“We gaan even op weekend om onze batterijen op te laden”, “Ik neem een dagje verlof om energie bij te tanken”, het zijn ongetwijfeld uitspraken die je wel vaker hoort. Ik heb pas recent beseft dat er iets grondig mis is met die uitspraken. Kan je wel op korte termijn je menselijke – fysiek en mentaal – batterij opladen zoals je een smartphone in het stopcontact steekt (of tegenwoordig draadloos, jaja ik weet het wel)?
Tijdens een stress- en burnoutsessie op het werk deden we een gelijkaardige oefening. Die sessie was om stress te herkennen en vermijden hé jongens, niet om te ontwikkelen, even voor de duidelijkheid ;). We kregen een ballon en maakten de simpele oefening om deze op te blazen en dan systematisch onze dag te overlopen en telkens iets stress of energieverlies gaf er een beetje lucht uitlaten. Zo krijg je een inzicht in je energievreters (of rode vlaggetjes). Op het einde van de dag is je ballon sowieso veel leger dan ’s morgens. De coach gaf aan dat je ballon na een goede nacht meestal weer vol is. Maar na een slechte nacht is dat niet noodzakelijk zo.
Goed slapen kan je energie dus aanvullen leek de conclusie. Dat is volgens mij ook zo als je ballon ’s avonds halfleeg is. Maar wat als er nog amper lucht in zit? Helpt acht uur slaap dan wel? En wat als je systematisch met een lege ballon wakker wordt?
Dan zit je in de gevarenzone. Je bent moe, prikkelbaar, hebt een gebrek aan concentratie en ga zo maar verder. Het eerste wat anderen dan tegen je zeggen is om een dag verlof te nemen, of er even tussenuit te gaan. Want je moet wat opladen. Die stekker moet in het stopcontact zodat je snel weer de oude wordt.
Maar dat is dus best een gevaarlijke reactie. Iemand die weken- of maandenlang te veel stress heeft en/of te weinig energie gaat dat niet opgelost krijgen door eventjes te rusten op een zondagnamiddag in de wellness of een weekendje naar zee. Dat zijn zaken die je kan doen ter preventie, maar medicijnen zijn het amper.
Ik heb zelf ontdekt dat het B-12 tekort in mijn lichaam een jaar nodig heeft gehad om te genezen. Om mezelf weer goed te voelen fysiek. Ik heb natuurlijk nog allerlei kwaaltjes, maar ik kan terug een stap vooruit zijn zonder er meteen ook twee achteruit getrokken te worden.
Ik denk dat we moeten stoppen met onze menselijke energie te zien als een batterij die na een uurtje in het stopcontact weer helemaal in het groen staat. We moeten mensen die niet in het groen zitten, maar richting oranje gaan, waarschuwen en hen inderdaad ruimte geven om rust te nemen. Zij kunnen nog naar het groene evolueren. Maar voor wie in het rood staat, baadt dit niet meer. Zij moeten grondigere hulp krijgen. En dat moeten we tegen hen zeggen, want enkel rust nemen gaat misschien niet helpen.
Sowieso moet het moeilijk zijn voor hen om telkens te horen dat ze eens een weekendje niks moeten doen. Want wees maar zeker dat ze dat al eens geprobeerd hebben. Ze moeten zelfs schaamte voelen dat hun batterij zo snel leeg is. Want al die anderen zijn na dat weekendje wel uitgerust en energiek, waarom zij dan niet?
Het heeft niks met batterijen of ballonnen te maken. Wij zijn niet zo snel leeg als een smartphone (gelukkig maar), maar we zijn ook niet zo snel terug vol (alles heeft tijd en de juiste hulp nodig). Het menselijke lichaam is geen machine. Waarom spreken we er dan over alsof dit wel zo is?
Deze post leidt niet echt naar een oplossing ofzo, dat besef ik. Het was gewoon weer zo’n bedenking van me. Je kent me ondertussen wel ;).
Wat vind jij van het idee van ‘de menselijke batterij’?