond is het voorste gedeelte, het stuk aan de ingang van het station (je kan het station met de trein maar langs één kant verlaten) is het achterste. Waar ik mij dus plaveide op een stoeltje. Om dan naar de muur rechts van mij te kijken waar een kleine plakkaat hing. Met in het groot de tekst ‘Please be aware that the back of the train is at the other side of this platform.’

Enfin, Schotten redeneren minder doordacht en het achterste van een trein is daar gewoon het einde van het perron, ook al is de locomotief daar te vinden. Ik verplaatste mij en zag nog minutenlang verwarde reizigers discussiëren over waar ze moesten gaan zitten.

Tijdens de rit zelf komen ze langs met eten en drinken. Vaker dan op een Rynairvliegtuig, I kid you not. De trein rijdt niet super snel, langs steile hellingen en één keer stonden we heel lang stil omdat we overgingen naar maar één spoor (we waren ondertussen echt in the middle of nowhere) en er eerst nog een trein van de andere richting ons moest passeren. De stations in de Highlands zijn vaak gewoon een strook beton waar je kan afstappen. Ik las wat in mijn boek, maar onderweg was er ook zoveel te zien. We passeerden Loch Lomond waar ik op een gegeven moment lopers spotte aan de overkant van het meer. En het lief (die toen al uren onderweg was) sms’te dat hij een trein zag. Best een grappig moment.

Maar ik arriveerde helemaal op tijd waar ik moest zijn. Eens in Tyndrum had ik geen 4G-ontvangst meer dus kon ik ook de tracking van het lief niet meer volgen. Sms’en lukte nog wel. Het was al snel duidelijk dat ik me nog enkele uren moest zien te redden. Maar dat was geen straf.

Tyndrum is niet het mooiste Highlandstadje. Je bent het meer net voorbij en de echt hoge bergen zijn er nog niet. Er gaat ook een grote baan dwars door het centrum. Maar toch. Als grote Schotlandfan vond ik het fantastisch om even te proeven van deze overweldigende natuur.

Het was voor Schotse normen prachtig weer. Ik zag die dag de eerste en enige regendruppels van de trip. De zon scheen, er was niet te veel wind. Maar het was er wel kouder dan in Glasgow. Dat merkte ik meteen.

Allereerst wandelde ik al eens tot aan de finish waar de eerste renners onder groot applaus over de eindmeet kwamen. Nadien stapte ik zelf in de andere richting een stukje van de Westhighland Way, al snel sloeg ik af naar een subtrack omdat de route richting grote weg ging en ik wou toch niet te ver gaan.

Zal ik de foto’s voor zich laten spreken?

thumb_P1120533_1024.jpg

thumb_P1120536_1024

thumb_P1120538_1024

thumb_P1120548_1024

IMG_20180428_151937

thumb_P1120551_1024

thumb_P1120561_1024

thumb_P1120566_1024

thumb_P1120576_1024

Spontaan begon ik de hele wandeling lang de themesong van Outlander te zingen. Ik ben ook echt niemand tegengekomen. Qua hoofd leegmaken kon dit wel tellen.

Het lief finishte uiteindelijk een klein uur later dan verwacht. Ik pikte na mijn wandeling van anderhalf uur dus vooral nog veel sfeer mee aan de aankomst. Maar ik was zo trots op hem (en blij dat hij veilig was aangekomen). Met de bus van de organisatie reden we terug naar het startpunt en van Milngavie nog even de trein naar Glasgow. Met opnieuw mooie views van het Loch Lomond op de bus terug en toch ook wel het besef dat het lief belachelijk ver heeft gelopen die dag. Ik was doodop, het lief natuurlijk nog meer (maar dat was zijn eigen keuze). Het werd dus geen vroege ochtend de dag erna. Allesbehalve zelfs. Dan is zo’n XL-bed van Citizen M echt een zegen.

Ik ben die dag nog verliefder geworden. Op het lief, dat ook. Maar vooral op de Highlands. Ooit rij ik er dagenlang rond om elk plekje te verkennen <3.

Glasgow #1: the city

Glasgow #1: the city

Glasgow is de tweede grootste stad van Schotland, maar het verbleekt in de reisboekjes vaak naast het veel populairdere Edinburgh. Toch heeft Glasgow ook zeker wat te bieden voor een weekendje weg. De voormalige moordhoofdstad van Europa kende een echte opwaardering en staat garant voor indrukwekkende kunstgalerijen, veel shopplezier, mooie groene parken én prachtige street art.

Het lief liep eind april 2018 een ultra trial in the Highlands en Glasgow was daardoor de perfecte uitvalsbasis voor de voorbereiding en vooral het uitrusten achteraf. De uitgelezen kans om deze stad te ontdekken. Zeker onder een prachtig lentezonnetje!

thumb_P1120279_1024.jpg

Praktisch

Vanuit België wordt er niet rechtstreeks gevlogen op Glasgow (edit: ik denk dat KLM dit wel doet, maar daar waren wij ons niet bewust van, er was toch geen vlucht op onze afreisdatum. Edit 2: waarschijnlijk gaat het Britse Loganair binnenkort van Brussel naar Glasgow vliegen). Wij namen de vlucht van Brussels Airlines tot in Edinburgh vanwaar je een rechtstreekse bus kan nemen tot in het hart van Glasgow. Van daaruit was het slechts 5 minuten stappen tot aan ons hotel: het Citizen M. Een alternatief is dat je toch vliegt op Glasgow Airport via Dusseldorf. En voor de Nederlandse lezers: na wat research ontdekte ik dat o.a. KLM vliegt op Glasgow vanaf Schiphol of Eindhoven.

Omdat ons hotel zich bevond in het centrum oftewel the Merchant City waren dit de eerste straten die we verkenden. Het lief was er al 2x geweest en was – net als in Rotterdam – de ideale gids.

Want Glasgow was ooit een industriële havenstad en nam daardoor een belangrijke handelspositie in. Maar het is ook een heel arme stad geweest waar arbeiders woonden in schamele tenement houses. De regering heeft serieus moeten ingrijpen waardoor mensen onteigend en gescheiden van hun familie werden. Het was in de jaren ’80 een criminele stad waar niemand wou komen. Het is nog steeds een stad van contrasten, het moderne steekt sterk af tegen de oudere soms vervallen gebouwen. Maar de stad is uit de crisis geraakt en is niet alleen Europese hoofdstad van het jaar geweest als eerste niet-hoofdstad ooit, maar mocht ook in 2014 de Commonwealth Games organiseren. En dit jaar vindt het EK wegwielrennen er plaats.

George Square

Elke grote stad heeft wel zijn bekend plein. Zo ook Glasgow. Daar leiden alle wegen naar George Square. Het plein had elke keer dat ik er passeerde wel een andere vibe. Het is de centrale plek waar mensen samenkomen en waar het bekende People make Glasgow spandoek (of hoe noem je dat?) hangt. Die campagne is jaren geleden gestart om de stad aantrekkelijker te maken voor toeristen.

thumb_P1120446_1024

Op het plein staan uiteraard de typische standbeelden maar vooral de city halls trekken de aandacht. Eén van de grootste marmeren gebouwen ter wereld blijkbaar, je kan het bezoeken via een rondleiding. Staat nog op het lijstje.

thumb_P1120449_1024.jpg

Gallery of modern art

De galerij voor modern kunst zit in een prachtig neoclassicistisch gebouw en is gratis te bezoeken. Toch trekt er nog iets anders de aandacht. Voor de galerij zit de Duke Of Wellington (je kent hem wel: de man die Napoleon heeft verslagen in Waterloo in 1815) op een paard. Met een verkeerskegel op zijn hoofd. Jep. Het leverde het standbeeld een plaatsje op in de top van meest bizarre monumenten ter wereld. Uhu, ook die top 10 bestaat.

thumb_P1120445_1024.jpg

Maar hoe komt die kegel er nu? Wel het is ooit begonnen als een stunt van studenten die ’s nachts een verkeerskegel op de man zijn hoofd plaatsten. Want wat doe je anders als je studeert? En nu gebeurt dit nog steeds. Het kost de stad een fortuin om die kegel elke keer te verwijderen, maar er kwam heel veel protest toen ze het standbeeld hoger wilden maken om dit te voorkomen. De inwoners vinden dat het ondertussen bij de stad hoort en een hoger standbeeld zou alleen maar leiden tot meer ongelukken van mensen die het toch proberen. Schotten koppig? Hell yeah!

Buchanan street en co

thumb_P1120439_1024

Glasgow is daarnaast een echt shoppingparadijs en zou de tweede grootste shoppingstad zijn van Europa (afhankelijk van welke bron je raadpleegt uiteraard). Buchanan street is de bekendste winkelstraat van Glasgow, maar ook op Sauchiehall street en Argyle street kan je terecht bij de grote ketens. Want ja, dat is een beetje het jammere. Je vindt er vooral de grote ketens H&M, Marks & Spencer, Niké… en de volgende straat zie je dezelfde namen opnieuw… Voor mocht de ene H&M 2 stappen te ver zijn voor jouw hakken (*insert sarcasme*). Het aanbod is dus zeker groot, maar veel van hetzelfde. Er hangt wel een gemoedelijk sfeertje. Wij plunderden enkel de grote Waterstones op Sauchiehall Street waar we ook hemelse pistache cake aten #prioriteiten.

Glasgow heeft niet echt enorm oude gebouwen. En zeker in the merchant city zie je dat veel plaats heeft moeten maken voor het nieuwere en het commerciële. Maar hier en daar vind je nog gekke overblijfselen van vroeger terug. Zo wandel je onder een kerktoren en staat er een andere toren in het midden van de straat.

thumb_P1120485_1024        thumb_P1120489_1024

The Tolbooth Tower (deel van een vroegere kerk) en de Tolbooth Steeple (deel van een vroegere gevangenis) dateren beiden uit de 17de eeuw.

Veel grote bezienswaardigheden heeft het centrum niet echt, wel hele lekkere eetplekjes en koffiebarretjes. Een overzichtje:

  • Italiaanse pasta en pizza to die for vind je bij Sarti. Bestel zeker een lookbroodpizza als side, dat alleen al is de moeite waard.
  • Gourmet burgers eet je bij Handmade burger & co. Ruime keuze, ook aan sides in een leuke setting.
  • Originele Mexicaanse tapas proef je bij Topolabamba. Zwaar (en) de moeite!
  • Turkse tapas smaakt goed bij Mezzidakia.
  • Straffe koffie drink je bij Laboratorio Espresso.
  • Zoetebekken vinden gegarandeerd hun gading tussen de gebakjes van Riverhill Coffee (en de koffie is er ook goed uiteraard).

En verder moet je gewoon wat rond wandelen en dan spot je sowieso mooie plaatjes. Aan de oost- en westzijde van de stad vind je nog meer trekpleisters. Maar dat is voor een volgende keer :).

thumb_P1120474_1024.jpg

thumb_P1120517_1024.jpg
Dit is de plaats waar Frank en Claire zogezegd trouwen in seizoen 1 van Outlander, voor de fans onder ons 😉
thumb_P1120300_1024.jpg
Het blijft ook wonderlijk hoe een prachtig weer we hadden.

Ben jij al eens in Glasgow geweest?