De weg naar het perfecte leven is er eentje zonder eind. Om vooruit te komen breek je deze weg best op in kleine kasseien (Bij deze beloof ik plechtig dat de vorige zin de meest filosofische van de hele post is!). Deze zomer doen heel wat bloggers mee aan de Perfect?-blogchallenge, gebaseerd op het gelijknamige programma. Omdat de zomer altijd al een drukke periode is laat ik deze aan mij voorbijgaan, maar ondertussen werk ik natuurlijk zelf verder aan het perfecte leven en vooral meer rust in mijn hoofd.
Het verhaal van de tabbladen is ondertussen een bescheiden succesje geworden. Afgelopen week had ik op een bepaalde dag wel weer duuzend (lichte overdrijving ^^) tabjes openstaan, zo een dag dat jan en alleman iets klein nodig had en ik niets kon afwerken… Maar op dagen dat er iets minder versnippering is, lukt het me aardig om het aantal tabs beperkt te houden. Hoera!
Dus was het vorig weekend tijd voor een nieuwe stap richting een leger hoofd. En wel eentje dat al jaren op de planning stond, maar nu echt wel dringend begon te worden, kendet? Met de warme dagen en de niet te houden hitte op onze zolder die wij kantoor noemen was ik nogal snel door mijn voorraad zomerkleding die geschikt genoeg is om in te gaan werken. Ik droeg op den duur elke week hetzelfde kleedje en zag het bos door de bomen niet meer door mijn vele shorten en topjes.
Dus begon ik aan operatie kleerkast en heb ik letterlijk elk kledingstuk uit mijn kast vastgenomen om te kijken wat ik hier nog mee wil doen. En eigenlijk waren er maar 2 opties: morgen nog aandoen of weggooien! Klinkt hard, maar ik heb jarenlang kleren bijgehouden onder het motto – komt ooit nog van pas – om ze dan nooit meer te dragen.
Want ik had nog stapels kleding die ik droeg tijdens het middelbaar – als ik 14 tot 17 jaar was dus – het merendeel van die kleren waren ook gewoon versleten of pasten uiteraard niet meer. Onmiddellijk de kringloopzak in dus! Maar er waren ook gewoon veel kleren die nog draagbaar waren, maar die gewoon zo gedateerd waren of niet geschikt voor mijn volwassen ik. Dus ja ook weg ermee dan maar.
Ik heb eigenlijk exact het principe toegepast als Karen Damen en Gilles Van Bouwel in Perfect: word ik hier nog gelukkig van? Nee, weg ermee dan! Ik stond versteld van hoe gemakkelijk het voor mezelf was om dingen weg te gooien. Op het einde van de rit heb ik toch nog een aantal tussencategorieën moeten inbouwen: strandkledij (te bloot om in te gaan werken, maar toch nog mooi en draagbaar), kleding die nog niet wilde weggooien om een emotionele reden (band-t-shirts bv.) en een paar kledingstukken om naar de jaarlijkse foute party te gaan (want gewoonweg te fout om bij daglicht te dragen ^^).
Het eindresultaat mag er wezen: ik heb één kast met winterblouses en vestjes (van mijn winterkleding heb ik amper iets moeten weggooien, enkel wat vestjes met gaten in en wat pullen heb ik express bijgehouden voor de cross), één kast met kleedjes, rokjes en zomerbloesjes. En dan een legkast voor mijn broeken, shortjes en t-shirts. Ik heb ineens ruimte over en ik weet daarnaast perfect wat ik nog mis in mijn garderobe (ondertussen ben ik dus al 2x gaan shoppen ^^) en het beste van allemaal is dat ik een aantal stukken heb herontdekt die nog perfect (ja het buzzwoord van deze post) in orde zijn en die ik deze zomer sowieso weer draag op kantoor. Operatie kleerkast is geslaagd, al zeg ik het zelf!
Een capsule kleerkast met een beperkt aantal stuks is nog steeds niet aan de orde, maar de situatie waarin ik elk stuk uit mijn kast ook effectief draag komt stilaan dichterbij!
Heb jij al eens grote kuis gehouden in je kleerkast?