Ongeveer een dik jaar geleden schreef ik de post ‘een beetje introvert is best oké‘ over hoe ik de MBTI-test deed en het daar niet zo eens mee was. Over hoe ik eindelijk aan mezelf durfde toegeven dat ik een introvert was. Dat heeft me het afgelopen jaar enorm geholpen om mijn eigen noden te herkennen. Ik ben een mensenpersoon, maar na een tijdje veel mensen om me heen moet je me vooral wat rust geven in mijn eentje. Ik heb geleerd om veel toffe dingen te plannen, maar daar tussen vooral ook tijd vrij te laten om alleen te zijn. Met andere woorden: de MBTI is niet 100% correct, maar je haalt er wel wat uit.
Wat ik wel allang durfde toegeven aan mezelf is dat ik een perfectionist en nog meer een controlefreak ben. Een paar weken geleden pende ik daarover eindelijk mijn gevoelens neer. Het bepaalt vrij hard mijn leven, maar blijkbaar ook dat van jullie. Ik kreeg op beide persoonlijkheidsposts ontzettend veel reacties en dat deed echt heel veel deugd.
Maar niet alleen online, ook in mijn omgeving maken dit soort posts en discussies over persoonlijkheidstrekjes veel los. Niet in het minst onder collega’s, want om 40u per week samen te werken moet je toch wel weten hoe je met elkaar moet omgaan. En ik die zo hard tegen hokjes ben moet dan toch toegeven dat hokjes op zo’n moment enorm kunnen helpen. Introvert-extravert is zo’n schaal, maar er zijn er nog ontelbare anderen.
En zo kreeg ik opnieuw een persoonlijkheidstest doorgestuurd, namelijk de Enneagram. Mijn wenkbrauwen gingen al vanzelf sceptisch naar omhoog (ironisch genoeg typisch voor een hervormer ^^). Maar omdat mijn collega eerst haar uitslag doorstuurde en dit profiel precies voor haar alleen geschreven was (ik verdenk haar er nog altijd van de test zelf opgezet te hebben en gewoon 9 collega’s uitgekozen te hebben als inspiratie voor de profielen), waagde ik het er toch nog maar eens op. Wat had te verliezen?
Een paar – 14 pagina’s ^^ – stellingen waarbij je moet aanduiden ‘ja, dit ben ik’, ‘dit ben ik deels’ of ‘nee, dit ben ik niet’. De test blinkt alvast uit in eenvoud. De uitslag was minder verassend dan bij MBTI. Maar het is wel wie ik ben. Ik heb niet echt iets nieuw geleerd over mezelf, maar ben wel nog eens geconfronteerd met mijn goede en vooral minder goede kanten (principieel zien staan doet altijd even pijn).
Ik blijk een type 1, een hervormer. Samengevat zijn dit: ‘Perfectionisten, verantwoordelijk, gefixeerd op verbetering’ (haha, ja dat verbaast jullie niet waarschijnlijk).
De Hervormer samengevat (met live commentaar tussen de haakjes)
Mensen van dit persoonlijkheidstype zijn in essentie op zoek naar het beter maken van dingen, omdat ze vinden dat niets ooit echt goed genoeg is. Dit maakt hen perfectionisten die graag willen hervormen en verbeteren; idealisten die ernaar streven om orde te creëren uit de alomtegenwoordige chaos.
- Oog voor detail (ook voor die ene spellingsfout). Bewust van de omgeving en de gebreken van die omgeving (vooral voor die gebreken eigenlijk ^^).
- Behoefte om te verbeteren, kan zowel goed als belastend zijn voor zichzelf en de mensen rondom hem/haar (absoluut, maar dit is bij mij niet zo sterk, geen enorme idealist hier).
- Schuldgevoelens wanneer ze de perfectie niet kunnen bereiken, dit kan zijn tol eisen en leiden tot depressie of burnout (lalalalala, dat wisten we al zeker?).
- Zien kwaadheid als het ultieme negatieve gevoel. Kwaadheid wordt dan ook verdrongen en omgezet in andere gevoelens zoals kritiek, ergernis en frustratie (ik voeg hier zelf ook graag jaloezie aan toe, ik heb het daarnaast ook heel moeilijk met onmacht, dat is die controlefreak weer).
- Gedreven, ambitieus en betrokken. Op werkvlak zijn het workaholics. Ze maken lijstjes die zo ook afwerken, hoe lang ze daarvoor ook op de bureau moeten blijven zitten. Plichtmatige mensen ook. (ja, bij mij is beloofd altijd beloofd en ik wil alles op tijd klaar hebben, veel ambitie ook en workaholic tja).
- Drang naar perfectie zorgt ervoor dat ontspannen moeilijk is en dat ze zich zaken ontzeggen die eigenlijk onschadelijk zijn (ik ontzeg mezelf wel dingen ja, te vaak eigenlijk).
- Ze zijn principieel, competent en compromisloos. Ze verwachten dat ook anderen aan de regels voldoen. Dat maakt hen vaak uitstekende leiders. (deze doet altijd een beetje pijn, maar mijn principes kunnen mij soms echt blokkeren, tijd om dat onder ogen te zien).
- Emotioneel geremd. Diepe gevoelens laten ze niet gemakkelijk zien. (klopt, er staat een muur tussen mij en mensen en je moet even klimmen voor ik mijn gevoelens laat zien).
- Verschillende interesses en talenten. Ze hebben altijd wel iets te doen. (check, dit zie ik als iets positiefs, mag ook wel eens zeker).
- Zelfstandig, intelligent en onafhankelijk. Mensen van actie, niet van denken. (ook positief, ik ben niet van de blablabla, doe maar boemboemboem).
- Om al deze redenen zijn ze moeilijk om mee samen te leven (mijn excuses!), maar ze zijn wel bijzonder loyaal en verantwoordelijk (allez toch iets positief!).
Nja, beetje confronterend allemaal. Het lijkt ook heel negatief als je dit zo ziet staan, al kan je veel van deze karaktertrekken ook goed aanwenden. Het pure uitgangspunt dat ik de wereld wil verbeteren is op zich wel mooi, alleen krijg ik problemen wanneer het niet lukt zoals ik het wil. Herkenbaar tot in de 1000ste.
Niemand is ook 100% 1 type, je hebt altijd een vleugel van een ander type. Bij mij is dat type 2, de helper. Dat zijn mensen die anderen op de eerste plaats zetten en ongelukkig worden als ze niet kunnen helpen. Ik denk dat mijn onafhankelijkheid, typisch hervormer, er hier dan weer voor zorgt dat ik niet te fel ongelukkig wordt door anderen. Zo zie je maar, elk type heeft zijn voor- en nadelen en vooral iedere persoon is uniek.
Enfin, mijn haat-liefdeverhouding voor persoonlijkheidstesten blijft bestaan. Maar ik probeer telkens wel iets nuttigs mee te nemen uit de test en dat heb ik deze keer opnieuw gedaan.
Wil je de test ook zelf een keertje doen? Dat kan hier. Je mag de uitslag natuurlijk altijd hieronder even delen 😉